ahmetbeyler
Yeni Üye
Olay, dün saat 15.00 sıralarında İsmetpaşa Mahallesi’nde meydana geldi. Bayram tatili için memleketlerine gitmeye hazırlanan karı-koca, şahsi eşyalarını arabaya yükledikleri sırada 2 bayan tarafınca etrafı sarıldı. Kendilerini mağaza çalışanı üzere tanıtarak iş yerinin önünden aldıkları kıyafetleri satmaya çalışan bayanlar, çifti oyalamaya başladı. Bu sırada arabanın başka tarafınca, yanında çocuk bulunan bir kişi daha geldi. Arabanın kapısını yoklayan çocuk, açılmayınca öbür kapıya yöneldi. Çiftin etrafı sarılarak dikkatleri dağıtılırken, sürücü kabinindeki kapıdan arabaya giren çocuk, ortasında pasaport, kimlik, kredi kartları ve ziynet eşyası bulunan çantayı alarak uzaklaştı.
“ÇANTAYI BOŞ BULDUM DİYEREK MAĞAZAYA GETİRDİ”
Çocuğu kullanarak arabadan hırsızlık yaptıran kuşkulu, bir süre daha sonra boş çanta ile geri tıpkı yere geldi. Mağazanın haricinde bulunan mamüllerin yanından çantayı alıyormuş imgesi veren kuşkulu, mağazaya girerek dışarıda içi boş bir çanta bulduğunu söylemiş oldu. Kuşkulu, çantayı mağaza çalışanlarına teslim ederek ayrıldı. Hırsızlık olayı, bayram tatili için memleketlerine gitmeye hazırlanan çiftin arabadaki çantayı fark etmesi ve geri dönerek mağazadaki güvenlik kamerası manzaralarını izlemesiyle ortaya çıktı.
YENİDEN ÇOCUKLARI KULLANDILAR
Öte yandan Yunus Emre Mahallesi’nde de, arefe günü yaşanan yoğunluğu fırsat bilen 2 bayan, cadde üzerinde bulunan iş yerinin önündeki eserleri, yanındaki çocuklara çaldırdı. O anlar da iş yerinin güvenlik kamerasına yansıdı. İmajlar de, 3 küçük çocuğun iş yerinin önündeki eserleri sürükleyerek götürdükleri görülüyor.
KÖLE ÇOCUKLAR
Gazeteci-Yazar Timur Soykan, 15 Mart tarihindeki köşesinde alınıp-satılan ve akabinde hata için kullanılan çocuklarla ilgili bir yazı kaleme almıştı.
2017 yılında mendil satan bir çocuğun otobanda yürürken trafik kazası kararı ölmesinden daha sonra dehşetli gerçek ortaya çıktı. Mevzuyu araştıran Timur Soykan, “Köle çocuğun ölümü” başlıklı yazısında, kazanın sır perdesini kaldırmış ve çocukları köle olarak alıp-satan ve azap eden bir örgüt olduğunu yazdı.
Timur Soykan’ın yazısı şöyleki:
“8 Haziran 2017 akşamı saat 21.00’de, İstanbul Mahmutbey’deki İSTOÇ’un 3 no’lu kapısı ile TEM Otoyolu’nun içindeki karanlıkta üç küçük gölge yürüyordu
Yağmur altında bitkindi küçük adımları.
Dev, ıslak otobanda 120 km/saat süratle giden farların aydınlığında bir görünüp bir karanlığa gömülen üç Suriyeli çocuk bariyeri kuvvetlikle aştı.
Çağdaş vaktin ölümcül, azgın ırmağının kıyısında, suratına yetişemedikleri yüzlerce insanın içinde yapayalnızdılar. Bir köprü yoktu ve karşıya geçmek istiyorlardı.
10 yaşındaki Macit, 12 yaşındaki Hakim etrafını saran farların içinden kıl hissesi kurtuldu. Beyaz panelvan bir anda önüne fırlayan karaltıyı gördüğünde hayli geçti. Onun çarptığı çocuğun üzerinden iki araba geçti. Panelvan durdu, öbürleri kaçtı.
12 yaşındaki Muhammed Cabir Sılaş ölmüş, azgın ırmak durmuş, fren lambalarıyla kırmızıya bulanmıştı. Çocuğun torbasındaki kağıt mendiller ortalığa saçılmıştı. Orta refüjdeki iki çocuk, dehşetten titriyordu, kaçtılar.
Sol şeritte yatan, kahverengi battaniye ile örtülmüş çocuğun artık herkes farkındaydı. Merakla bakanlar, yanından geçtikten daha sonra gaza basıyor, dev otobanda hayat olağana dönüyordu.
Polisin ulaştığı çocuğun dayısı Heysem Sılaş tabirinde “Ben inşaatlarda çalışıyorum. Eşim ve üç çocuğum ile Küçükçekmece’de yaşıyoruz. Yeğenimin anne ve babası Halep’te. İki aydır bizde kalıyor. Ona çarpandan şikâyetçiyim” demişti.
Palavra söylüyor, zalimliğini gizliyordu.
3 yıl 9 ay boyunca haberimiz olmadı.
Muhammed bir örgütün para ile alıp sattığı, azap bakılırsan köle bir çocuktu.
***
2017’nin mart ayında Muhammed, iç savaşta yerle bir olmuş Halep’e yakın köyündeki konutunun önünde oynuyordu. Aylar evvel kendisinden üç yaş büyük ağabeyi Mahmud’u götüren araba toprak yolda tozlar saçarak yaklaşıyordu. Tıpkı adam inmişti arabadan. İsmi Zeyd Kalusi’ydi. Çocukları kiralayıp Türkiye’ye götüren adamı köylerde herkes tanırdı.
Muhammed, kendisinin satıldığı pazarlığı dinledi. Zeyd, babasına 3 aylığına 30 bin Suriye lirası verecekti. “Dayısına teslim edeceğim” demişti.
Birkaç gün daha sonra annesinin kıyafetlerini doldurduğu okul çantası kucağında bir minibüsün ortasındaydı Muhammed. 8 çocuk vardı. Gece vakti kaçakçılar onları huduttan geçirdi. Reyhanlı’dan yolcu otobüsleriyle İstanbul’a gönderildiler.
Dayısı Heysem, Muhammed’i Esenler Otogarı’nda teslim aldı. Saçını okşamayan, yüzüne bakmayan dayısı onu, Kanarya Mahallesi’ndeki bir apartmanın bodrum katına götürdü. Duvarları nemden kararmış, tavana bitişik küçük pencereleri gazete kağıtlarıyla örtülü depo ranzalarla doluydu. Her yanı saran çamaşır iplerinden çocuk kıyafetleri sarkıyordu.
Üzerine kilitlenen kapı gece yarısı açıldı. Çocuklar içeri doluştu. Konuşmaya mecalleri yoktu. Yalnızca İbrahim, nereden geldiğini sormuştu.
Sabah 06.00’da ranzaya atılan tekmeyle uyandı Muhammed. Öbür çocuklarla bir minibüse bindirilmişti. Bir trafik ışığının önüne İbrahim ve üç çocukla bırakıldı. Dev kentteki kalabalığı, arabaları şaşkın izliyordu. Eline kağıt mendil dolu bir torba verilmişti. Akranı İbrahim içine düştüğü cehennemi anlattı ona:
“100 lira toplamazsan, polise yakalanırsan hortumla, kabloyla döverler. Daima buralarda gezip bizi denetim ediyorlar. Uyursan, çalışmazsan döverler.”
İbrahim bedenindeki dayak izlerini göstermişti.
Günler azapla, dayakla geçti…
Bu sırada polis, Suriye’den getirdiği köle çocukları dilendiren örgütü takibe almıştı. Telefonlarını dinliyordu. Trafik ışıklarını, AVM önlerini, metrobüs duraklarını bölüşmüş çeteler, birbirleriyle konuşuyordu.
Muhammed’in dayısı Heysem Sılaş, 17 Mayıs 2017 günü saat 05.48’de çocukların kaldığı bodrumun sahibi Amir Cebebini’ye telefonda şu biçimde dedi:
“İki çocuğu kaldırman lazım. Muhammed Cabir ile Ali’yi, Nur’a 6 bin liraya sattım.”
Dinleme kayıtlarından anlaşılıyordu; 5 gün daha sonra Muhammed, en gaddar köle çocuk sahibi Ali Cebebini’nin eline düşmüştü. Ona herkes ‘Yarasa’ diyordu. Müthişti.
27 Mayıs 2017 günü saat 02.14’te Yarasa, Muhammed’in kaldığı depoyu aramış ve telefonu ona vermelerini söylemişti. Tape kaydı şöylekiydi:
“Ali Cebebini: niye yetmiş lira.
Muhammed Cabir: Altmış dokuz… Altmış dokuz lira…
Yarasa’dan telefonu alan Heysem, Muhammed’i tehdit ediyordu:
‘Nasıl altmış dokuz lira. Ve nasıl sokakta kız resmi çiziyorsun ve kalp resmi çiziyorsun. Değil mi hoş aşk yaşayacaksın… Seni dört modüle böleceğim. Ali 150 liraya tamamlayıp dönüyor.’
Muhammed Cabir: Çalışacağım.”
Örgütün takipçileri, daima köle çocukları izliyor, dilendikleri paraları topluyorlardı. Muhammed’in tebeşirle yere çizdiği ve yağmurda silinen resmi görmüşlerdi.
Hortumla dövüldü, falakaya yatırıldı.
Muhammed, 8 Haziran 2017 günü azap görmemek için 100 TL biriktirmeye çalışıyordu. Onun vefatından daha sonrasında Yarasa’nın telefon konuşmasını polis kaydetmişti.
“Benim çocuklardan… Otobanda yatıyor… Almadılar daha…”
Örgüte operasyon 11 Eylül 2017 günü yapıldı. 5 farklı depoda 44 Suriyeli çocuk vardı
Biri Muhammed’in ağabeyi Mahmud Silaşi’ydi. Sözünde şu biçimde dedi:
“Kardeşim ölmedilk evvel bana anlattı. 100 TL altında para topladığı vakit sırtında sigara söndürmüşler, lisanının altını çakmakla yakmışlar. Bunun için akşam o saatte para toplamaya çalışıyordu. Babama anlattım. hiç bir şey yapmadı. Beni de hortumla, kabloyla epeyce dövdüler.”
Bu örgüt ile ilgili dava bu aybaşında İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesi’nde başladı. Burada ismi geçen sanıklardan hiç biri tutuklu değildi, duruşmaya da gelmediler.
Bu örgütle ilgili birinci haberi 3 Mart 2021 günü DHA’dan Ahmet Yeşilmen yazdı. Size 214 sayfalık iddianamedeki gerçeklerin küçük bir kısmını anlatabildim.
Bugün her trafik ışığında, AVM önünde, otobüs-metrobüs durağında parçalanmış ülkenin köle çocukları çalışmaya devam ediyor. Aileleri değil, örgütün akbabaları onları uzaktan izliyor. Yalnızca bu çetelerin değil, Suriye’yi yerle bir eden emperyalistlerin, Neo-Osmanlı hayaliyle komşusunu yakanların elinde Muhammed’in ve binlerce çocuğun kanı duruyor.”
“ÇANTAYI BOŞ BULDUM DİYEREK MAĞAZAYA GETİRDİ”
Çocuğu kullanarak arabadan hırsızlık yaptıran kuşkulu, bir süre daha sonra boş çanta ile geri tıpkı yere geldi. Mağazanın haricinde bulunan mamüllerin yanından çantayı alıyormuş imgesi veren kuşkulu, mağazaya girerek dışarıda içi boş bir çanta bulduğunu söylemiş oldu. Kuşkulu, çantayı mağaza çalışanlarına teslim ederek ayrıldı. Hırsızlık olayı, bayram tatili için memleketlerine gitmeye hazırlanan çiftin arabadaki çantayı fark etmesi ve geri dönerek mağazadaki güvenlik kamerası manzaralarını izlemesiyle ortaya çıktı.
YENİDEN ÇOCUKLARI KULLANDILAR
Öte yandan Yunus Emre Mahallesi’nde de, arefe günü yaşanan yoğunluğu fırsat bilen 2 bayan, cadde üzerinde bulunan iş yerinin önündeki eserleri, yanındaki çocuklara çaldırdı. O anlar da iş yerinin güvenlik kamerasına yansıdı. İmajlar de, 3 küçük çocuğun iş yerinin önündeki eserleri sürükleyerek götürdükleri görülüyor.
KÖLE ÇOCUKLAR
Gazeteci-Yazar Timur Soykan, 15 Mart tarihindeki köşesinde alınıp-satılan ve akabinde hata için kullanılan çocuklarla ilgili bir yazı kaleme almıştı.
2017 yılında mendil satan bir çocuğun otobanda yürürken trafik kazası kararı ölmesinden daha sonra dehşetli gerçek ortaya çıktı. Mevzuyu araştıran Timur Soykan, “Köle çocuğun ölümü” başlıklı yazısında, kazanın sır perdesini kaldırmış ve çocukları köle olarak alıp-satan ve azap eden bir örgüt olduğunu yazdı.
Timur Soykan’ın yazısı şöyleki:
“8 Haziran 2017 akşamı saat 21.00’de, İstanbul Mahmutbey’deki İSTOÇ’un 3 no’lu kapısı ile TEM Otoyolu’nun içindeki karanlıkta üç küçük gölge yürüyordu
Yağmur altında bitkindi küçük adımları.
Dev, ıslak otobanda 120 km/saat süratle giden farların aydınlığında bir görünüp bir karanlığa gömülen üç Suriyeli çocuk bariyeri kuvvetlikle aştı.
Çağdaş vaktin ölümcül, azgın ırmağının kıyısında, suratına yetişemedikleri yüzlerce insanın içinde yapayalnızdılar. Bir köprü yoktu ve karşıya geçmek istiyorlardı.
10 yaşındaki Macit, 12 yaşındaki Hakim etrafını saran farların içinden kıl hissesi kurtuldu. Beyaz panelvan bir anda önüne fırlayan karaltıyı gördüğünde hayli geçti. Onun çarptığı çocuğun üzerinden iki araba geçti. Panelvan durdu, öbürleri kaçtı.
12 yaşındaki Muhammed Cabir Sılaş ölmüş, azgın ırmak durmuş, fren lambalarıyla kırmızıya bulanmıştı. Çocuğun torbasındaki kağıt mendiller ortalığa saçılmıştı. Orta refüjdeki iki çocuk, dehşetten titriyordu, kaçtılar.
Sol şeritte yatan, kahverengi battaniye ile örtülmüş çocuğun artık herkes farkındaydı. Merakla bakanlar, yanından geçtikten daha sonra gaza basıyor, dev otobanda hayat olağana dönüyordu.
Polisin ulaştığı çocuğun dayısı Heysem Sılaş tabirinde “Ben inşaatlarda çalışıyorum. Eşim ve üç çocuğum ile Küçükçekmece’de yaşıyoruz. Yeğenimin anne ve babası Halep’te. İki aydır bizde kalıyor. Ona çarpandan şikâyetçiyim” demişti.
Palavra söylüyor, zalimliğini gizliyordu.
3 yıl 9 ay boyunca haberimiz olmadı.
Muhammed bir örgütün para ile alıp sattığı, azap bakılırsan köle bir çocuktu.
***
2017’nin mart ayında Muhammed, iç savaşta yerle bir olmuş Halep’e yakın köyündeki konutunun önünde oynuyordu. Aylar evvel kendisinden üç yaş büyük ağabeyi Mahmud’u götüren araba toprak yolda tozlar saçarak yaklaşıyordu. Tıpkı adam inmişti arabadan. İsmi Zeyd Kalusi’ydi. Çocukları kiralayıp Türkiye’ye götüren adamı köylerde herkes tanırdı.
Muhammed, kendisinin satıldığı pazarlığı dinledi. Zeyd, babasına 3 aylığına 30 bin Suriye lirası verecekti. “Dayısına teslim edeceğim” demişti.
Birkaç gün daha sonra annesinin kıyafetlerini doldurduğu okul çantası kucağında bir minibüsün ortasındaydı Muhammed. 8 çocuk vardı. Gece vakti kaçakçılar onları huduttan geçirdi. Reyhanlı’dan yolcu otobüsleriyle İstanbul’a gönderildiler.
Dayısı Heysem, Muhammed’i Esenler Otogarı’nda teslim aldı. Saçını okşamayan, yüzüne bakmayan dayısı onu, Kanarya Mahallesi’ndeki bir apartmanın bodrum katına götürdü. Duvarları nemden kararmış, tavana bitişik küçük pencereleri gazete kağıtlarıyla örtülü depo ranzalarla doluydu. Her yanı saran çamaşır iplerinden çocuk kıyafetleri sarkıyordu.
Üzerine kilitlenen kapı gece yarısı açıldı. Çocuklar içeri doluştu. Konuşmaya mecalleri yoktu. Yalnızca İbrahim, nereden geldiğini sormuştu.
Sabah 06.00’da ranzaya atılan tekmeyle uyandı Muhammed. Öbür çocuklarla bir minibüse bindirilmişti. Bir trafik ışığının önüne İbrahim ve üç çocukla bırakıldı. Dev kentteki kalabalığı, arabaları şaşkın izliyordu. Eline kağıt mendil dolu bir torba verilmişti. Akranı İbrahim içine düştüğü cehennemi anlattı ona:
“100 lira toplamazsan, polise yakalanırsan hortumla, kabloyla döverler. Daima buralarda gezip bizi denetim ediyorlar. Uyursan, çalışmazsan döverler.”
İbrahim bedenindeki dayak izlerini göstermişti.
Günler azapla, dayakla geçti…
Bu sırada polis, Suriye’den getirdiği köle çocukları dilendiren örgütü takibe almıştı. Telefonlarını dinliyordu. Trafik ışıklarını, AVM önlerini, metrobüs duraklarını bölüşmüş çeteler, birbirleriyle konuşuyordu.
Muhammed’in dayısı Heysem Sılaş, 17 Mayıs 2017 günü saat 05.48’de çocukların kaldığı bodrumun sahibi Amir Cebebini’ye telefonda şu biçimde dedi:
“İki çocuğu kaldırman lazım. Muhammed Cabir ile Ali’yi, Nur’a 6 bin liraya sattım.”
Dinleme kayıtlarından anlaşılıyordu; 5 gün daha sonra Muhammed, en gaddar köle çocuk sahibi Ali Cebebini’nin eline düşmüştü. Ona herkes ‘Yarasa’ diyordu. Müthişti.
27 Mayıs 2017 günü saat 02.14’te Yarasa, Muhammed’in kaldığı depoyu aramış ve telefonu ona vermelerini söylemişti. Tape kaydı şöylekiydi:
“Ali Cebebini: niye yetmiş lira.
Muhammed Cabir: Altmış dokuz… Altmış dokuz lira…
Yarasa’dan telefonu alan Heysem, Muhammed’i tehdit ediyordu:
‘Nasıl altmış dokuz lira. Ve nasıl sokakta kız resmi çiziyorsun ve kalp resmi çiziyorsun. Değil mi hoş aşk yaşayacaksın… Seni dört modüle böleceğim. Ali 150 liraya tamamlayıp dönüyor.’
Muhammed Cabir: Çalışacağım.”
Örgütün takipçileri, daima köle çocukları izliyor, dilendikleri paraları topluyorlardı. Muhammed’in tebeşirle yere çizdiği ve yağmurda silinen resmi görmüşlerdi.
Hortumla dövüldü, falakaya yatırıldı.
Muhammed, 8 Haziran 2017 günü azap görmemek için 100 TL biriktirmeye çalışıyordu. Onun vefatından daha sonrasında Yarasa’nın telefon konuşmasını polis kaydetmişti.
“Benim çocuklardan… Otobanda yatıyor… Almadılar daha…”
Örgüte operasyon 11 Eylül 2017 günü yapıldı. 5 farklı depoda 44 Suriyeli çocuk vardı
Biri Muhammed’in ağabeyi Mahmud Silaşi’ydi. Sözünde şu biçimde dedi:
“Kardeşim ölmedilk evvel bana anlattı. 100 TL altında para topladığı vakit sırtında sigara söndürmüşler, lisanının altını çakmakla yakmışlar. Bunun için akşam o saatte para toplamaya çalışıyordu. Babama anlattım. hiç bir şey yapmadı. Beni de hortumla, kabloyla epeyce dövdüler.”
Bu örgüt ile ilgili dava bu aybaşında İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesi’nde başladı. Burada ismi geçen sanıklardan hiç biri tutuklu değildi, duruşmaya da gelmediler.
Bu örgütle ilgili birinci haberi 3 Mart 2021 günü DHA’dan Ahmet Yeşilmen yazdı. Size 214 sayfalık iddianamedeki gerçeklerin küçük bir kısmını anlatabildim.
Bugün her trafik ışığında, AVM önünde, otobüs-metrobüs durağında parçalanmış ülkenin köle çocukları çalışmaya devam ediyor. Aileleri değil, örgütün akbabaları onları uzaktan izliyor. Yalnızca bu çetelerin değil, Suriye’yi yerle bir eden emperyalistlerin, Neo-Osmanlı hayaliyle komşusunu yakanların elinde Muhammed’in ve binlerce çocuğun kanı duruyor.”