ahmetbeyler
Yeni Üye
Fransa solu bütün eforlara karşın cumhurbaşkanlığı seçimlerinde uzlaşamamıştı. Solun bölünmüşlüğü sol seçmeni karamsarlığa itti. Bu durum kaotik ortamda merkez sağ partilerin popülizm yoluyla sol seçmenleri kendi tarafına çekmesine sebep oldu. Fransa’daki birinci çeşitte Melenchon küçük bir farkla ikinci cinse kalmayı kaçırdı. Sol partiler birleşebilmeyi sağlasaydı ikinci çeşitte fazlaca farklı sonuçlar çıkabilirdi. Zira Fransa Macron’un başarısız eğitim ve sıhhat siyasetlerinden rahatsız. Pekala solun bu dağınıklığında Fransız personel sınıfı hangi adayları destekledi? Datalarla Fransız emekçi sınıfının seçimlerdeki politik hali incelendi.
MELENCHONISTLER ÇEKİMSER
Fransız emekçi sınıfı mahallerinde ikinci cins için çekimserlik hâkim. Başkanlık seçiminin birinci cinsinde da personel sınıfı yanlışsız önderliğin olmamasından dolayı ortada kaldı. Le Monde gazetesinin bilgilerine bakılırsa; kasaba ve banliyö belediye liderleri birliğine üye olan belediyelerde, çekimserlik yüzde 29,5. Halk Birliği (Cumhuriyetçiler yeni adı) oyların yüzde 41’ini almış durumda. Hristiyan demokrat ya da liberal muhafazakâr partiler emekçi sınıfı mahallelerinden yüksek oy alıyor.
MACRON AKSİLİĞİ
Konut yardımında azalma, sübvansiyonlu işlerin dondurulması, öncelikli mahalleler raporunun rafa kaldırılması ve bölücülük yasasının uygulanmak istenmesi ile personel sınıfı Macron’dan soğudu. Lider adayına öfke dinmiyor. Personel sınıfı birinci düşman olarak Le Pen’i görmediği söylenebilir.
ÇALIŞANLARIN TALEPLERİ
Çalışanlar kent siyaseti, ayrımcılık ve iktisat konusunda Macron’u yetersiz buluyor. Macron’un Müslümanları damgaladığı tez ediliyor. Jean Michel Blanuer (Milli Eğitim Bakanı), Gerald Darmanin (İçişleri Bakanı) ve Marlene Schiappa (Bakan)’nın vazifeden el çektirilmesini talep ediyorlar. Onlara bakılırsa; üç bakan İslamofobi’nin en kötüsünü temsil ediyor.
ÇALIŞANLAR TAUBIRA’YI İSTİYORDU
27 Ocak’tan bu yana 392 bin 738 seçmenin çevrimiçi katıldığı oylama, Christiane Taubira’nın zaferiyle sonuçlandı. 2012’de François Hollande hükümetinde Adalet Bakanı olarak bakılırsav yapan 69 yaşındaki Taubira, oylama sonuçlarının açıklanmasının akabinde sol partilere ittifak davetinde bulundu. Lakin görüş ayrılıkları bulunan sol adaylardan olumlu bir karşılık alamadı. Öbür sol adaylar Hidalgo, Jadot ve Melenchon ise oylama sonuçlarını tanımadıklarını açıklamıştı.
TEK BAŞINA HİÇBİR ADAY KAZANAMAZDI
Lakin ülkede sol adayların hiç biri seçimlerde tek başına çoğunluk sağlayacak dayanağa sahip değil. ABD merkezli basın kuruluşu Politico’nun yaptığı ankete nazaran, ülkede sol adaylar içinde en çok takviyeye sahip isim LFI başkanı Melenchon. Taubira ise yüzde dört oy takviyesine sahip. Emekçi sınıfı ise solun bu bölünmüşlüğünde merkez sağ partilerden medet ummakta. Çünkü seçimlerde tek başına iktidara gelecek sol partinin olmayışı onları farklı devalar aramaya itiyor.
FRANSA’DA RÜZGÂR TERSTEN ESİYOR
Avrupa Birliği ülkelerinde neo-liberal siyasetler personel sınıfını oyalıyor. Birtakım kazanımlarını kaybetmek istemeyen Fransız emekçiler gereğince seslerini yükseltemiyor. Örneğin; Fransa’da personeller 35 saat çalışıyordu lakin yeni bir uygulamayla 2000’li senelerda 40 saate çıkarıldı. Solun parçalanmışlığı ve aktif önderliğin olmamasından dolayı personeller gereğince reaksiyon veremedi. Siemens, Chrysler, Opel, Krastadt ve Bosch üzere firmalar personellere şantaj yaptı. Yani çalışanlar daha fazla çalışmaya razı olmadıkları takdirde fabrikalarını kapatıp öteki yerlere açmakla çalışanları tehdit etti. Fransız solu ise çalışanlara sahip çıkamadı. Solun zayıflığı personellerin pragmatist formda muhafazakâr liberal, Hristiyan demokrat ve De Gaullezim’den takviye aramalarına yol açtı.
Dr. Girayalp Karakuş
MELENCHONISTLER ÇEKİMSER
Fransız emekçi sınıfı mahallerinde ikinci cins için çekimserlik hâkim. Başkanlık seçiminin birinci cinsinde da personel sınıfı yanlışsız önderliğin olmamasından dolayı ortada kaldı. Le Monde gazetesinin bilgilerine bakılırsa; kasaba ve banliyö belediye liderleri birliğine üye olan belediyelerde, çekimserlik yüzde 29,5. Halk Birliği (Cumhuriyetçiler yeni adı) oyların yüzde 41’ini almış durumda. Hristiyan demokrat ya da liberal muhafazakâr partiler emekçi sınıfı mahallelerinden yüksek oy alıyor.
MACRON AKSİLİĞİ
Konut yardımında azalma, sübvansiyonlu işlerin dondurulması, öncelikli mahalleler raporunun rafa kaldırılması ve bölücülük yasasının uygulanmak istenmesi ile personel sınıfı Macron’dan soğudu. Lider adayına öfke dinmiyor. Personel sınıfı birinci düşman olarak Le Pen’i görmediği söylenebilir.
ÇALIŞANLARIN TALEPLERİ
Çalışanlar kent siyaseti, ayrımcılık ve iktisat konusunda Macron’u yetersiz buluyor. Macron’un Müslümanları damgaladığı tez ediliyor. Jean Michel Blanuer (Milli Eğitim Bakanı), Gerald Darmanin (İçişleri Bakanı) ve Marlene Schiappa (Bakan)’nın vazifeden el çektirilmesini talep ediyorlar. Onlara bakılırsa; üç bakan İslamofobi’nin en kötüsünü temsil ediyor.
ÇALIŞANLAR TAUBIRA’YI İSTİYORDU
27 Ocak’tan bu yana 392 bin 738 seçmenin çevrimiçi katıldığı oylama, Christiane Taubira’nın zaferiyle sonuçlandı. 2012’de François Hollande hükümetinde Adalet Bakanı olarak bakılırsav yapan 69 yaşındaki Taubira, oylama sonuçlarının açıklanmasının akabinde sol partilere ittifak davetinde bulundu. Lakin görüş ayrılıkları bulunan sol adaylardan olumlu bir karşılık alamadı. Öbür sol adaylar Hidalgo, Jadot ve Melenchon ise oylama sonuçlarını tanımadıklarını açıklamıştı.
TEK BAŞINA HİÇBİR ADAY KAZANAMAZDI
Lakin ülkede sol adayların hiç biri seçimlerde tek başına çoğunluk sağlayacak dayanağa sahip değil. ABD merkezli basın kuruluşu Politico’nun yaptığı ankete nazaran, ülkede sol adaylar içinde en çok takviyeye sahip isim LFI başkanı Melenchon. Taubira ise yüzde dört oy takviyesine sahip. Emekçi sınıfı ise solun bu bölünmüşlüğünde merkez sağ partilerden medet ummakta. Çünkü seçimlerde tek başına iktidara gelecek sol partinin olmayışı onları farklı devalar aramaya itiyor.
FRANSA’DA RÜZGÂR TERSTEN ESİYOR
Avrupa Birliği ülkelerinde neo-liberal siyasetler personel sınıfını oyalıyor. Birtakım kazanımlarını kaybetmek istemeyen Fransız emekçiler gereğince seslerini yükseltemiyor. Örneğin; Fransa’da personeller 35 saat çalışıyordu lakin yeni bir uygulamayla 2000’li senelerda 40 saate çıkarıldı. Solun parçalanmışlığı ve aktif önderliğin olmamasından dolayı personeller gereğince reaksiyon veremedi. Siemens, Chrysler, Opel, Krastadt ve Bosch üzere firmalar personellere şantaj yaptı. Yani çalışanlar daha fazla çalışmaya razı olmadıkları takdirde fabrikalarını kapatıp öteki yerlere açmakla çalışanları tehdit etti. Fransız solu ise çalışanlara sahip çıkamadı. Solun zayıflığı personellerin pragmatist formda muhafazakâr liberal, Hristiyan demokrat ve De Gaullezim’den takviye aramalarına yol açtı.
Dr. Girayalp Karakuş