amerikali
Yeni Üye
Uzmanlar, atmosferden önemli miktarda karbondioksitin uzaklaştırılmasının, küresel ısınmanın en kötü tehditlerinden kaçınmak için gerekli olduğu konusunda hemfikir. Bu nedenle, son yıllarda alg yetiştiriciliği gündeme gelmiştir. Fikir: Havadaki CO₂’yi emmeli ve denizde bağlamalıdırlar. Hükümetler ve Amazon gibi özel şirketler bunun üzerine atladılar ve önemli miktarda finansman sağladılar.
Reklamcılık
Ancak, çoğu zaman olduğu gibi, bu planda bir sorun var: iklim hedeflerine ulaşmak için yeterince alg yetiştirmek mümkün olmayabilir. Bu, “Nature Communications Earth & Environment” dergisinde yayınlanan bir çalışma ile açıklanmaktadır. Yazar ekibi, bir yıl boyunca atmosferden bir milyar ton karbondioksiti çıkarmak için yaklaşık bir milyon kilometrekarelik okyanusun (Almanya’nın alanının yaklaşık üç katı) yönetilmesi gerektiğini tahmin ediyor. Kıyılarda denizcilik ve balıkçılık gibi rekabet halindeki kullanımlar nedeniyle, alglerin kolayca büyüdüğü yerlerde bu alanı bulmak kolay değildir.
Çalışmanın yazarları, karşılaştırma için, iklim hedeflerini tutturmanın, sera gazı emisyonlarını büyük ölçüde azaltmanın yanı sıra her yıl atmosferden 2,5 milyar ila 13 milyar ton karbondioksit yakalamayı gerektireceğini yazıyor.
İklim hedeflerine nasıl ulaşılabileceğine dair hesaplamalar
Çeşitli bilimsel modeller, küresel ısınmanın 1,5°C’yi aşmasını önlemek için yılda 1,3 milyar ton ile 2050 yılına kadar 29 milyar ton karbondioksiti uzaklaştırmamız gerektiğini öne sürüyor.
Stanford Üniversitesi’nde projede çalışan doktora sonrası araştırmacı Isabella Arzeno-Soltero, “Sanayi bilimin önündedir” diyor. “Acil hedefimiz, optimal koşullar altında, hakkında konuşulan karbon hasadı büyüklüğüne gerçekten ulaşıp ulaşamayacağımızı bulmaktı. Ve cevap, hayır, gerçekten değil.”
Seagrass, fotosentez yoluyla atmosferdeki karbondioksiti uzaklaştırır ve daha sonra, bitki kütlesi sonunda okyanusun derinliklerine battığında, bunun önemli bir bölümünü – muhtemelen bin yıl boyunca – tutar. Buradaki fikir, kütlenin büyütülebileceği ve daha sonra karbonu yeterince uzun süre tutmak için kasıtlı olarak batırılabileceğidir. Bu, iklim üzerindeki baskıyı azaltmalıdır.
Reklamcılık
Arzeno-Soltero ve Kaliforniya Üniversitesi, Irvine’deki meslektaşları, dünya okyanuslarında dört farklı türden kaç tane yosun yetiştirilebileceğini tahmin etmek için bir yazılım modeli kullandılar. Ilıman bölgelerde tropikal kırmızı algler, tropikal yapısal algler ve kırmızı ve kahverengi alglere odaklandılar.
En iyi alg yetiştirme alanları nerede bulunur?
Model, önceki yıllardan küresel okyanus verilerini kullanarak ve mevcut çiftçilik uygulamalarını dikkate alarak alglerin nitrat alımı (büyüme için gerekli), su sıcaklığı, güneş radyasyonu yoğunluğu ve deniz dalgası yüksekliği gibi faktörleri hesaba kattı. Araştırmacılar, alg üretimi için “iyimser üst sınırları” temsil ettiğini söyledikleri alg türlerinin her biri için 1.000’den fazla büyüme ve hasat simülasyonu gerçekleştirdi.
Örneğin, yeni tahminler, ekvatoral Pasifik’te, kıyıdan yaklaşık 200 deniz mili açıkta, en verimli deniz yosunu sularında bol mahsulün bulunabileceğini varsayıyordu. Daha az verimli yerlerde, iklim hedeflerini karşılamaya yetecek kadar alg yetiştirmek daha da zor olacaktır: Aynı miktarda karbonu bağlamak için alg yetiştiriciliği için üç kat daha fazla yüzey alanı mevcut olmalıdır.
Sonuçlar, iklim hedeflerine ulaşmak sadece alg kullanmaktan çok daha fazlasını gerektirse de, bu hedeflere ulaşmak için alg yetiştirmenin endüstrinin mevcut kapasitelerinin ötesinde olduğunu gösteriyor.
Faroe Adaları’nda deniz yosunu yetiştiren ve projede yer almayan bir makroalg biyoloğu olan Agnes Mols-Mortensen, deniz yosunu yetiştirme projelerini büyütmek isteyen şirketlerin bunun deniz ekosistemini nasıl etkileyebileceğini de düşünmeleri gerektiğini söylüyor.
“Karayı kullandığımız kadar okyanusu da aşırı kullanmamaya dikkat etmeliyiz” diyor. “Gezegeni alglerle kurtarmayı hayal etmeden önce gerçekten sağlam, araştırmaya dayalı yöntemler geliştirmemiz gerekiyor. Çok fazla yutturmaca var.”
(jle)
Haberin Sonu
Reklamcılık
Ancak, çoğu zaman olduğu gibi, bu planda bir sorun var: iklim hedeflerine ulaşmak için yeterince alg yetiştirmek mümkün olmayabilir. Bu, “Nature Communications Earth & Environment” dergisinde yayınlanan bir çalışma ile açıklanmaktadır. Yazar ekibi, bir yıl boyunca atmosferden bir milyar ton karbondioksiti çıkarmak için yaklaşık bir milyon kilometrekarelik okyanusun (Almanya’nın alanının yaklaşık üç katı) yönetilmesi gerektiğini tahmin ediyor. Kıyılarda denizcilik ve balıkçılık gibi rekabet halindeki kullanımlar nedeniyle, alglerin kolayca büyüdüğü yerlerde bu alanı bulmak kolay değildir.
Çalışmanın yazarları, karşılaştırma için, iklim hedeflerini tutturmanın, sera gazı emisyonlarını büyük ölçüde azaltmanın yanı sıra her yıl atmosferden 2,5 milyar ila 13 milyar ton karbondioksit yakalamayı gerektireceğini yazıyor.
İklim hedeflerine nasıl ulaşılabileceğine dair hesaplamalar
Çeşitli bilimsel modeller, küresel ısınmanın 1,5°C’yi aşmasını önlemek için yılda 1,3 milyar ton ile 2050 yılına kadar 29 milyar ton karbondioksiti uzaklaştırmamız gerektiğini öne sürüyor.
Stanford Üniversitesi’nde projede çalışan doktora sonrası araştırmacı Isabella Arzeno-Soltero, “Sanayi bilimin önündedir” diyor. “Acil hedefimiz, optimal koşullar altında, hakkında konuşulan karbon hasadı büyüklüğüne gerçekten ulaşıp ulaşamayacağımızı bulmaktı. Ve cevap, hayır, gerçekten değil.”
Seagrass, fotosentez yoluyla atmosferdeki karbondioksiti uzaklaştırır ve daha sonra, bitki kütlesi sonunda okyanusun derinliklerine battığında, bunun önemli bir bölümünü – muhtemelen bin yıl boyunca – tutar. Buradaki fikir, kütlenin büyütülebileceği ve daha sonra karbonu yeterince uzun süre tutmak için kasıtlı olarak batırılabileceğidir. Bu, iklim üzerindeki baskıyı azaltmalıdır.
Reklamcılık
Arzeno-Soltero ve Kaliforniya Üniversitesi, Irvine’deki meslektaşları, dünya okyanuslarında dört farklı türden kaç tane yosun yetiştirilebileceğini tahmin etmek için bir yazılım modeli kullandılar. Ilıman bölgelerde tropikal kırmızı algler, tropikal yapısal algler ve kırmızı ve kahverengi alglere odaklandılar.
En iyi alg yetiştirme alanları nerede bulunur?
Model, önceki yıllardan küresel okyanus verilerini kullanarak ve mevcut çiftçilik uygulamalarını dikkate alarak alglerin nitrat alımı (büyüme için gerekli), su sıcaklığı, güneş radyasyonu yoğunluğu ve deniz dalgası yüksekliği gibi faktörleri hesaba kattı. Araştırmacılar, alg üretimi için “iyimser üst sınırları” temsil ettiğini söyledikleri alg türlerinin her biri için 1.000’den fazla büyüme ve hasat simülasyonu gerçekleştirdi.
Örneğin, yeni tahminler, ekvatoral Pasifik’te, kıyıdan yaklaşık 200 deniz mili açıkta, en verimli deniz yosunu sularında bol mahsulün bulunabileceğini varsayıyordu. Daha az verimli yerlerde, iklim hedeflerini karşılamaya yetecek kadar alg yetiştirmek daha da zor olacaktır: Aynı miktarda karbonu bağlamak için alg yetiştiriciliği için üç kat daha fazla yüzey alanı mevcut olmalıdır.
Sonuçlar, iklim hedeflerine ulaşmak sadece alg kullanmaktan çok daha fazlasını gerektirse de, bu hedeflere ulaşmak için alg yetiştirmenin endüstrinin mevcut kapasitelerinin ötesinde olduğunu gösteriyor.
Faroe Adaları’nda deniz yosunu yetiştiren ve projede yer almayan bir makroalg biyoloğu olan Agnes Mols-Mortensen, deniz yosunu yetiştirme projelerini büyütmek isteyen şirketlerin bunun deniz ekosistemini nasıl etkileyebileceğini de düşünmeleri gerektiğini söylüyor.
“Karayı kullandığımız kadar okyanusu da aşırı kullanmamaya dikkat etmeliyiz” diyor. “Gezegeni alglerle kurtarmayı hayal etmeden önce gerçekten sağlam, araştırmaya dayalı yöntemler geliştirmemiz gerekiyor. Çok fazla yutturmaca var.”
(jle)
Haberin Sonu