ahmetbeyler
Yeni Üye
Suna Aras, “Figen Yüksekdağ’ın şiir kitabına toplatma ve imha sonucu verildi başlıklı yazı kaleme aldı.
Aras’ın yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Şair korksaydı, şiirini kaygısıyla boğsaydı, ne kalem oynatabilirdi, ne de şiir söyleyebilirdi! Şiirin rahmetiyle beslenemezdi bu topraklar. Yok olup giderdi… Lakin o denli mi ki? Görüldüğü üzere korkmuyor, hâlâ korkutuyor şiir! Şiirin gerçeklerin üzerini açma üzere bir huyu vardır. Kimse kusura bakmasın!
Şiir, şair kalbinin yaramaz çocuğudur.
İnanın ki ele avuca sığmaz.
Yaramaz bir çocukla baş etmek fazlaca zordur.
Yapma dedikçe yapar.
niçin yapmaması gerektiğinin sebebini sorgular! Yasaklı yerleri kurcalar! Yaramaz çocuklara dokunmayın lütfen! Bırakın merak etsin, önünü tokat gösterip, terlik atarak kesemezsiniz aslına bakarsan! İçinde bir itici güç taşıyordur ismi merak olan. Merak ne kusursuz bir fazilet ne harika bir histir. Öğretir, geliştirir, gözünü, kulağını açar. Ne yaşadığına, nelerin yaşatıldığına, hayata, yaşama, kendisinin dışına daha bir farklı bakmaya başlar. Zira ona söylenen hiç bir şey, yaşadığı değildir!
Şiir sanatının ne manaya geldiğini, bakılırsavinin ne olduğunu, hangi yürek yangınlarından çıkıp bir çığlığa dönüştüğünü bilmeyenler sanatı sevmezler! Sanatı anlayamazlar.
Onlar fakat ve fakat yasaktan, şiddetten baskıdan anlar ve medet umarlar. Karanlık tertiplerinin çarkının dönmesi için kandan, savaştan, azaptan, inkârdan, gerici fikirden nemalanırlar.
Ne vakit ki iktidar, sistem yahut sistem yanlıları bir şiirden rahatsız olduysa, o şiirin şairi yanlışsız yoldadır demektir. Bir ayıbın, bir cürmün, bir günahın, saklanması gereken karanlık bir yapının, bir yanın üzerine ışık tutmuş, işaret etmiş, vazifesini yapmış demektir.
Şiir korkutulmaya gelmez! Yüzsenelerdır bu gerçeğin farkına varamayan muktedirler için ne acı bir şeydir bu. Bu nasıl bir körlüktür! Şiirin boyun eğmeyen, gururlu ve onurlu bir tarihi vardır bu coğrafyada.
Açın bakın şair ve şiirin tarihine! Haksızlığın, hukuksuzluğun, azabın tarihidir şairin ve şiirin tarihi. Canlı canlı yakılmadır, idamdır, ölümdür, faili meçhuldür, mahpustur, azaptır, sürgündür, şairin ve şiirin tarihi!
Ama korkmuş mu? Hayır. Sinmiş mi? Hayır.
Sanatçı sanatından ödün vermiş mi? Hayır.
Şair korksaydı, şiirini kaygısıyla boğsaydı, ne kalem oynatabilirdi, ne de şiir söyleyebilirdi!
Şiirin rahmetiyle beslenemezdi bu topraklar.
Yok olup giderdi… Ancak o denli mi ki?
Görüldüğü üzere korkmuyor, hâlâ korkutuyor şiir!
Sanırım padişahlık devrine özenenlerin, şairlerden methiye dizmeleri üzere bir istekleri var, kendilerini padişah yerine koyan saltanat sahiplerine!
Üzgünüm! Yaşadığı ülkenin gerçekliğine varan sanatkardan, yani bakılırsan, duyan, kurcalayan, merak eden, haklının, mazlumun yanında duran, barışı, eşitliği, kardeşliği savunan şairlerden, sanatkarlardan bunu duyamayacaksınız!
Şiirden düşmüş (cami avlularında mavi boncuklar satan) bir iki şair kırıntıyla yönetim etmek zorundasınız.
Uzun vakittir özel niçinlerden dolayı uzak kaldığım ‘sosyal medyada’ “Figen Yüksekdağ’ın “Yıkılacak Duvarlar” şiir kitabı hakkında “toplama ve imha sonucu verildi” haberini okuyunca, midemin kasıldığını ve bulandığını hissettim.
İlk aklımdan geçen şey “hoş geldin orta çağ zihniyeti” cümlesiydi. Lakin birden tokat yemiş üzere irkildim, aklıma gelen bu birinci cümle rahatsız etti beni. Biz aslına bakarsan uzun yıllardır bir ortaçağ zihniyetinde yaşayıp, bir ortaçağ sistemi olan baskı, inkâr ve şiddetle yönetilmiyor muyuz?
Bilime, sanata, eğitime, kitaba, bayana, çocuğa, genç olana düşman, kendi fikrinde olmayanı zindan karanlığına gömen, insafsız, vicdansız, adaletsiz bir zihniyetle, tıpkı havayı solumuyor muyuz? Güzel geldiği falan kalmamış ki, aslına bakarsan gelmiş, ortasındayız, o gerici zihniyetle birlikte yaşıyoruz!
HDP evvelki periyot Eş Genel Lideri Figen Yüksekdağ’ın önsözünü yazdığım “Yıkılacak Duvarlar” isimli kitabı hakkında “örgütsel propaganda sebebi öne sürülerek” toplatma sonucu verilmiş.
Ve toplanan nüshalar da “imha” edilecekmiş. “İmha” ne ürkütücü bir sözdür. Oturup tek tek yırtmayacaklarına nazaran, bu “imha” yakacaklar manasına geliyor. niye şaşırıyoruz ki? İnsan yakan zihniyet, kitap yakmış epeyce mu?
Şair zihninin alt metnini okuyabilen, karar vericiler, keşke palavranın, talanın, yıkımın, adaletsizliğin de üst metnini, yani en azından gözle görülen, gözlerimizin içine sokulan kısmını okuma cüreti gösterebilselerdi!
Öfke ve zamansızlığın ortasına sıkıştırılan satırlara şu gerçeği de eklemek istiyorum.
Yakılan, yasaklanan, imha edilen sanat yapıtlarının, bin bir kanatla geri döneceklerinden, diyeceğini bir daha diyeceğinden, kelamını esirgemeyeceğinden, yaratıcısının kamçısı, bileri olacağından, merakı çoğaltacağından haberleri yok görünüyorlar!
“Yıkılacak Duvarlar” kitabını oluşturan şiirler, ulaştığı yerlere ulaştı, kalplerdeki yerini aldı. Ne yazık ki gönüllere taht kuranları oradan indirmenin çabucak hemen bir prosedürü bulunamamıştır!
Figen Yüksekdağ artıdadır, karar vericiler ekside! Eh birinin yüzünün aklığı, birilerinin yüzünün karası olmuşsa, onu da onlar düşünsün! Figen’den, yeni şiirler, kitaplar bekliyoruz.”
Aras’ın yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Şair korksaydı, şiirini kaygısıyla boğsaydı, ne kalem oynatabilirdi, ne de şiir söyleyebilirdi! Şiirin rahmetiyle beslenemezdi bu topraklar. Yok olup giderdi… Lakin o denli mi ki? Görüldüğü üzere korkmuyor, hâlâ korkutuyor şiir! Şiirin gerçeklerin üzerini açma üzere bir huyu vardır. Kimse kusura bakmasın!
Şiir, şair kalbinin yaramaz çocuğudur.
İnanın ki ele avuca sığmaz.
Yaramaz bir çocukla baş etmek fazlaca zordur.
Yapma dedikçe yapar.
niçin yapmaması gerektiğinin sebebini sorgular! Yasaklı yerleri kurcalar! Yaramaz çocuklara dokunmayın lütfen! Bırakın merak etsin, önünü tokat gösterip, terlik atarak kesemezsiniz aslına bakarsan! İçinde bir itici güç taşıyordur ismi merak olan. Merak ne kusursuz bir fazilet ne harika bir histir. Öğretir, geliştirir, gözünü, kulağını açar. Ne yaşadığına, nelerin yaşatıldığına, hayata, yaşama, kendisinin dışına daha bir farklı bakmaya başlar. Zira ona söylenen hiç bir şey, yaşadığı değildir!
Şiir sanatının ne manaya geldiğini, bakılırsavinin ne olduğunu, hangi yürek yangınlarından çıkıp bir çığlığa dönüştüğünü bilmeyenler sanatı sevmezler! Sanatı anlayamazlar.
Onlar fakat ve fakat yasaktan, şiddetten baskıdan anlar ve medet umarlar. Karanlık tertiplerinin çarkının dönmesi için kandan, savaştan, azaptan, inkârdan, gerici fikirden nemalanırlar.
Ne vakit ki iktidar, sistem yahut sistem yanlıları bir şiirden rahatsız olduysa, o şiirin şairi yanlışsız yoldadır demektir. Bir ayıbın, bir cürmün, bir günahın, saklanması gereken karanlık bir yapının, bir yanın üzerine ışık tutmuş, işaret etmiş, vazifesini yapmış demektir.
Şiir korkutulmaya gelmez! Yüzsenelerdır bu gerçeğin farkına varamayan muktedirler için ne acı bir şeydir bu. Bu nasıl bir körlüktür! Şiirin boyun eğmeyen, gururlu ve onurlu bir tarihi vardır bu coğrafyada.
Açın bakın şair ve şiirin tarihine! Haksızlığın, hukuksuzluğun, azabın tarihidir şairin ve şiirin tarihi. Canlı canlı yakılmadır, idamdır, ölümdür, faili meçhuldür, mahpustur, azaptır, sürgündür, şairin ve şiirin tarihi!
Ama korkmuş mu? Hayır. Sinmiş mi? Hayır.
Sanatçı sanatından ödün vermiş mi? Hayır.
Şair korksaydı, şiirini kaygısıyla boğsaydı, ne kalem oynatabilirdi, ne de şiir söyleyebilirdi!
Şiirin rahmetiyle beslenemezdi bu topraklar.
Yok olup giderdi… Ancak o denli mi ki?
Görüldüğü üzere korkmuyor, hâlâ korkutuyor şiir!
Sanırım padişahlık devrine özenenlerin, şairlerden methiye dizmeleri üzere bir istekleri var, kendilerini padişah yerine koyan saltanat sahiplerine!
Üzgünüm! Yaşadığı ülkenin gerçekliğine varan sanatkardan, yani bakılırsan, duyan, kurcalayan, merak eden, haklının, mazlumun yanında duran, barışı, eşitliği, kardeşliği savunan şairlerden, sanatkarlardan bunu duyamayacaksınız!
Şiirden düşmüş (cami avlularında mavi boncuklar satan) bir iki şair kırıntıyla yönetim etmek zorundasınız.
Uzun vakittir özel niçinlerden dolayı uzak kaldığım ‘sosyal medyada’ “Figen Yüksekdağ’ın “Yıkılacak Duvarlar” şiir kitabı hakkında “toplama ve imha sonucu verildi” haberini okuyunca, midemin kasıldığını ve bulandığını hissettim.
İlk aklımdan geçen şey “hoş geldin orta çağ zihniyeti” cümlesiydi. Lakin birden tokat yemiş üzere irkildim, aklıma gelen bu birinci cümle rahatsız etti beni. Biz aslına bakarsan uzun yıllardır bir ortaçağ zihniyetinde yaşayıp, bir ortaçağ sistemi olan baskı, inkâr ve şiddetle yönetilmiyor muyuz?
Bilime, sanata, eğitime, kitaba, bayana, çocuğa, genç olana düşman, kendi fikrinde olmayanı zindan karanlığına gömen, insafsız, vicdansız, adaletsiz bir zihniyetle, tıpkı havayı solumuyor muyuz? Güzel geldiği falan kalmamış ki, aslına bakarsan gelmiş, ortasındayız, o gerici zihniyetle birlikte yaşıyoruz!
HDP evvelki periyot Eş Genel Lideri Figen Yüksekdağ’ın önsözünü yazdığım “Yıkılacak Duvarlar” isimli kitabı hakkında “örgütsel propaganda sebebi öne sürülerek” toplatma sonucu verilmiş.
Ve toplanan nüshalar da “imha” edilecekmiş. “İmha” ne ürkütücü bir sözdür. Oturup tek tek yırtmayacaklarına nazaran, bu “imha” yakacaklar manasına geliyor. niye şaşırıyoruz ki? İnsan yakan zihniyet, kitap yakmış epeyce mu?
Şair zihninin alt metnini okuyabilen, karar vericiler, keşke palavranın, talanın, yıkımın, adaletsizliğin de üst metnini, yani en azından gözle görülen, gözlerimizin içine sokulan kısmını okuma cüreti gösterebilselerdi!
Öfke ve zamansızlığın ortasına sıkıştırılan satırlara şu gerçeği de eklemek istiyorum.
Yakılan, yasaklanan, imha edilen sanat yapıtlarının, bin bir kanatla geri döneceklerinden, diyeceğini bir daha diyeceğinden, kelamını esirgemeyeceğinden, yaratıcısının kamçısı, bileri olacağından, merakı çoğaltacağından haberleri yok görünüyorlar!
“Yıkılacak Duvarlar” kitabını oluşturan şiirler, ulaştığı yerlere ulaştı, kalplerdeki yerini aldı. Ne yazık ki gönüllere taht kuranları oradan indirmenin çabucak hemen bir prosedürü bulunamamıştır!
Figen Yüksekdağ artıdadır, karar vericiler ekside! Eh birinin yüzünün aklığı, birilerinin yüzünün karası olmuşsa, onu da onlar düşünsün! Figen’den, yeni şiirler, kitaplar bekliyoruz.”