amerikali
Yeni Üye
James Webb Uzay Teleskobu’nu kullanan bir araştırma ekibi, açık farkla en uzaktaki aktif süper kütleli kara deliği keşfetti. CEERS 1019’u Büyük Patlama’dan yaklaşık 570 milyon yıl sonraki haliyle görüyoruz. Yalnızca dokuz milyon güneş kütlesiyle, erken evrendeki diğer tüm süper kütleli kara deliklerden önemli ölçüde daha küçüktür, ancak nispeten kısa sürede nasıl bu kadar büyüyebileceğini açıklamak hala zordur. Araştırma grubu, aynı zamanda, şimdi sunulan bulgunun, çok genç olan kozmosta her yerde benzer kara deliklerin keşfedilmeyi beklediğini gösterdiğini söylüyor.
Reklamcılık
Alışılmadık birçok ayrıntı
Araştırma ekibinin açıkladığı gibi, şu anda keşfedilen kara delik, Samanyolu’nun merkezindeki yaklaşık yarısı büyüklüğündeki kara deliğe daha çok benziyor. Hâlâ kanıtlanabilecek olması, yeni uzay teleskobunun performansının altını çiziyor. NASA’ya göre, daha da uzak karadeliklerin keşfedildiğine dair raporlar var, ancak bunların doğrulaması hala bekleniyor. CEERS 1019 söz konusu olduğunda, görüntülerde üç parçalı bir yapının bile tespit edilebilmesi hala dikkat çekicidir. CEERS üyesi Jeyhan Kartaltepe, insan bu kadar çok detayı bu mesafelerde tanımaya alışkın olmadığını söylüyor. Analiz edilen radyasyonun hangi kısmının karadelikten ve hangisinin galaksiden geldiği bile ayırt edilebilir.
Araştırma grubu, CEERS 1019’a ek olarak şimdi iki süper kütleli kara delik olan CEERS 2782 ve CEERS 746’yı da sağlıyor. Her ikisini de Büyük Patlama’dan bir milyar yıl sonraki hallerinde görüyoruz. Bu, artık en eski kara delikler arasında değil, aynı zamanda bu çağdaki en küçük kara delikler arasında oldukları anlamına gelir. Genel olarak, NASA’ya göre, araştırma, yeni uzay teleskobunun bu kadar erken bir evrende kaç tane nesne bulduğu karşısında şaşkına dönmeye devam ediyor. Hepsi büyük oranlarda yıldız oluşturacaktı. Teksas Üniversitesi’nden Seiji Fujimoto, buluntuların galaksilerin nasıl oluştuğu ve geliştiği konusundaki anlayışımızı değiştirebileceğini tahmin ediyor.
Şimdi bulunan kara deliklerin ve erken evrendeki diğer kara deliklerin karşılaştırılması (mor)
(Resim: NASA, ESA, CSA, Steve Finkelstein (UT Austin), Micaela Bagley (UT Austin), Rebecca Larson (UT Austin))
Uzay ajansları NASA, ESA ve CSA tarafından işletilen JWST, 25 Aralık 2021’de fırlatıldı. Karmaşık bir prosedürde kendini açtıktan sonra kullanılacağı yere bir ay sonra ulaştı. Burada güneş, dünya ve aydan uzaya bakıyor, böylece termal radyasyonları kızılötesi teleskopu rahatsız etmiyor. Büyük bir koruyucu ekran onları engeller. Araştırmacılar aylarca onunla toplanan verilerden etkilendi ve düzenli olarak yeni bulgular sunuldu. Birkaç gün sonra bilimsel operasyonların başlamasının birinci yıl dönümü olacak. Cosmic Evolution Early Release Science Survey’in en son bulguları Astrophysical Journal Letters’da sunulmaktadır.
(mho)
Haberin Sonu
Reklamcılık
Alışılmadık birçok ayrıntı
Araştırma ekibinin açıkladığı gibi, şu anda keşfedilen kara delik, Samanyolu’nun merkezindeki yaklaşık yarısı büyüklüğündeki kara deliğe daha çok benziyor. Hâlâ kanıtlanabilecek olması, yeni uzay teleskobunun performansının altını çiziyor. NASA’ya göre, daha da uzak karadeliklerin keşfedildiğine dair raporlar var, ancak bunların doğrulaması hala bekleniyor. CEERS 1019 söz konusu olduğunda, görüntülerde üç parçalı bir yapının bile tespit edilebilmesi hala dikkat çekicidir. CEERS üyesi Jeyhan Kartaltepe, insan bu kadar çok detayı bu mesafelerde tanımaya alışkın olmadığını söylüyor. Analiz edilen radyasyonun hangi kısmının karadelikten ve hangisinin galaksiden geldiği bile ayırt edilebilir.
Araştırma grubu, CEERS 1019’a ek olarak şimdi iki süper kütleli kara delik olan CEERS 2782 ve CEERS 746’yı da sağlıyor. Her ikisini de Büyük Patlama’dan bir milyar yıl sonraki hallerinde görüyoruz. Bu, artık en eski kara delikler arasında değil, aynı zamanda bu çağdaki en küçük kara delikler arasında oldukları anlamına gelir. Genel olarak, NASA’ya göre, araştırma, yeni uzay teleskobunun bu kadar erken bir evrende kaç tane nesne bulduğu karşısında şaşkına dönmeye devam ediyor. Hepsi büyük oranlarda yıldız oluşturacaktı. Teksas Üniversitesi’nden Seiji Fujimoto, buluntuların galaksilerin nasıl oluştuğu ve geliştiği konusundaki anlayışımızı değiştirebileceğini tahmin ediyor.
Şimdi bulunan kara deliklerin ve erken evrendeki diğer kara deliklerin karşılaştırılması (mor)
(Resim: NASA, ESA, CSA, Steve Finkelstein (UT Austin), Micaela Bagley (UT Austin), Rebecca Larson (UT Austin))
Uzay ajansları NASA, ESA ve CSA tarafından işletilen JWST, 25 Aralık 2021’de fırlatıldı. Karmaşık bir prosedürde kendini açtıktan sonra kullanılacağı yere bir ay sonra ulaştı. Burada güneş, dünya ve aydan uzaya bakıyor, böylece termal radyasyonları kızılötesi teleskopu rahatsız etmiyor. Büyük bir koruyucu ekran onları engeller. Araştırmacılar aylarca onunla toplanan verilerden etkilendi ve düzenli olarak yeni bulgular sunuldu. Birkaç gün sonra bilimsel operasyonların başlamasının birinci yıl dönümü olacak. Cosmic Evolution Early Release Science Survey’in en son bulguları Astrophysical Journal Letters’da sunulmaktadır.
(mho)
Haberin Sonu