ahmetbeyler
Yeni Üye
“Kimden intikam almıştım? Annemden mi? Kahrolası babamdan mı? Yoksa kendimden mi? Beni görmemelerinden, fark etmemelerinden dolayı bu yoldayım, benim değil lakin onların kaybedecekleri epey şeyleri var. örneğin babamın epey sevdiği bir kızı var…”
İçsel diğer bir acıyı yaşayan lakin onu bastırmayı öğrenmiş bir kız çocuğu Ö.L.
Babadan intikam alıyor, anneye de diğer boyutta vicdan azabı ve acı çektiriyordu. Girmediği ortam kalmamış, yaşamadığı atmosfer, bulaşmadığı hiç bir olay kalmamış, kontrollü özgürlük cezası başlamış gencecik bir kız. Aslında görmeyi becerebilirseniz korkmuş, üzülmekten yorulmuş, kendi ortasında kaybolmuş bir kız çocuğu…
Hani kuvvetli durduğunu zanneder ancak gözlerinin içi yalvarır ya kimi vakit ‘sev beni’ diye, işte o sessiz çığlığı duyuyordum ben. ‘Ben uygunum, benim hiç bir şeyim yok!’ derken bile, ‘iyi değilim, nefes alamıyorum, yardım et bana diye bağırıyordu gözleri. Annesi değil, annesinin yakın bir arkadaşı, komşusu tarafınca bir ortaya getirilmiştik Ö.L ile. Zira bir tek onu dinliyordu, yalnızca ondan sevgi gördüğünü düşünüyordu. Yardımı ve tedaviyi kabul etmiyordu görünüşte fakat o da biliyordu ki bu yolun sonu mevt.
Biraz konuşmak, onu dinlemek istemiştim. Bir başlangıcımız olsun istedim. Birinci istemedi konuşmak, öteki şeyleri, öbür şahısları anlatıyordu bana. Bahis aileye, kardeşlere gelince tutumlarından anladım ki basmıştım ‘bam teline’.
“Bir erkek kardeşim var. Annemle babam kâğıt üzerinde boşanalı 4 yıl oldu ancak aslında ben 4 yaşındayken boşamış o bizi, hepimizi. Öteki bir bayandan bir kızı daha olmuş, düşünebiliyor musunuz ortamızda 4 yaş var ve benim bir kız kardeşim var. Benim kardeşim değil gerçekte, onun biricik kızı…!”
2 yıl evvel Çamatem’de tedavi ettirilmek istenmiş lakin tedaviyi yarım bırakıp kaçmış Ö.L. hayatta hiç bir beklentisi, hiç bir hayali olmayan Ö.L.’nin tek maksadı babasını üzmek, çaresiz bırakmak. ÖL.’nin ortasında bulunduğu durumun kök niçinleri olduğunu daima görmezden gelmiş anne ve baba. Annenin aldatılma travmasıyla orta ara girdiği ruhsal durum Ö.L’nin boşlukta savrulmasına, babasının öteki kızına olan düşkünlüğü, sevgi ve ilgide gösterdiği eşitsizlik, iki kızını karşılaştırması Ö.L.’nin ‘ait olma’ hissini öbür ortamlarda ve diğer şahıslarla doldurmasına sebep olmuş ve kusurlar zincirine daima bir halka daha eklenmiş Ö.L.nin yaşamında…
ASIL GAYESİNE ULAŞMIŞTI
“İlk göz ağrım diye severdi beni, artık baş ağrısı oldum babamın. Öteki kızı daima farklı bir yerde oldu onun için. ‘Senin üzere olmayacak’ cümlesi hem fiziki, tıpkı vakitte ruhsal açıdan ikimizi kıyaslaması beni daima diğer yaralamıştı lakin ne annem, ne de babam sebep ile değil sonuç ile ilgilenmişlerdi. Sonuç ‘kızları bir bağımlıydı’ sebep de boşanmalarıydı onlar için. Başka kızı benim üzere olmayacaktı hakikat. Zira bir ailesi vardı onun, bir hayat gayesi. Benim tek gayem bana kurulan ağır cümleleri unutmak, hatırlamamaktı. Bunu da bana unsur sağlıyordu” cümleleri ortasında bulunduğu son 4 yılı açıklıyordu.
Ö.L.’nin uygunlaşması klinik ortamda başlayacak, bedeni maddeyi atana kadar sürecek şüphesiz ancak ruhunun da bu düzgünleşme sürecine eşlik etmesi gerekiyordu. Anne ve babası ile görüşülmesi düzgünleşme sürecinin el birliği ile yürütülmesi gerekiyordu. Ö.L.’yi epeyce güç da olsa ikna ederek hastane tedavisini başlatmıştık. Aslında tedavi olma isteğinin yanı sıra asıl maksadına ulaşmıştı bir nevi, babası her gün onun için hastaneye gidiyor, çabalıyordu. Evlatlarının bu hali onları bir arada hareket etmeye, geçmişi değil bugünü sorgulamaya ve hayatı düzgünleştirmeye dair adım atmalarını sağlamıştı.
Ö.L.’nin yataklı tedavisi sürerken anne ve baba ile bir ortaya gelmelerimiz faydalı olmuştu. Geçmişi, kendilerini, yanlışlarını konuşmak yerine vakit kaybetmeden evlatları için birlikte hareket etmeleri gerektiğini öğrenmişlerdi. Evlatlar içinde bilerek ya da bilmeyerek yapılacak kıyaslama, ayrımcılık üzere tavır ve davranışların bireyin ruhsal ve fizikî olarak ağır biçimde yıpratır.
Koşullar ne olursa olsun anne ve babaların çocukları üzerinden ellerini çekmemeleri, sevgilerini eksik etmemeleri onların ömürlerinde sağlıklı birer birey olmaları için önemli ehemmiyet taşır. Unutmayın, sizin tutmadığınız elleri karanlıklar tutar!
Dr. Burcu Bostancıoğlu
İçsel diğer bir acıyı yaşayan lakin onu bastırmayı öğrenmiş bir kız çocuğu Ö.L.
Babadan intikam alıyor, anneye de diğer boyutta vicdan azabı ve acı çektiriyordu. Girmediği ortam kalmamış, yaşamadığı atmosfer, bulaşmadığı hiç bir olay kalmamış, kontrollü özgürlük cezası başlamış gencecik bir kız. Aslında görmeyi becerebilirseniz korkmuş, üzülmekten yorulmuş, kendi ortasında kaybolmuş bir kız çocuğu…
Hani kuvvetli durduğunu zanneder ancak gözlerinin içi yalvarır ya kimi vakit ‘sev beni’ diye, işte o sessiz çığlığı duyuyordum ben. ‘Ben uygunum, benim hiç bir şeyim yok!’ derken bile, ‘iyi değilim, nefes alamıyorum, yardım et bana diye bağırıyordu gözleri. Annesi değil, annesinin yakın bir arkadaşı, komşusu tarafınca bir ortaya getirilmiştik Ö.L ile. Zira bir tek onu dinliyordu, yalnızca ondan sevgi gördüğünü düşünüyordu. Yardımı ve tedaviyi kabul etmiyordu görünüşte fakat o da biliyordu ki bu yolun sonu mevt.
Biraz konuşmak, onu dinlemek istemiştim. Bir başlangıcımız olsun istedim. Birinci istemedi konuşmak, öteki şeyleri, öbür şahısları anlatıyordu bana. Bahis aileye, kardeşlere gelince tutumlarından anladım ki basmıştım ‘bam teline’.
“Bir erkek kardeşim var. Annemle babam kâğıt üzerinde boşanalı 4 yıl oldu ancak aslında ben 4 yaşındayken boşamış o bizi, hepimizi. Öteki bir bayandan bir kızı daha olmuş, düşünebiliyor musunuz ortamızda 4 yaş var ve benim bir kız kardeşim var. Benim kardeşim değil gerçekte, onun biricik kızı…!”
2 yıl evvel Çamatem’de tedavi ettirilmek istenmiş lakin tedaviyi yarım bırakıp kaçmış Ö.L. hayatta hiç bir beklentisi, hiç bir hayali olmayan Ö.L.’nin tek maksadı babasını üzmek, çaresiz bırakmak. ÖL.’nin ortasında bulunduğu durumun kök niçinleri olduğunu daima görmezden gelmiş anne ve baba. Annenin aldatılma travmasıyla orta ara girdiği ruhsal durum Ö.L’nin boşlukta savrulmasına, babasının öteki kızına olan düşkünlüğü, sevgi ve ilgide gösterdiği eşitsizlik, iki kızını karşılaştırması Ö.L.’nin ‘ait olma’ hissini öbür ortamlarda ve diğer şahıslarla doldurmasına sebep olmuş ve kusurlar zincirine daima bir halka daha eklenmiş Ö.L.nin yaşamında…
ASIL GAYESİNE ULAŞMIŞTI
“İlk göz ağrım diye severdi beni, artık baş ağrısı oldum babamın. Öteki kızı daima farklı bir yerde oldu onun için. ‘Senin üzere olmayacak’ cümlesi hem fiziki, tıpkı vakitte ruhsal açıdan ikimizi kıyaslaması beni daima diğer yaralamıştı lakin ne annem, ne de babam sebep ile değil sonuç ile ilgilenmişlerdi. Sonuç ‘kızları bir bağımlıydı’ sebep de boşanmalarıydı onlar için. Başka kızı benim üzere olmayacaktı hakikat. Zira bir ailesi vardı onun, bir hayat gayesi. Benim tek gayem bana kurulan ağır cümleleri unutmak, hatırlamamaktı. Bunu da bana unsur sağlıyordu” cümleleri ortasında bulunduğu son 4 yılı açıklıyordu.
Ö.L.’nin uygunlaşması klinik ortamda başlayacak, bedeni maddeyi atana kadar sürecek şüphesiz ancak ruhunun da bu düzgünleşme sürecine eşlik etmesi gerekiyordu. Anne ve babası ile görüşülmesi düzgünleşme sürecinin el birliği ile yürütülmesi gerekiyordu. Ö.L.’yi epeyce güç da olsa ikna ederek hastane tedavisini başlatmıştık. Aslında tedavi olma isteğinin yanı sıra asıl maksadına ulaşmıştı bir nevi, babası her gün onun için hastaneye gidiyor, çabalıyordu. Evlatlarının bu hali onları bir arada hareket etmeye, geçmişi değil bugünü sorgulamaya ve hayatı düzgünleştirmeye dair adım atmalarını sağlamıştı.
Ö.L.’nin yataklı tedavisi sürerken anne ve baba ile bir ortaya gelmelerimiz faydalı olmuştu. Geçmişi, kendilerini, yanlışlarını konuşmak yerine vakit kaybetmeden evlatları için birlikte hareket etmeleri gerektiğini öğrenmişlerdi. Evlatlar içinde bilerek ya da bilmeyerek yapılacak kıyaslama, ayrımcılık üzere tavır ve davranışların bireyin ruhsal ve fizikî olarak ağır biçimde yıpratır.
Koşullar ne olursa olsun anne ve babaların çocukları üzerinden ellerini çekmemeleri, sevgilerini eksik etmemeleri onların ömürlerinde sağlıklı birer birey olmaları için önemli ehemmiyet taşır. Unutmayın, sizin tutmadığınız elleri karanlıklar tutar!
Dr. Burcu Bostancıoğlu