ahmetbeyler
Yeni Üye
Sosyalist hareketin kıymetli isimlerinden ve Türkiye Personel Partisi Merkez Komitesi Üyesi Metin Çulhaoğlu’nun son röportajı ortaya çıktı.
Çulhaoğlu evvelki gün kalp krizi niçiniyle hayatını kaybetmişti.
2021 Mart ayında Birartıbir’den Can Soyer’e konuşan Çulhaoğlu, Türkiye’nin geleceğine dair yaptığı açıklamada, “Şu anda görülebilenler içinde bilhassa işaret etmeye çalışacağım yönelim şu: Kendi cumhurbaşkanlığını garanti altına alacak bir yol bulunması kaydıyla parlamenter sisteme geçiş ihtimallerinin tartışılmasına müsaade vermek, ikincisi de AKP karşısındaki bloku, bilhassa de HDP üzerinden yürütülen yapay tartışmalarla bölüp zayıflatmak. AKP’nin ve Erdoğan’ın bittiğine, tükendiğine, kaçmaya yer aradığına falan ise inanmıyorum” sözlerini kullanmıştı.
Devamında ise Çulhaoğlu, “Kuşkusuz, hem muhakkak bir erozyon yaşıyorlar birebir vakitte önümüzdeki seçimlere dair kaygı taşıyorlar, lakin hâlâ iktidarın oynayabileceği kozların tükenmediğini ve hâlâ besbelli bir “oyun kurma” kapasitesi taşıdığını sanıyorum. Bu oyunlar içinde en kuvvetli ihtimalin de karşı bloku dağıtıp Âlâ Parti’yi kendisine yaklaştırmaya çalışmak olduğunu sanıyorum” dedi.
“Olur mu, olmaz mı, onu bilemeyiz, ancak en azından deneneceğini söyleyebiliriz. Artık denebilir ki, bu biçimde bir kaotik tabloda sosyalist hareketin neye hazırlanması gerekir?” sorusunu soran Metin Çulhaoğlu, “Bana nazaran yapılabilecek en rasyonel iş sosyalist hareketin devrimci birikiminin ortak bir uğraş tabanında yan yana gelmesi, muhatap olarak da CHP’nin sol ögeleri ile tabanını ve HDP’yi seçerek öbür bir yolu zorlayacak bir baskı gücü yaratması olur” ifadelerini kullandı.
Metin Çulhaoğlu’nun son röportajından özetle açıklamaları şöyleki:
“Türkiye’de klasik olarak şöyleki bir merkez sağ vardı: Terakkiperver Fırka, Özgür Fırka, Demokrat Parti ve Adalet Partisi olarak devam eden silsile sağın başka bölmelerini de az epey bünyesinde toplamayı başarıyordu. İslâmcı bölmeyi daha epey, milliyetçi bölmeyi ise kısmen ya içeren ya da kendi tesir alanına çekebilen bir şemsiye üzereydi. Bana bakılırsa, 12 Mart, sağın daha radikal ve uç kısımlarının merkez sağ çatısı altında toplanması gayretlerini da imkânsızlaştırmıştır. O günden bu yana da merkez sağın kelam ettiğim şemsiye fonksiyonunu gorebilmesi epey güç olmuştur, genelde de başarısız olmuştur. Bu manada, artık merkez sağ dendiğinde katıksız liberal doktrinlerden ötesini gorebileceğimize inanmıyorum. Bunların ötesinde, 19 yıllık AKP iktidarı ile birlikte dinci faşizmin saldırgan ve radikal bir kimlik olarak kalıcı bir yer edindiğini düşünüyorum. İlla bir sayı vermemi isterseniz, bu dinci faşist akımın da yüzde 10-15 civarında bir oy tabanına sahip olduğunu sanıyorum. Sonuç olarak, geçmişteki örneklere benzetebileceğimiz bir merkez sağın artık imkânsız olduğunu ya da merkezin dinci faşist akıma yanlışsız kaydığını söyleyebilirim.
Bu üçlünün karşısındaki üçlüye bakalım bir de: Merkez sağ, faşist hareket, İslâmcı hareket. Bunlar kâh tıpkı partide buluşuyorlar, kâh ayrışıyorlar, ancak çoklukla birebir cephede müttefik oluyorlar. Türkiye sağının bu üçlüsünü geçmişe kıyasla nasıl değerlendiriyorsunuz? Türkiye’de AKP ile özdeşleşen özgün bir faşist akımın da toplumsal ölçekte temayüz ettiğini söylüyorsunuz yazılarınızda…
Türkiye’de klasik olarak şöyleki bir merkez sağ vardı: Terakkiperver Fırka, Özgür Fırka, Demokrat Parti ve Adalet Partisi olarak devam eden silsile sağın başka bölmelerini de az hayli bünyesinde toplamayı başarıyordu. İslâmcı bölmeyi daha epey, milliyetçi bölmeyi ise kısmen ya içeren ya da kendi tesir alanına çekebilen bir şemsiye üzereydi. Bana nazaran, 12 Mart, sağın daha radikal ve uç bölümlerinin merkez sağ çatısı altında toplanması gayretlerini da imkânsızlaştırmıştır. O günden bu yana da merkez sağın kelam ettiğim şemsiye fonksiyonunu nazaranbilmesi hayli sıkıntı olmuştur, genelde de başarısız olmuştur. Bu manada, artık merkez sağ dendiğinde katıksız liberal doktrinlerden ötesini bakılırsabileceğimize inanmıyorum. Bunların ötesinde, 19 yıllık AKP iktidarı ile bir arada dinci faşizmin saldırgan ve radikal bir kimlik olarak kalıcı bir yer edindiğini düşünüyorum. İlla bir sayı vermemi isterseniz, bu dinci faşist akımın da yüzde 10-15 civarında bir oy tabanına sahip olduğunu sanıyorum. Sonuç olarak, geçmişteki örneklere benzetebileceğimiz bir merkez sağın artık imkânsız olduğunu ya da merkezin dinci faşist akıma yanlışsız kaydığını söyleyebilirim.”
Çulhaoğlu evvelki gün kalp krizi niçiniyle hayatını kaybetmişti.
2021 Mart ayında Birartıbir’den Can Soyer’e konuşan Çulhaoğlu, Türkiye’nin geleceğine dair yaptığı açıklamada, “Şu anda görülebilenler içinde bilhassa işaret etmeye çalışacağım yönelim şu: Kendi cumhurbaşkanlığını garanti altına alacak bir yol bulunması kaydıyla parlamenter sisteme geçiş ihtimallerinin tartışılmasına müsaade vermek, ikincisi de AKP karşısındaki bloku, bilhassa de HDP üzerinden yürütülen yapay tartışmalarla bölüp zayıflatmak. AKP’nin ve Erdoğan’ın bittiğine, tükendiğine, kaçmaya yer aradığına falan ise inanmıyorum” sözlerini kullanmıştı.
Devamında ise Çulhaoğlu, “Kuşkusuz, hem muhakkak bir erozyon yaşıyorlar birebir vakitte önümüzdeki seçimlere dair kaygı taşıyorlar, lakin hâlâ iktidarın oynayabileceği kozların tükenmediğini ve hâlâ besbelli bir “oyun kurma” kapasitesi taşıdığını sanıyorum. Bu oyunlar içinde en kuvvetli ihtimalin de karşı bloku dağıtıp Âlâ Parti’yi kendisine yaklaştırmaya çalışmak olduğunu sanıyorum” dedi.
“Olur mu, olmaz mı, onu bilemeyiz, ancak en azından deneneceğini söyleyebiliriz. Artık denebilir ki, bu biçimde bir kaotik tabloda sosyalist hareketin neye hazırlanması gerekir?” sorusunu soran Metin Çulhaoğlu, “Bana nazaran yapılabilecek en rasyonel iş sosyalist hareketin devrimci birikiminin ortak bir uğraş tabanında yan yana gelmesi, muhatap olarak da CHP’nin sol ögeleri ile tabanını ve HDP’yi seçerek öbür bir yolu zorlayacak bir baskı gücü yaratması olur” ifadelerini kullandı.
Metin Çulhaoğlu’nun son röportajından özetle açıklamaları şöyleki:
“Türkiye’de klasik olarak şöyleki bir merkez sağ vardı: Terakkiperver Fırka, Özgür Fırka, Demokrat Parti ve Adalet Partisi olarak devam eden silsile sağın başka bölmelerini de az epey bünyesinde toplamayı başarıyordu. İslâmcı bölmeyi daha epey, milliyetçi bölmeyi ise kısmen ya içeren ya da kendi tesir alanına çekebilen bir şemsiye üzereydi. Bana bakılırsa, 12 Mart, sağın daha radikal ve uç kısımlarının merkez sağ çatısı altında toplanması gayretlerini da imkânsızlaştırmıştır. O günden bu yana da merkez sağın kelam ettiğim şemsiye fonksiyonunu gorebilmesi epey güç olmuştur, genelde de başarısız olmuştur. Bu manada, artık merkez sağ dendiğinde katıksız liberal doktrinlerden ötesini gorebileceğimize inanmıyorum. Bunların ötesinde, 19 yıllık AKP iktidarı ile birlikte dinci faşizmin saldırgan ve radikal bir kimlik olarak kalıcı bir yer edindiğini düşünüyorum. İlla bir sayı vermemi isterseniz, bu dinci faşist akımın da yüzde 10-15 civarında bir oy tabanına sahip olduğunu sanıyorum. Sonuç olarak, geçmişteki örneklere benzetebileceğimiz bir merkez sağın artık imkânsız olduğunu ya da merkezin dinci faşist akıma yanlışsız kaydığını söyleyebilirim.
Bu üçlünün karşısındaki üçlüye bakalım bir de: Merkez sağ, faşist hareket, İslâmcı hareket. Bunlar kâh tıpkı partide buluşuyorlar, kâh ayrışıyorlar, ancak çoklukla birebir cephede müttefik oluyorlar. Türkiye sağının bu üçlüsünü geçmişe kıyasla nasıl değerlendiriyorsunuz? Türkiye’de AKP ile özdeşleşen özgün bir faşist akımın da toplumsal ölçekte temayüz ettiğini söylüyorsunuz yazılarınızda…
Türkiye’de klasik olarak şöyleki bir merkez sağ vardı: Terakkiperver Fırka, Özgür Fırka, Demokrat Parti ve Adalet Partisi olarak devam eden silsile sağın başka bölmelerini de az hayli bünyesinde toplamayı başarıyordu. İslâmcı bölmeyi daha epey, milliyetçi bölmeyi ise kısmen ya içeren ya da kendi tesir alanına çekebilen bir şemsiye üzereydi. Bana nazaran, 12 Mart, sağın daha radikal ve uç bölümlerinin merkez sağ çatısı altında toplanması gayretlerini da imkânsızlaştırmıştır. O günden bu yana da merkez sağın kelam ettiğim şemsiye fonksiyonunu nazaranbilmesi hayli sıkıntı olmuştur, genelde de başarısız olmuştur. Bu manada, artık merkez sağ dendiğinde katıksız liberal doktrinlerden ötesini bakılırsabileceğimize inanmıyorum. Bunların ötesinde, 19 yıllık AKP iktidarı ile bir arada dinci faşizmin saldırgan ve radikal bir kimlik olarak kalıcı bir yer edindiğini düşünüyorum. İlla bir sayı vermemi isterseniz, bu dinci faşist akımın da yüzde 10-15 civarında bir oy tabanına sahip olduğunu sanıyorum. Sonuç olarak, geçmişteki örneklere benzetebileceğimiz bir merkez sağın artık imkânsız olduğunu ya da merkezin dinci faşist akıma yanlışsız kaydığını söyleyebilirim.”