ahmetbeyler
Yeni Üye
Canımıniçi okuyucu bırak artık bana çemkirmeyi, laf yetiştirmeyi, sataşmayı.
Şöyle düşün, bir iktisat müellifine “Sen de bıkmadın, amma iktisat yazdın, sabah akşam döviz kuru, altın borsası anlatıyorsun; azıcık dış haberlere yönel” diyor musun, yahut bir siyaset müellifine “Ee anlat bakalım ne olacak üç büyüklerin hali, bıktık siyasetten, futbol yazsana biraz”…
Demiyorsun alışılmış, benim yazılar kelam konusu olunca aklın karışıyor; kıyamam. Alışacaksın lakin, inat ettim ben bekleyeceğim, “Haa bu kız dünya magazini, kraliyet ailesi, sinema, ünlüler dünyası falan yazıyor, ses etmeyelim, onun da üslubu bu zaar. Dur okuyayım da başım dağılsın, farklı şeylerden haberim olsun” diyeceksin, o günü de nazaranceğim.
Haydi bir daha güzelsin, bu gün de Kraliçe’den bahsedeceğim, en sevdiğim bahis, en eli öpülesi teyzeden.
Ancak dur evvel, Ukraynalı mültecilerin, Birleşik Krallık vizesi alabilmesi için getirilen kolaylıklardan bahsedeyim.
GİTMEK Mİ SIKINTI KALMAK MI SIKINTI
Salıdan itibaren Ukraynalılar pasaport yahut kimlik kartıyla vize müracaat merkezine gitmeden, sanal ortamda müracaat yapabilecekler.
On binlerce mültecinin geleceğini deklare etti hükümet yetkilileri.
Bilhassa Emekçi Partisi bastırmıştı, olağan vize şartları değiştirilsin, hafifçeletilsin diye.
Eh baskı artınca da hükümet adım atmak zorunda kaldı, kolaylık getirildi.
Dünyayı sarsıyor ekonomik kriz, artık ülkelerine kimse gelmesin istiyorlar, adım üzere eminim.
Olağan koşullarda alınan oturum, yerleşim ve çalışma vizesi almak o denli zorlaştı ve kıymetlendi ki, fakat koşulları yerine getirip 3-5 bin pound ödeme yapanlara vize veriyorlar.
Bu sayı sıhhat bakanlığı hissesi, içişleri bakanlığı hissesi, vize süreçlerinin yapılması için yapılan ödemelerden oluşuyor, imza atmaya para, fotoğraf çektirmeye para, her vize uzatmada girdiğin İngilizce imtihana para ödüyorsun…
Mülteci olunca iş diğer elbette, savaş başlayana dek İçişleri Bakanlığı acayip ağır çalışıyordu.
“Pandemi niçiniyle işler gecikiyor” diyorlardı ve beşerler vizelerini uzatmak için neredeyse bir yıl beklemek zorunda kalıyordu.
Bu durum bakanlığın çalışmalarını güzelce etkileyecek, güvenlik konusu epey kıymetli, mültecilerin bir tehdit oluşturmadığı söyleniyor ancak bir daha de bakanlık kriz moduna girmiş diyorlar.
KRALİÇE DİYORDUM, UNUTMADIM TABİİ!
Lilibethimiz yahut İlelebet’imiz, 95 yaşında malum.
Geçen hafta Kanada reisi Justin Trudeau’yu kabul etti Windsor Şatosu’ndaki makamına, halbuki bir müddetdir kimseciklerle görüşmüyordu. Dünya üzerinde bir tek bana antipatik gelen Justin (bu biçimde diyorum zira bilhassa bayanlar bayılıyor adama, ben gördüğüm yerde tekmelerim, o derece gıcığım)…
Pazartesi İngiliz Milletler Topluluğu gününe katılamayacağı belirtildi saray tarafınca.
Kraliçe malum bir süre evvel kovid geçirmişti, nursuz gelini Camilla’dan aldı virüsü bana sorarsanız; her neyse karantinaya girdi falan toparladı, yavaşça atlattı.
Ondan evvel sırtı ağrıyordu, bacakları ağrıyordu, diyete başlamıştı, hatta içki içmesi yasaklanmıştı. Yazmıştım hatırlar sadık okuyucu, pek üzülmüştüm her gece içtiği bir kadehi artık içemeyecek diye…
Yaş 95, latife değil, aklı başında, maşallahı var, eh o kadar bacak ağrısı da olsun varsın.
Yeminle söylüyorum, benim yaşıtlarım yamuldu bile, kiminle konuşsam hasta, yorgun, bitkin, aslına bakarsanız mutsuzluk hastalığı var Türkiye’de, inanın arkadaşlarımı aramak istemiyorum.
Merasimde aşağı üst bir saat ayakta kalması gerekiyor fakat hekimleri müsaade vermemiş, kovidden daha sonra bir de bu yorgunluk fazla zorlar kraliçemizi demişler.
Oğlu Prens Charles yönetim edecek artık, anasının yokluğunu aratmamaya çalışacak, aslına bakarsanız neredeyse kral oldu olacak; güzel o da 73 yaşında, hazır eli ayağı tutuyorken gitsin yapsın bakılırsavlerini…
Saray yetkilileri demiş ki, “Korkacak bir şey yok, yeni bir zahmet öteki bir hastalık yok, kraliçemiz, İlelebet’imiz önümüzeki hafta işlerinin başında olacak”.
Majesteleri düzgün olsun da… Siz öbür ne istersiniz esasen?
Elif Aktuğ
Şöyle düşün, bir iktisat müellifine “Sen de bıkmadın, amma iktisat yazdın, sabah akşam döviz kuru, altın borsası anlatıyorsun; azıcık dış haberlere yönel” diyor musun, yahut bir siyaset müellifine “Ee anlat bakalım ne olacak üç büyüklerin hali, bıktık siyasetten, futbol yazsana biraz”…
Demiyorsun alışılmış, benim yazılar kelam konusu olunca aklın karışıyor; kıyamam. Alışacaksın lakin, inat ettim ben bekleyeceğim, “Haa bu kız dünya magazini, kraliyet ailesi, sinema, ünlüler dünyası falan yazıyor, ses etmeyelim, onun da üslubu bu zaar. Dur okuyayım da başım dağılsın, farklı şeylerden haberim olsun” diyeceksin, o günü de nazaranceğim.
Haydi bir daha güzelsin, bu gün de Kraliçe’den bahsedeceğim, en sevdiğim bahis, en eli öpülesi teyzeden.
Ancak dur evvel, Ukraynalı mültecilerin, Birleşik Krallık vizesi alabilmesi için getirilen kolaylıklardan bahsedeyim.
GİTMEK Mİ SIKINTI KALMAK MI SIKINTI
Salıdan itibaren Ukraynalılar pasaport yahut kimlik kartıyla vize müracaat merkezine gitmeden, sanal ortamda müracaat yapabilecekler.
On binlerce mültecinin geleceğini deklare etti hükümet yetkilileri.
Bilhassa Emekçi Partisi bastırmıştı, olağan vize şartları değiştirilsin, hafifçeletilsin diye.
Eh baskı artınca da hükümet adım atmak zorunda kaldı, kolaylık getirildi.
Dünyayı sarsıyor ekonomik kriz, artık ülkelerine kimse gelmesin istiyorlar, adım üzere eminim.
Olağan koşullarda alınan oturum, yerleşim ve çalışma vizesi almak o denli zorlaştı ve kıymetlendi ki, fakat koşulları yerine getirip 3-5 bin pound ödeme yapanlara vize veriyorlar.
Bu sayı sıhhat bakanlığı hissesi, içişleri bakanlığı hissesi, vize süreçlerinin yapılması için yapılan ödemelerden oluşuyor, imza atmaya para, fotoğraf çektirmeye para, her vize uzatmada girdiğin İngilizce imtihana para ödüyorsun…
Mülteci olunca iş diğer elbette, savaş başlayana dek İçişleri Bakanlığı acayip ağır çalışıyordu.
“Pandemi niçiniyle işler gecikiyor” diyorlardı ve beşerler vizelerini uzatmak için neredeyse bir yıl beklemek zorunda kalıyordu.
Bu durum bakanlığın çalışmalarını güzelce etkileyecek, güvenlik konusu epey kıymetli, mültecilerin bir tehdit oluşturmadığı söyleniyor ancak bir daha de bakanlık kriz moduna girmiş diyorlar.
KRALİÇE DİYORDUM, UNUTMADIM TABİİ!
Lilibethimiz yahut İlelebet’imiz, 95 yaşında malum.
Geçen hafta Kanada reisi Justin Trudeau’yu kabul etti Windsor Şatosu’ndaki makamına, halbuki bir müddetdir kimseciklerle görüşmüyordu. Dünya üzerinde bir tek bana antipatik gelen Justin (bu biçimde diyorum zira bilhassa bayanlar bayılıyor adama, ben gördüğüm yerde tekmelerim, o derece gıcığım)…
Pazartesi İngiliz Milletler Topluluğu gününe katılamayacağı belirtildi saray tarafınca.
Kraliçe malum bir süre evvel kovid geçirmişti, nursuz gelini Camilla’dan aldı virüsü bana sorarsanız; her neyse karantinaya girdi falan toparladı, yavaşça atlattı.
Ondan evvel sırtı ağrıyordu, bacakları ağrıyordu, diyete başlamıştı, hatta içki içmesi yasaklanmıştı. Yazmıştım hatırlar sadık okuyucu, pek üzülmüştüm her gece içtiği bir kadehi artık içemeyecek diye…
Yaş 95, latife değil, aklı başında, maşallahı var, eh o kadar bacak ağrısı da olsun varsın.
Yeminle söylüyorum, benim yaşıtlarım yamuldu bile, kiminle konuşsam hasta, yorgun, bitkin, aslına bakarsanız mutsuzluk hastalığı var Türkiye’de, inanın arkadaşlarımı aramak istemiyorum.
Merasimde aşağı üst bir saat ayakta kalması gerekiyor fakat hekimleri müsaade vermemiş, kovidden daha sonra bir de bu yorgunluk fazla zorlar kraliçemizi demişler.
Oğlu Prens Charles yönetim edecek artık, anasının yokluğunu aratmamaya çalışacak, aslına bakarsanız neredeyse kral oldu olacak; güzel o da 73 yaşında, hazır eli ayağı tutuyorken gitsin yapsın bakılırsavlerini…
Saray yetkilileri demiş ki, “Korkacak bir şey yok, yeni bir zahmet öteki bir hastalık yok, kraliçemiz, İlelebet’imiz önümüzeki hafta işlerinin başında olacak”.
Majesteleri düzgün olsun da… Siz öbür ne istersiniz esasen?
Elif Aktuğ