ahmetbeyler
Yeni Üye
Ukrayna krizinin dünyada yeni bir Soğuk Savaş periyodu başlatmış olduğu söyleniyor. Bu argüman tam olarak gerçek olmasa da dünyanın iki harika devletin hegemonya alanları içinde bölündüğü o devrin kimi kodları bugün yaşanan gelişmeleri daha güzel anlamamız için bize ipuçları veriyor.
İKİ MUHTEŞEM DEVLET ORTASINDA ÇATIŞMA VE İŞBİRLİĞİ
Soğuk Savaş periyodunda Amerikan-Rus bağlarını yakından izleyen uzmanlar ve bu ortada bilhassa üçüncü dünyacı ve Çinli komünistler, iki harika devlet içinde bir yandan güçlü bir hegemonya uğraşı verilirken öte yandan alttan alta bir işbirliğinin ve nüfuz bölgeleri paylaşımının devam ettiğini vurguluyorlardı.
Hem Amerikalılar birebir vakitte Ruslar benzeri telaffuzları yinelayarak rakiplerinin insanlık için büyük bir tehlike oluşturduğu korkutmacasıyla hem “milli birlik” çerçevesinde kendi halklarını tıpkı vakitte öteki ülkeleri etraflarında topluyorlardı. Aslında iki taraf içinde gerçek bir çatışma da vardı ve kuşkusuz ABD ile Rusya birbirlerinin tam kopyaları değildi fakat Soğuk Savaş’tan ikisinin de ortak yararı kendi müttefiklerinin üstündeki “liderlik konumunu” bu sayede pekiştiriyor olmalarıydı.
SALGIN daha sonraSI BAZILARI İÇİN İLAÇ ÜZERE SAVAŞ
Milyonlarca kayıp verilmiş ve kaynağı tam olarak aydınlatılmamış amansız bir salgın daha sonrasında, global ekonomik sıkıntıların tam ortasında “Soğuk Savaş” şablonlarına tekrar geçişin Biden’ı ve Putin’i çok rahatlattığı yadsınamaz. Daha da değerlisi, ABD’nin Ukrayna krizi yardımıyla ortaklarını, bağımsız bir Avrupa ordusu kurmayı önerecek kadar dişli bir Fransa’yı, Rusya’yla güç muahedeleri yapan bir Almanya’yı ve NATO’nun varlığını sorgulayan bir Avrupa’yı susturacak fırsatı ele geçirmiş olması. Daha dün beyin vefatından kelam edilen NATO, bugün Avrupa’nın umudu oldu, Biden, Putin’e “iyi ki varsın Vladimir” demesin de, ne desin?
* Avrupa üzerinde kumar
Putin’in memleketler arası hukuka ve başta Minsk Mutabakatı olmak üzere biroldukça mukaveleye muhalif biçimde Ukrayna’yı istilası ABD’ye kendi kampının liderliğini pekiştirme fırsatı verdi. Pekala, Putin bunun karşılığında ne aldı? Olağan ki Ukrayna’yı…
Ulusça belleğimiz zayıf da olsa Biden’ın savaş öncesi son bir buçuk ayda yaptığı konuşmaları hepimiz anımsıyoruz. ABD Lideri, Rusya’nın Ukrayna’yı istila edeceğini müjdeli bir haber üzere tekraren duyurdu ve her seferinde buna karşı ABD ve NATO’nun askeri bir karşılık vermeyip yalnızca ekonomik cezalarla yetineceğini de Putin’e teminat verir üzere iletti. Adeta ısrar olarak nitelenebilecek bu kadar yinedan daha sonra Putin’in bu müdahaleyi yapmaması aslına bakarsanız düşünülemezdi.
DÜŞMAN YARATMA STRATEJİSİ
Bir devir Nazilere hizmet etmiş olan siyasal bilimci “muhafazakâr liberal” Carl Schmitt’in politik ideolojisi Amerika’da seçkin bölümlerde yaygındır. ABD hükümetleri yıllardır müttefiklerini rakip üzere görür ve Schmitt’in dost-düşman ikilemi teorisini uygulayarak dostlarının sırtından güç ve ekonomik çıkar sağlar. Ukrayna krizi de ABD’nin silah ve güç şirketlerinin trilyonlar kazanması ve kendisine rakip olabilecek Avrupa ülkelerinin bayağı müşterilere dönüşmesi kararınu veriyor. Akınlarına ABD tarafınca yeşil ışık yakılan Rusya’nın gücü Avrupa’yı korkutmak için tıpkı Soğuk Savaş’ta olduğu üzere abartıldıkça abartılıyor. halbuki bu öcü masallarının ne kadar boş olduğu 1990-91’de pekâlâ anlaşılmıştı. Sonuçta bu senaryoların tek gayesi ABD’nin kendi müttefiklerini derleyip toparlaması ve gerektiğinde daima tıpkı çevreler tarafınca yenidenlanıyor.
* Soğuk Savaş unutulmadı
ABD’nin dış siyaseti kimilerinin sandıkları ya da kampanyasını yaptıkları üzere barış ve demokrasi unsurlarını savunmaya dayansaydı 1990’larda kurulan NATO-Rusya Ortak Kurulu işletilirdi. Putin’in 2000’lerde yaptığı NATO’ya üyelik talebi dikkate alınır, süreç tüm şartlarıyla başlatılırdı. Rusya NATO’ya üye yapılabilseydi bugün dünya epeyce öbür bir noktada olurdu. Lakin bunun yerine bir düşman yaratma ve o düşmana terslik üzerine şurası bir cepheleşme fikri benimsendi. Bugün Rusya aykırılığı üzerine mevzilenen NATO güçleri maksat olarak cihatçı terör, global mafya ve cürüm örgütleriyle çabayı tercih etselerdi keşke. Lakin birtakım devletler terör ve mafya ile mücadeledense onları kullanmayı tercih ettiler. Unutmayalım ki 2014 Ukrayna krizi öncesi NATO-Rusya ortak askeri tatbikatları bile yapabiliyor ve ABD’nin Afganistan müdahalesi sırasında NATO uçakları Rus hava alanını kullanabiliyordu.
PUTİN DE KAMPLAŞMADAN YARARLANDI
Putin’e gelince o da kamplaşmanın yarattığı bu fırsatı Rus Çarlığı ideolojisi altında eski Sovyetler coğrafyasını bir daha inşa etmek için kullandı. Ukrayna, Gürcistan, Kazakistan, Ermenistan ve başka yerlerdeki Rus müdahaleleri bunun kararıdur. Putin’in siyaseti kimi sol çevrelerce “emperyalizme direnme” olarak bedellendiriliyor ki bu epeyce yanlıştır. Tam bilakis Putin’in yaptıkları karşı kampta Amerikan hegemonyasının güçlenmesine hizmet etmektedir. Tıpkı ABD siyasetinin Putin’in güçlenmesine hizmet etmesi üzere.
bir daha birtakım sol çevrelerin “Rusya’nın artık sosyalist olmadığını biliyoruz, lakin emperyalizmi durduruyor” öne sürülen sebebi de anlamsızdır. Emperyalizme karşı olmanın her çeşidi makbul olsaydı, Birinci Dünya Savaşı’nda karşıdaki “emperyalist güce direniş” mazeretiyle her insanın kendi emperyalistinin yanında yer alması da makbul olurdu. halbuki emperyalizme karşı çıkış yalnızca halkların ve insanlığın özgürleşmesine katkıda bulunduğu derecede olumludur. Gericiliğe ve daha büyük bir baskıya yol açacak bir emperyalizm tersliğine taraf olunmaz. Alman sosyalist Karl Liebknecht’in Birinci Dünya Savaşı’nda söylemiş olduği üzere: “Asıl düşman kendi öz ülkemizdedir.”
ABD ve Rusya’nın son aylarda karşılıklı ve şuurlu olarak sahneye koydukları oyun, ne 80’lik Biden’ın gençliğinden anımsayıp bir daha ortaya attığı “hür dünyanın mücadelesi” masallarıyla açıklanabilir, “ne de âhı gitmiş vâhı kalmış” Sovyetik eski tüfeklerin “emperyalizme direniş” kıssalarıyla. Her durumda ortasında yüzde 3-5 Neonazi bulunsa da 45 milyonluk bir halka öteki bir ülkenin iradesini silah zoruyla dayatmanın emperyalizme karşı çaba ile bir ilgisi olmadığı üzere iki kutuplu dünyayı bir daha inşa uğraşlarına verilmiş en büyük dayanaktır. Zira NATO’nun önce kışkırtıp daha sonra ihanet etmesinde Ukrayna halkının değil lakin “palyaço” siyasetçilerin kabahati olabilir.
RUSYA İSTİLASI ÖNLENEBİLİRDİ
Öte yandan Rusya, NATO genişlemesini tedbire mazeretiyle Ukrayna’yı istila etmekle olağan olarak haksızdır, lakin şu soruları sormak her insanın hakkıdır. bu biçimde bir akın nasıl engellenebilirdi ve niye engellenmedi?
Birinci tahlil Ukrayna’nın tarafsızlığı ya da NATO üyeliğinin 10 yıl üzere bir süre için dondurulmasıydı. ABD bunu reddetti. İkinci tahlil, NATO’nun askeri olarak karşılık vereceğini açıklamasıydı. ABD bunu da reddetti. En son tahlil Zelenski’nin adeta yalvararak istediği üzere Ukrayna hava alanının uçuşa yasak bölge ilan edilmesiydi. ABD bir daha hayır dedi. bu biçimdece Ukrayna, “Holocauste” üzerine yani Antik çağda kurbanların yakıldığı taşa yatırılmış oldu. Sonuçta Ukrayna iki kutuplu bir dünyanın bir süre için bir daha oluşturulmasına hizmet etmiş olacak yalnızca. Ve birkaç yaşlının fi tarihinden kalma siyasal taktikleri bir daha gündeme getirebilmeleri için binlerce genç insan feda edilecek.
Biden’ın tahlil saydığı ekonomik cezaların Rusya’yı çökertmesi bir hayal olmakla kalmıyor, oligarklara yönelik medyatik cezalar niçiniyle dünyanın bir kısmını küreden soyutlayarak kapitalizmin globalleşme argümanlarına 40 yıldır sosyalistlerin vuramadığı darbeyi kendisi vuruyor. Çin’e yönelik pürüz ve yasaklar da düşünüldüğünde cezaların temel olarak kapitalizmin merkez ülkelerini etkileyeceği anlaşılacaktır. Ayrıyeten sermaye bu cins cezaları ve genel olarak devlet müdahalesini sevmez ve Marx’ın deyişiyle “otonom öznedir”. Bu niçinle cezalar aslına bakarsanız derinleşen krizi daha da şiddetlendirecektir. Bugün rastladığımız Rus sanatkarlara ve çeşitli Rus sembollerine yönelik çılgın yasaklar ise Batı’da faşizm ve çok sağın ayak sesleri sayılabilir.
UKRAYNA’DA NEONAZİ TEHLİKESİ
Öte yandan, Ukrayna’daki Neonazi Azov Taburlarının ülke ordusunun özel kuvvetlerine dönüşmüş olduğu bir gerçektir. Bu hususta Rusya’nın palavra dediğini sananlar 1 Kasım 2019 tarihindeki Foreign Policy mecmuasının ilgili makalesine bakabilirler. Ancak bizim için asıl vahim olan dünyanın çeşitli ülkelerinden Ukrayna’ya “gerilla savaşına” giden Neonazilerin orayı çok sağ ve beyaz ırkçı bir terör yuvasına çevirmeleri riskidir. Güneyde cihatçı teröristler, Kuzeyde beyaz ırkçılar ortasına sıkışmış Türkiye çok kıymetli külfetlerle karşılaşabilir.
* Neonazi Azov taburu
Bazılarının emperyalizme direniş, kimilerinin da “hür dünyanın” uğraşı saydıkları Ukrayna krizinin perde gerisi bu türlü yorumlanabilir. Fakat anti-Rus medyatik kampanyalarla meşgul edilen Batı kamuoyu cezaların ve medya gürültüsünün bir işe yaramadığını, söylenenlerin tam tersine ABD’ye dolaylı olarak yardımcı olan Putin’in ödüllendirildiğini anlayınca durum değişecektir. Cezaların da tesiriyle ekonomik zahmetler artınca ABD’nin bugün için sağlamlaştırdığı liderlik durumu beklenmedik bir biçimde sarsılabilir.
Bugün birbirlerini karşılıklı destekleyen Putin ve Biden’ı bekleyen bir öbür tehlike son senelerda demokrasi aksilikleri niçiniyle Putin’e yaklaşan ve onun tarafınca geniş ölçüde finanse edilen Avrupa çok sağının kriz ortamında yükselmesidir.
ATEŞLE OYNANIYOR
Son olarak şunu anımsatmak istiyorum. 19’uncu yüzyılda Batı tarafınca bir milletler hapishanesi ve gericiliğin merkezi olarak kabul edilen Rusya hiç bir vakit dış müdahale ve savaşla yıkılmamış, kendi haline bırakıldığında ise ortasından çürümüştür. Birinci Savaş’ta Avrupa’da 3 imparatorluktan ikisi çökmüş fakat Rusya rejim değiştirerek ayakta kalmıştır. İkinci Savaş Hitler, Shoah faciası ve milyonlarca can kaybına karşın Rus imparatorluğunu daha da büyütmüştür.
Tıpkı senaryo bir kere daha yürürlüğe temalırsa pek de tekin olmadığı artık anlaşılması gereken o coğrafyada Rusya ve Çin içinde bir blok kurulabilir. bu türlü bir bloklaşma da insanlığı eski Soğuk Savaş sırasında yaşadıklarından daha çetin meselelerle karşı karşıya bırakabilir. Gerçi ABD ve Rusya içinde yukarda işaret ettiğimiz zımnî paydaşlığın nerelere kadar vardığını çabucak hemen bilmiyoruz, bir mümkünlük da Ukrayna krizinin oyunun yalnızca bir perdesi olmasıdır ve Biden’ın hareketlerinde temel maksat Rusya’yı Çin’e karşı ittifaka zorlama ise buna şaşırmamak gerekir.
Kayahan Uygur
İKİ MUHTEŞEM DEVLET ORTASINDA ÇATIŞMA VE İŞBİRLİĞİ
Soğuk Savaş periyodunda Amerikan-Rus bağlarını yakından izleyen uzmanlar ve bu ortada bilhassa üçüncü dünyacı ve Çinli komünistler, iki harika devlet içinde bir yandan güçlü bir hegemonya uğraşı verilirken öte yandan alttan alta bir işbirliğinin ve nüfuz bölgeleri paylaşımının devam ettiğini vurguluyorlardı.
Hem Amerikalılar birebir vakitte Ruslar benzeri telaffuzları yinelayarak rakiplerinin insanlık için büyük bir tehlike oluşturduğu korkutmacasıyla hem “milli birlik” çerçevesinde kendi halklarını tıpkı vakitte öteki ülkeleri etraflarında topluyorlardı. Aslında iki taraf içinde gerçek bir çatışma da vardı ve kuşkusuz ABD ile Rusya birbirlerinin tam kopyaları değildi fakat Soğuk Savaş’tan ikisinin de ortak yararı kendi müttefiklerinin üstündeki “liderlik konumunu” bu sayede pekiştiriyor olmalarıydı.
SALGIN daha sonraSI BAZILARI İÇİN İLAÇ ÜZERE SAVAŞ
Milyonlarca kayıp verilmiş ve kaynağı tam olarak aydınlatılmamış amansız bir salgın daha sonrasında, global ekonomik sıkıntıların tam ortasında “Soğuk Savaş” şablonlarına tekrar geçişin Biden’ı ve Putin’i çok rahatlattığı yadsınamaz. Daha da değerlisi, ABD’nin Ukrayna krizi yardımıyla ortaklarını, bağımsız bir Avrupa ordusu kurmayı önerecek kadar dişli bir Fransa’yı, Rusya’yla güç muahedeleri yapan bir Almanya’yı ve NATO’nun varlığını sorgulayan bir Avrupa’yı susturacak fırsatı ele geçirmiş olması. Daha dün beyin vefatından kelam edilen NATO, bugün Avrupa’nın umudu oldu, Biden, Putin’e “iyi ki varsın Vladimir” demesin de, ne desin?
* Avrupa üzerinde kumar
Putin’in memleketler arası hukuka ve başta Minsk Mutabakatı olmak üzere biroldukça mukaveleye muhalif biçimde Ukrayna’yı istilası ABD’ye kendi kampının liderliğini pekiştirme fırsatı verdi. Pekala, Putin bunun karşılığında ne aldı? Olağan ki Ukrayna’yı…
Ulusça belleğimiz zayıf da olsa Biden’ın savaş öncesi son bir buçuk ayda yaptığı konuşmaları hepimiz anımsıyoruz. ABD Lideri, Rusya’nın Ukrayna’yı istila edeceğini müjdeli bir haber üzere tekraren duyurdu ve her seferinde buna karşı ABD ve NATO’nun askeri bir karşılık vermeyip yalnızca ekonomik cezalarla yetineceğini de Putin’e teminat verir üzere iletti. Adeta ısrar olarak nitelenebilecek bu kadar yinedan daha sonra Putin’in bu müdahaleyi yapmaması aslına bakarsanız düşünülemezdi.
DÜŞMAN YARATMA STRATEJİSİ
Bir devir Nazilere hizmet etmiş olan siyasal bilimci “muhafazakâr liberal” Carl Schmitt’in politik ideolojisi Amerika’da seçkin bölümlerde yaygındır. ABD hükümetleri yıllardır müttefiklerini rakip üzere görür ve Schmitt’in dost-düşman ikilemi teorisini uygulayarak dostlarının sırtından güç ve ekonomik çıkar sağlar. Ukrayna krizi de ABD’nin silah ve güç şirketlerinin trilyonlar kazanması ve kendisine rakip olabilecek Avrupa ülkelerinin bayağı müşterilere dönüşmesi kararınu veriyor. Akınlarına ABD tarafınca yeşil ışık yakılan Rusya’nın gücü Avrupa’yı korkutmak için tıpkı Soğuk Savaş’ta olduğu üzere abartıldıkça abartılıyor. halbuki bu öcü masallarının ne kadar boş olduğu 1990-91’de pekâlâ anlaşılmıştı. Sonuçta bu senaryoların tek gayesi ABD’nin kendi müttefiklerini derleyip toparlaması ve gerektiğinde daima tıpkı çevreler tarafınca yenidenlanıyor.
* Soğuk Savaş unutulmadı
ABD’nin dış siyaseti kimilerinin sandıkları ya da kampanyasını yaptıkları üzere barış ve demokrasi unsurlarını savunmaya dayansaydı 1990’larda kurulan NATO-Rusya Ortak Kurulu işletilirdi. Putin’in 2000’lerde yaptığı NATO’ya üyelik talebi dikkate alınır, süreç tüm şartlarıyla başlatılırdı. Rusya NATO’ya üye yapılabilseydi bugün dünya epeyce öbür bir noktada olurdu. Lakin bunun yerine bir düşman yaratma ve o düşmana terslik üzerine şurası bir cepheleşme fikri benimsendi. Bugün Rusya aykırılığı üzerine mevzilenen NATO güçleri maksat olarak cihatçı terör, global mafya ve cürüm örgütleriyle çabayı tercih etselerdi keşke. Lakin birtakım devletler terör ve mafya ile mücadeledense onları kullanmayı tercih ettiler. Unutmayalım ki 2014 Ukrayna krizi öncesi NATO-Rusya ortak askeri tatbikatları bile yapabiliyor ve ABD’nin Afganistan müdahalesi sırasında NATO uçakları Rus hava alanını kullanabiliyordu.
PUTİN DE KAMPLAŞMADAN YARARLANDI
Putin’e gelince o da kamplaşmanın yarattığı bu fırsatı Rus Çarlığı ideolojisi altında eski Sovyetler coğrafyasını bir daha inşa etmek için kullandı. Ukrayna, Gürcistan, Kazakistan, Ermenistan ve başka yerlerdeki Rus müdahaleleri bunun kararıdur. Putin’in siyaseti kimi sol çevrelerce “emperyalizme direnme” olarak bedellendiriliyor ki bu epeyce yanlıştır. Tam bilakis Putin’in yaptıkları karşı kampta Amerikan hegemonyasının güçlenmesine hizmet etmektedir. Tıpkı ABD siyasetinin Putin’in güçlenmesine hizmet etmesi üzere.
bir daha birtakım sol çevrelerin “Rusya’nın artık sosyalist olmadığını biliyoruz, lakin emperyalizmi durduruyor” öne sürülen sebebi de anlamsızdır. Emperyalizme karşı olmanın her çeşidi makbul olsaydı, Birinci Dünya Savaşı’nda karşıdaki “emperyalist güce direniş” mazeretiyle her insanın kendi emperyalistinin yanında yer alması da makbul olurdu. halbuki emperyalizme karşı çıkış yalnızca halkların ve insanlığın özgürleşmesine katkıda bulunduğu derecede olumludur. Gericiliğe ve daha büyük bir baskıya yol açacak bir emperyalizm tersliğine taraf olunmaz. Alman sosyalist Karl Liebknecht’in Birinci Dünya Savaşı’nda söylemiş olduği üzere: “Asıl düşman kendi öz ülkemizdedir.”
ABD ve Rusya’nın son aylarda karşılıklı ve şuurlu olarak sahneye koydukları oyun, ne 80’lik Biden’ın gençliğinden anımsayıp bir daha ortaya attığı “hür dünyanın mücadelesi” masallarıyla açıklanabilir, “ne de âhı gitmiş vâhı kalmış” Sovyetik eski tüfeklerin “emperyalizme direniş” kıssalarıyla. Her durumda ortasında yüzde 3-5 Neonazi bulunsa da 45 milyonluk bir halka öteki bir ülkenin iradesini silah zoruyla dayatmanın emperyalizme karşı çaba ile bir ilgisi olmadığı üzere iki kutuplu dünyayı bir daha inşa uğraşlarına verilmiş en büyük dayanaktır. Zira NATO’nun önce kışkırtıp daha sonra ihanet etmesinde Ukrayna halkının değil lakin “palyaço” siyasetçilerin kabahati olabilir.
RUSYA İSTİLASI ÖNLENEBİLİRDİ
Öte yandan Rusya, NATO genişlemesini tedbire mazeretiyle Ukrayna’yı istila etmekle olağan olarak haksızdır, lakin şu soruları sormak her insanın hakkıdır. bu biçimde bir akın nasıl engellenebilirdi ve niye engellenmedi?
Birinci tahlil Ukrayna’nın tarafsızlığı ya da NATO üyeliğinin 10 yıl üzere bir süre için dondurulmasıydı. ABD bunu reddetti. İkinci tahlil, NATO’nun askeri olarak karşılık vereceğini açıklamasıydı. ABD bunu da reddetti. En son tahlil Zelenski’nin adeta yalvararak istediği üzere Ukrayna hava alanının uçuşa yasak bölge ilan edilmesiydi. ABD bir daha hayır dedi. bu biçimdece Ukrayna, “Holocauste” üzerine yani Antik çağda kurbanların yakıldığı taşa yatırılmış oldu. Sonuçta Ukrayna iki kutuplu bir dünyanın bir süre için bir daha oluşturulmasına hizmet etmiş olacak yalnızca. Ve birkaç yaşlının fi tarihinden kalma siyasal taktikleri bir daha gündeme getirebilmeleri için binlerce genç insan feda edilecek.
Biden’ın tahlil saydığı ekonomik cezaların Rusya’yı çökertmesi bir hayal olmakla kalmıyor, oligarklara yönelik medyatik cezalar niçiniyle dünyanın bir kısmını küreden soyutlayarak kapitalizmin globalleşme argümanlarına 40 yıldır sosyalistlerin vuramadığı darbeyi kendisi vuruyor. Çin’e yönelik pürüz ve yasaklar da düşünüldüğünde cezaların temel olarak kapitalizmin merkez ülkelerini etkileyeceği anlaşılacaktır. Ayrıyeten sermaye bu cins cezaları ve genel olarak devlet müdahalesini sevmez ve Marx’ın deyişiyle “otonom öznedir”. Bu niçinle cezalar aslına bakarsanız derinleşen krizi daha da şiddetlendirecektir. Bugün rastladığımız Rus sanatkarlara ve çeşitli Rus sembollerine yönelik çılgın yasaklar ise Batı’da faşizm ve çok sağın ayak sesleri sayılabilir.
UKRAYNA’DA NEONAZİ TEHLİKESİ
Öte yandan, Ukrayna’daki Neonazi Azov Taburlarının ülke ordusunun özel kuvvetlerine dönüşmüş olduğu bir gerçektir. Bu hususta Rusya’nın palavra dediğini sananlar 1 Kasım 2019 tarihindeki Foreign Policy mecmuasının ilgili makalesine bakabilirler. Ancak bizim için asıl vahim olan dünyanın çeşitli ülkelerinden Ukrayna’ya “gerilla savaşına” giden Neonazilerin orayı çok sağ ve beyaz ırkçı bir terör yuvasına çevirmeleri riskidir. Güneyde cihatçı teröristler, Kuzeyde beyaz ırkçılar ortasına sıkışmış Türkiye çok kıymetli külfetlerle karşılaşabilir.
* Neonazi Azov taburu
Bazılarının emperyalizme direniş, kimilerinin da “hür dünyanın” uğraşı saydıkları Ukrayna krizinin perde gerisi bu türlü yorumlanabilir. Fakat anti-Rus medyatik kampanyalarla meşgul edilen Batı kamuoyu cezaların ve medya gürültüsünün bir işe yaramadığını, söylenenlerin tam tersine ABD’ye dolaylı olarak yardımcı olan Putin’in ödüllendirildiğini anlayınca durum değişecektir. Cezaların da tesiriyle ekonomik zahmetler artınca ABD’nin bugün için sağlamlaştırdığı liderlik durumu beklenmedik bir biçimde sarsılabilir.
Bugün birbirlerini karşılıklı destekleyen Putin ve Biden’ı bekleyen bir öbür tehlike son senelerda demokrasi aksilikleri niçiniyle Putin’e yaklaşan ve onun tarafınca geniş ölçüde finanse edilen Avrupa çok sağının kriz ortamında yükselmesidir.
ATEŞLE OYNANIYOR
Son olarak şunu anımsatmak istiyorum. 19’uncu yüzyılda Batı tarafınca bir milletler hapishanesi ve gericiliğin merkezi olarak kabul edilen Rusya hiç bir vakit dış müdahale ve savaşla yıkılmamış, kendi haline bırakıldığında ise ortasından çürümüştür. Birinci Savaş’ta Avrupa’da 3 imparatorluktan ikisi çökmüş fakat Rusya rejim değiştirerek ayakta kalmıştır. İkinci Savaş Hitler, Shoah faciası ve milyonlarca can kaybına karşın Rus imparatorluğunu daha da büyütmüştür.
Tıpkı senaryo bir kere daha yürürlüğe temalırsa pek de tekin olmadığı artık anlaşılması gereken o coğrafyada Rusya ve Çin içinde bir blok kurulabilir. bu türlü bir bloklaşma da insanlığı eski Soğuk Savaş sırasında yaşadıklarından daha çetin meselelerle karşı karşıya bırakabilir. Gerçi ABD ve Rusya içinde yukarda işaret ettiğimiz zımnî paydaşlığın nerelere kadar vardığını çabucak hemen bilmiyoruz, bir mümkünlük da Ukrayna krizinin oyunun yalnızca bir perdesi olmasıdır ve Biden’ın hareketlerinde temel maksat Rusya’yı Çin’e karşı ittifaka zorlama ise buna şaşırmamak gerekir.
Kayahan Uygur