amerikali
Yeni Üye
Tansiyonu yüksek bir maç… Skor 3-0 Trabzonspor lehine. Bordo-mavililer saha ortasında top yapamıyor. Yapacak oyuncuları var ancak o denli bir biçimde ki hepsi motamot kemanın telleri üzere. ‘Tık’ deyince güya kopacaklar! Bu maçların tekniği taktiği yoktur. Bu maçları çıkarsın vefatına oynarsın. Düşen ekip için, şampiyon olacak ekip için. Trabzonspor defansını sağlama tutarak nasıl olsa gol bulurum dedi ve buldu. Fakat devamında topu gezdirip rakibini oyundan düşüremedi. Topu Adana Demirspor kazandı. Her konumda Trabzon kalesinde tehlike yarattılar. örneğin Trabzonspor’un kazandığı birinci penaltıyı ben hakem olsam vermem. O temas düşüşüyle penaltı olmaz. Ancak penaltı yenidenı hakikat. Adana Demirspor’un kazandığı penaltı da hakikat. Yani o denli bir maç oldu ki Trabzonspor için endişe sineması üzere.
Pekala bu niye oldu? Altı maç kala şampiyon olacakken, rekor kıralım havasına girdiler. Bu havaya Trabzon izleyicisi ve Trabzon kenti de girdi. Bu futbolcuyu da gerdi, teknik adamı da gerdi. Sonunda da bugünlere gelindi. Aslında bu maçta Trabzonspor’a bir birliktelik kafi gelebilirdi. aslına bakarsan alana yayılış biçimleri de mantık olarak oydu. Makus gayret etmediler fakat düzgün futbol oynamadılar. Talihleri da yaver gitti. Rakibin iki topu direkten döndü lakin bordo-mavililere lazım olan 3 puanı aldılar.
Futbolda dün yoktur, bugün vardır. ‘O an’ vardır! Trabzonspor’un erken havaya girmesi kimi futbolcuların transfer olayları fazlaca güzel etki etti. Eee düşünün Trabzonspor 38 sene şampiyon olamamış. Haliyle teknik adamın da futbolcuların da sırtında bir yük var. Yani düşünün bir çocuk olsa şu anda 38 yaşında olacak. Yani Cahit Sıtkı Tarancı’ya nazaran yolun yarısını geçmiş.
O denli yahut bu biçimde tansiyonu yüksek, kalitesi düşük, uğraşı düşük bir maç seyrettik. Daha fazla ne beklersiniz bilmem. Zira Türkiye’de futbol bu kadar. Hakemiyle, futbol federasyonuyla, tahkim surasıyla, disiplin kuruluyla… Hepsiyle biz buyuz. Onun için fazla bir şey beklemeyin.
Pekala bu niye oldu? Altı maç kala şampiyon olacakken, rekor kıralım havasına girdiler. Bu havaya Trabzon izleyicisi ve Trabzon kenti de girdi. Bu futbolcuyu da gerdi, teknik adamı da gerdi. Sonunda da bugünlere gelindi. Aslında bu maçta Trabzonspor’a bir birliktelik kafi gelebilirdi. aslına bakarsan alana yayılış biçimleri de mantık olarak oydu. Makus gayret etmediler fakat düzgün futbol oynamadılar. Talihleri da yaver gitti. Rakibin iki topu direkten döndü lakin bordo-mavililere lazım olan 3 puanı aldılar.
Futbolda dün yoktur, bugün vardır. ‘O an’ vardır! Trabzonspor’un erken havaya girmesi kimi futbolcuların transfer olayları fazlaca güzel etki etti. Eee düşünün Trabzonspor 38 sene şampiyon olamamış. Haliyle teknik adamın da futbolcuların da sırtında bir yük var. Yani düşünün bir çocuk olsa şu anda 38 yaşında olacak. Yani Cahit Sıtkı Tarancı’ya nazaran yolun yarısını geçmiş.
O denli yahut bu biçimde tansiyonu yüksek, kalitesi düşük, uğraşı düşük bir maç seyrettik. Daha fazla ne beklersiniz bilmem. Zira Türkiye’de futbol bu kadar. Hakemiyle, futbol federasyonuyla, tahkim surasıyla, disiplin kuruluyla… Hepsiyle biz buyuz. Onun için fazla bir şey beklemeyin.