ahmetbeyler
Yeni Üye
Orhan Pamuk için Kültür Bakanlığı 129 sefer para vermiş. Ahmet Ümit için 61 kez… Öteki şahıslar da bol ölçüde nasiplenmiş. Çok aşikâr bir ağın müellifleri. Ortak özellikleri her fırsatta Türkiye zıddı konuşmaları, PKK ve HDP yanlısı bildirilere imza atmaları. Büyük çoğunluğu “yetmez fakat evet”çi.
Oya Baydar için 36 kere, Ayfer Tunç 34, Elif Şafak 26, Burhan Sönmez 24, Perihan Mağden 17, Aslı Erdoğan için 12, vb…
Konu TEDA Projesi. Kültür Bakanlığı güya Türk edebiyatını, Türkçeyi dışa tanıtmak için 2005 yılından bu yana yabancı yayınevlerine takviye sağlıyor. Parayı aslında yayınevi alıyor, muharrire yüklü bir telif ödüyor. İşi bedavaya getiriyor, daha sonraki baskılarda kârdan müellife vermeye devam ediyor. Muharrir yalnızca hiç yoktan para kazanmıyor, kitapları bu sayede daha hayli satıyor, daha hayli basılıyor. Daha ünlü oluyor, Türkiye tersliğini daha bir kuvvetli icra ediyor.
PARALAR niye VERİLİYOR
Peki AKP bunu niye yapıyor? Öncesinde tablo ve niye hayli netti… Bunlar Batıcı müellifler, PKK sempatizanı müellifler. AKP ve ABD, Liberaller, FETÖ, HDP’ciler bir ve bütündü, bunları birbirinden ayırt etmek nitekim güçtü. Zihinleri ele geçirmek, okumuşları teslim almak için büyük bir kampanya başlatılmıştı. Bu kampanyayı bilhassa FETÖ örgütlüyordu. Kendilerine biat edenler her istikametten destekleniyor, medyada reklamı yapılıyor, epeyce sattırılıyordu. Biat etmeyenler her yolla öteleniyor, gömülüyordu.
TEDA projesi de bu kampanyanın değerli bir ayağıydı. Şimdinin güya sol, güya keskin muhalif liberal muharrirleri bu pastadan kabaca yüzde 90 oranında hisse alıyordu. Buraya kadar olağan de… 2016’da AKP ile ötekiler içinde ayrışma başladıktan günümüze kadar da Kültür Bakanlığı halini devam ettiriyor. Birilerinin az buçuk uyanmasıyla ve muhtemelen bu projeden en çok yararlanan İskender Pala üzere kişiselyetlerin daha bir öne çıkmasıyla son birkaç yılda oran “sağcılar” lehine biraz değişmiş. Projecilerin büsbütün unuttuğu Peyami Safa ve kimi muharrirler yer bulmaya başlamış. Fakat Türkiye düşmanı liberallere para akıtma hala süratle devam ediyor.
Şimdi ebediyen şeytandan yana olanlar kimi itirazlar lisana getirebilir. Yabancı yayınevleri bu müellifler için başvurmuşsa ve bunlar da ülkenin tanınan yazarlarıysa kültür bakanlığı niye para vermesin. Evvel şu: niye versin? Kültür Bakanlığı ülke düşmanlarını beslemek zorunda mı? Ayrıyeten bu yayınevleri niye bu muharrirler için müracaat yapıyor? Zira şunu on yıllardır güzel biliyoruz ki, bu muharrirler birebir şebekenin insanlarıdır, çabucak hepsi ajanslarla, menajerlerle çalışır, tıpkı medya kuruluşları, birebir siyasi çevrelerin üyeleridir… Yurt dışı kontakları kendileri kurar, daha doğrusu birçok defa yurt dışı onlarla ilişki kurar ve bu kolay 5. kol faaliyetinin günlük işleyişidir. esasen işin lobicilikle yürüdüğü edebiyatımızın asıl bedelleri olan bunlardan epeyce daha değerli merhum müelliflerin bu projede haksızlığa uğramasından muhakkaktır. Haksızlığa uğrayan aslında onlar değil, Türkiye ve Türk edebiyatıdır.
BU MUHARRİRLER niye YOK
Ve esasen olay şebeke faaliyeti değilse, öteki kimi muharrirler niçin yok? Nihat Genç, Aytekin Yılmaz, Ahmet Yıldız, Haldun Çubukçu, Hüsnü Arkan niçin yok? Rahatlıkla öteki 10 isim sayabilirim, bu yukardakilerin birçoklarından güzel yazan… Ben niçin yokum? Niçin olmadığım belirli. Yazarlığa başladığımdan beri bu edebiyat çeteciliğine muhalefet ediyorum. hiç bir vakit PKK’yı desteklemedim. AKP’yi de desteklemedim. 2008 Frankfurt Kitap Fuarı’nda Türkiye onur konuğuydu. Bu fuara iktidar ve ismi geçen müellifler büyük değer veriyordu. Dışa açılan bağların birçoğu aslına bakarsanız orada kuruldu. Kültür Bakanlığı davet etti, ben projenin yanlış içeriğini gördüğüm için reddettim. Besleme o tarihtilk evvel başlamıştı, daha sonrasında artarak sürdü. Beslenmeyi reddettim. O yüzden TEDA’nın detaylarını da daha bir hafta evvel öğrendim, ve artık yazıyorum.
Evet, Türk edebiyatına yapılan saygısızlık yaşamayan muharrirlerin, en değerli yapıtlarımızın hiçe sayılmasıyla en berbat noktasına varıyor. Fethi Naci niçin yok? Onun biroldukça yapıtı, mesela “Yüzyılın 100 Romanı” niye yok? niçini muhakkak. Yabancılar bu kitabı okurlarsa bu yeni çevrilenlerin ne kadar vasat kaçtığını fark edebilirler. Türk şiiri esasen doğranmış: Nazım Hikmet ve birkaç diğeri haricinde Tevfik Fikret, Orhan Veli başta biroldukca yaşayan, yaşamayan şairi es geçmişler. Eski müelliflerden Nahit Sırrı Örik, Hasan İzzettin, Oktay Akbal, Çetin Altan, İrfan Yalçın, Erhan Bener ve öbür biroldukcaları atlanmış.
Ama kimi eski eserler de çevrilmiş. Doğruya doğru… Şu ana kadar çevrilip para sayılan 2854 eser içinde hayli bedelli kitaplarımız da var… Evet, mesela Atatürk’ün Nutuk’u… 1 adet Arnavutluk için basılmış. Yok değil. Var. Hepsi var arkadaşlar, burada bir haksızlık yokmuş… Kutadgu Bilig 1 defa basılmış Makedonya’ya yollanmış. Divanı Lügatit Türk de var. 1 tane. Var mı var… Attila İlhan bile var, ne konuşuyorsunuz… 1 tane. Mahmut Şevket Esendal 1, Yusuf Atılgan 6, Hüseyin Rahmi 8, Mithat Cemal Kuntay 1, Yakup Kadri 6, Yaşar Kemal 8, Sait Faik 9, Cemil Meriç 1, Mesnevi 3, Mehmet Uzun 1, Kemal Tahir 1… Allah uzun ömür versin, yaşayan büyük müellifimiz Hande Altaylı ise 11… Artık hâlâ burada bir kulis yok mu diyorsunuz?
HANGİ YAbir dahaVLERİ VAR
Yayınevlerine özetlemek gerekirse bir göz atalım: Dayanak alan yoksul yayınevleri, Batı Avrupa, ABD’den kabaca yüzde 25, Asya’dan yüzde 29, Öteki Avrupa ülkelerinden yüzde 44 oranında. Publishing House De Geus BV, Hollanda yayınevi, Elif gelinin, Ayşe Kulin ve Yaşar Kemal’in yapıtları için bağış almış. Marion Boyarsadlı zavallı bütçeli dev İngiliz yayın kuruluşu Elif Shafak ve Latife Tekin üstüne uzmanlaşmış. Arnavutluk’tan Fan Noli, Ukrayna’dan Folio, Azerbaycan’dan Qanun, Bosna’dan Buybook sıcak paranın kokusunu almışlar, liberal yazarlarımıza, daima tıpkı bireylere sıcak teveccüh göstermişler. Almanya’dan Orlando, ünlü müellif menajeri, Taraf muharriri Barbaros Altuğ’la çalışıyor. Katliam cürmünden karar giymiş Pınar Selek kızımızın kitabı için dayanak almış. Selek diğer kitapları için 2 takviye daha almış. Batı’ya parmak kaldıran müellif kesilmiş başımıza. Fransa’dan Edition Gallimard Nazilerle işbirliği yapan bir ünlü yayın meskeni. Paraya sıkışmışlar, Türkiye Hızır üzere yetişmiş, Zülfü beyefendi ve Orhan beyin kitaplarını bastırmış.
Peki ya nitelik? Para işinin tartışması bitmez de, nitelikliyse şayet bunlar, “yiyorlar lakin yazıyorlar” diyebiliriz… Kâfi ki ülkeyi hoş temsil etsinler. Heyhat, o da yok. Bu tayfanın en yeterlisi bir daha Orhan Pamuk’tur. Ona “Büyük Ortadoğu Projesi” çerçevesinde NOBEL bile verdiler. Daha bu dinamiti patlatmadan onun vasat ve karşıdevrimci bir müellif olduğunu anlatıyorduk. bir epey kıymetli edebiyatçı da bu biçimde tıpkı görüşteydi. Hakikaten bu biçimde, balık hafıza unuttu gitti. Ama esasen NOBEL bunun için verildi. Rüzgar bilakis döndü. O denli bir yellenmeye maruz kaldılar ki daha evvel onu yerden yere vuranlar dayanamadı, uyandıklarında kendilerini HDP’ci ve Pamukçu buldular. Yukardaki liste bu dönüşümün küçük bir yansımasıdır. Para, ün kuyruğunda kaç hoş bayanlar hoş erkekler o hoş dolarlara bindiler, ülke vicdanından çekip gittiler.
Türkiye’nin gelmiş geçmiş en kıymetli eleştirmeni Fethi Naci, Pamuk beyin birinci yapıtlarını beğeniyordu. Ama çabucak sonrasında ona önemli tenkitler getirmeye başladı. Pamuk’un siyasal planlarını birinci teşhir edenlerden biri Ahmet Taner Kışlalı’ydı ve bu aydınımız aslına bakarsan bu taraftaki ikazları kararı öldürüldü. Cengiz Gündoğdu, Tahsin Yücel, Pamuk’un edebi “tırıllığını” sağlam temellerle birinci gösterenlerdendi. daha sonradan İlber beyefendi de Pamuk beyin yüzeysel tarih bilgisini komik yanlışlarıyla ortaya koydu. Pamuk’un önemli intihallerinden birini Ahmet Yıldız ta 1998 yılında belgeledi. Bu konularda örnekli, ispatlı öteki yazanlar da oldu, hepsini sayamıyorum.
ASLAN HİSSESİ İLBER ORTAYLI’YA
Laf İlber beyefendiye gelmişken… Onun kitapları için de 34 sefer para ödenmiş. Proje kapsamında az sayıda kuramsal kitaba takviye verilmiş, aslan hissesini İlber Ortaylı kapmış. Demek ki Türkiye’de ondan diğer tarihçi yokmuş. İktidara yaptığı onca hizmetten daha sonra Cumhurbaşkanlığı mükafatını alması da, mali dayanaklar de hakkıdır, helaldir. Yalnız burada tuhaf olan şey, geniş bir cumhuriyetçi, Atatürkçü muhalif bölümün kimi birtakım ettiği birkaç lafdan ötürü onu Atatürkçü ve muhalif sanmasıdır. Fethullah Gülen’e tekraren övgüler düzmüş, onun projelerinde çalışmış ve bundan da pişman olmamış biridir. Atatürk düşmanlarıyla onları överek kitaplar çıkarmıştır. Ama beni bunlardan hayli Atatürk’ün lisan ve tarih tezi için, Güneş – Lisan Kuramı için “bilimsel değildir” demesi ilgilendiriyor. hiç bir hususta hiç bir özgün fikri bulunmayan bu bilim adamımız TV kanallarında tek kale maç yapmaktan Atatürk’ün lisan ve tarihte niye bilimsel düşünmediğini iki paragraf yazamamıştır. Ölünceye kadar da yazamaz, zira onların biliminin sonu budur, bilim demek onlar için tartışma kapatmak, bilgi karartmak demektir.
Ben İlber beyefendi, Orhan beyefendi, yukardaki güruh için “iktidardaki muhalefet” diyorum ki, bu kavram için bundan yeterli örnekleme getirilemez. Teorik yapıtlara pek az yer verilmiş, birçoklarını da İlber beyefendi kapmış dedik. halbuki bu projenin ortasına (hiç yakınlaşamadık ama) Yalçın Küçük ve yapıtları ne kadar hoş yakışırdı. Şebeke, Tekeliyet, Tenkit, Kir… ortalara serpiştirilse ne hoş süslerdi panayırı, ne âlâ teşhir ederdi malum lobiyi. O yok, Ziya Gökalp bile yok, Hikmet Kıvılcımlı yok, “Osmanlı Tarihinin Maddesi” yok, Türkiye’de özgün fikir üretmiş, üreten hiç kimse yok.
Peki ne kadar para ödeniyor? Medyada yanlışsız dürüst haber bulmak epeyce sıkıntı, güya devlet sırrı… Saklanıyor. Bulabildiklerimden en sağlamı 2018 tarihindeki TRT haberi. Oradan hesapladığıma nazaran kitap başı 15 binin üstünde bir sayı. Bugünün parasıyla 41 bin…
Aynı tezgah Kültür Bakanlığı aracılığıyla sinema dalında de devam ediyor. 40 yıldır PKK savaşı veriyoruz, bu hususta tek bir önemli sinema yok. Türkiye’yi kötüleyen sinemalar bol ve devlet bunları paraya boğuyor. Sinemamız, bırakın PKK’yı önemli hiç bir probleme eğilmiyor. Yoz, liberal bir kısmın karanlık hallerini anlatan sinemalara dış takviye aslına bakarsan bol, bizim hükumet de onlarla yarışıyor. Eski Kültür Bakanı Yetenekli Ünal’ın bir açıklaması: “2014 yılında 100’üncü yılını kutladığımız sinemamızın, ülkemiz kültürel ve ekonomik ömrüne katkıları her geçen gün artıyor. Bu kapsamda 2015 yılında; 49 uzun metraj kurgu sinema imal projesine 22 milyon lira, 63 belgesel sinema imal projesine 3 milyon lira, 66 senaryo yazım projesine 714 bin lira, 69 kısa sinema imal projesine 680 bin lira, 7 animasyon sinema imal projesine 139 bin lira…”
Ulusal bir sanat, yurtsever bir edebiyat ve sinema istemek epeyce mu ayıp?
Kaan Arslanoğlu
Oya Baydar için 36 kere, Ayfer Tunç 34, Elif Şafak 26, Burhan Sönmez 24, Perihan Mağden 17, Aslı Erdoğan için 12, vb…
Konu TEDA Projesi. Kültür Bakanlığı güya Türk edebiyatını, Türkçeyi dışa tanıtmak için 2005 yılından bu yana yabancı yayınevlerine takviye sağlıyor. Parayı aslında yayınevi alıyor, muharrire yüklü bir telif ödüyor. İşi bedavaya getiriyor, daha sonraki baskılarda kârdan müellife vermeye devam ediyor. Muharrir yalnızca hiç yoktan para kazanmıyor, kitapları bu sayede daha hayli satıyor, daha hayli basılıyor. Daha ünlü oluyor, Türkiye tersliğini daha bir kuvvetli icra ediyor.
PARALAR niye VERİLİYOR
Peki AKP bunu niye yapıyor? Öncesinde tablo ve niye hayli netti… Bunlar Batıcı müellifler, PKK sempatizanı müellifler. AKP ve ABD, Liberaller, FETÖ, HDP’ciler bir ve bütündü, bunları birbirinden ayırt etmek nitekim güçtü. Zihinleri ele geçirmek, okumuşları teslim almak için büyük bir kampanya başlatılmıştı. Bu kampanyayı bilhassa FETÖ örgütlüyordu. Kendilerine biat edenler her istikametten destekleniyor, medyada reklamı yapılıyor, epeyce sattırılıyordu. Biat etmeyenler her yolla öteleniyor, gömülüyordu.
TEDA projesi de bu kampanyanın değerli bir ayağıydı. Şimdinin güya sol, güya keskin muhalif liberal muharrirleri bu pastadan kabaca yüzde 90 oranında hisse alıyordu. Buraya kadar olağan de… 2016’da AKP ile ötekiler içinde ayrışma başladıktan günümüze kadar da Kültür Bakanlığı halini devam ettiriyor. Birilerinin az buçuk uyanmasıyla ve muhtemelen bu projeden en çok yararlanan İskender Pala üzere kişiselyetlerin daha bir öne çıkmasıyla son birkaç yılda oran “sağcılar” lehine biraz değişmiş. Projecilerin büsbütün unuttuğu Peyami Safa ve kimi muharrirler yer bulmaya başlamış. Fakat Türkiye düşmanı liberallere para akıtma hala süratle devam ediyor.
Şimdi ebediyen şeytandan yana olanlar kimi itirazlar lisana getirebilir. Yabancı yayınevleri bu müellifler için başvurmuşsa ve bunlar da ülkenin tanınan yazarlarıysa kültür bakanlığı niye para vermesin. Evvel şu: niye versin? Kültür Bakanlığı ülke düşmanlarını beslemek zorunda mı? Ayrıyeten bu yayınevleri niye bu muharrirler için müracaat yapıyor? Zira şunu on yıllardır güzel biliyoruz ki, bu muharrirler birebir şebekenin insanlarıdır, çabucak hepsi ajanslarla, menajerlerle çalışır, tıpkı medya kuruluşları, birebir siyasi çevrelerin üyeleridir… Yurt dışı kontakları kendileri kurar, daha doğrusu birçok defa yurt dışı onlarla ilişki kurar ve bu kolay 5. kol faaliyetinin günlük işleyişidir. esasen işin lobicilikle yürüdüğü edebiyatımızın asıl bedelleri olan bunlardan epeyce daha değerli merhum müelliflerin bu projede haksızlığa uğramasından muhakkaktır. Haksızlığa uğrayan aslında onlar değil, Türkiye ve Türk edebiyatıdır.
BU MUHARRİRLER niye YOK
Ve esasen olay şebeke faaliyeti değilse, öteki kimi muharrirler niçin yok? Nihat Genç, Aytekin Yılmaz, Ahmet Yıldız, Haldun Çubukçu, Hüsnü Arkan niçin yok? Rahatlıkla öteki 10 isim sayabilirim, bu yukardakilerin birçoklarından güzel yazan… Ben niçin yokum? Niçin olmadığım belirli. Yazarlığa başladığımdan beri bu edebiyat çeteciliğine muhalefet ediyorum. hiç bir vakit PKK’yı desteklemedim. AKP’yi de desteklemedim. 2008 Frankfurt Kitap Fuarı’nda Türkiye onur konuğuydu. Bu fuara iktidar ve ismi geçen müellifler büyük değer veriyordu. Dışa açılan bağların birçoğu aslına bakarsanız orada kuruldu. Kültür Bakanlığı davet etti, ben projenin yanlış içeriğini gördüğüm için reddettim. Besleme o tarihtilk evvel başlamıştı, daha sonrasında artarak sürdü. Beslenmeyi reddettim. O yüzden TEDA’nın detaylarını da daha bir hafta evvel öğrendim, ve artık yazıyorum.
Evet, Türk edebiyatına yapılan saygısızlık yaşamayan muharrirlerin, en değerli yapıtlarımızın hiçe sayılmasıyla en berbat noktasına varıyor. Fethi Naci niçin yok? Onun biroldukça yapıtı, mesela “Yüzyılın 100 Romanı” niye yok? niçini muhakkak. Yabancılar bu kitabı okurlarsa bu yeni çevrilenlerin ne kadar vasat kaçtığını fark edebilirler. Türk şiiri esasen doğranmış: Nazım Hikmet ve birkaç diğeri haricinde Tevfik Fikret, Orhan Veli başta biroldukca yaşayan, yaşamayan şairi es geçmişler. Eski müelliflerden Nahit Sırrı Örik, Hasan İzzettin, Oktay Akbal, Çetin Altan, İrfan Yalçın, Erhan Bener ve öbür biroldukcaları atlanmış.
Ama kimi eski eserler de çevrilmiş. Doğruya doğru… Şu ana kadar çevrilip para sayılan 2854 eser içinde hayli bedelli kitaplarımız da var… Evet, mesela Atatürk’ün Nutuk’u… 1 adet Arnavutluk için basılmış. Yok değil. Var. Hepsi var arkadaşlar, burada bir haksızlık yokmuş… Kutadgu Bilig 1 defa basılmış Makedonya’ya yollanmış. Divanı Lügatit Türk de var. 1 tane. Var mı var… Attila İlhan bile var, ne konuşuyorsunuz… 1 tane. Mahmut Şevket Esendal 1, Yusuf Atılgan 6, Hüseyin Rahmi 8, Mithat Cemal Kuntay 1, Yakup Kadri 6, Yaşar Kemal 8, Sait Faik 9, Cemil Meriç 1, Mesnevi 3, Mehmet Uzun 1, Kemal Tahir 1… Allah uzun ömür versin, yaşayan büyük müellifimiz Hande Altaylı ise 11… Artık hâlâ burada bir kulis yok mu diyorsunuz?
HANGİ YAbir dahaVLERİ VAR
Yayınevlerine özetlemek gerekirse bir göz atalım: Dayanak alan yoksul yayınevleri, Batı Avrupa, ABD’den kabaca yüzde 25, Asya’dan yüzde 29, Öteki Avrupa ülkelerinden yüzde 44 oranında. Publishing House De Geus BV, Hollanda yayınevi, Elif gelinin, Ayşe Kulin ve Yaşar Kemal’in yapıtları için bağış almış. Marion Boyarsadlı zavallı bütçeli dev İngiliz yayın kuruluşu Elif Shafak ve Latife Tekin üstüne uzmanlaşmış. Arnavutluk’tan Fan Noli, Ukrayna’dan Folio, Azerbaycan’dan Qanun, Bosna’dan Buybook sıcak paranın kokusunu almışlar, liberal yazarlarımıza, daima tıpkı bireylere sıcak teveccüh göstermişler. Almanya’dan Orlando, ünlü müellif menajeri, Taraf muharriri Barbaros Altuğ’la çalışıyor. Katliam cürmünden karar giymiş Pınar Selek kızımızın kitabı için dayanak almış. Selek diğer kitapları için 2 takviye daha almış. Batı’ya parmak kaldıran müellif kesilmiş başımıza. Fransa’dan Edition Gallimard Nazilerle işbirliği yapan bir ünlü yayın meskeni. Paraya sıkışmışlar, Türkiye Hızır üzere yetişmiş, Zülfü beyefendi ve Orhan beyin kitaplarını bastırmış.
Peki ya nitelik? Para işinin tartışması bitmez de, nitelikliyse şayet bunlar, “yiyorlar lakin yazıyorlar” diyebiliriz… Kâfi ki ülkeyi hoş temsil etsinler. Heyhat, o da yok. Bu tayfanın en yeterlisi bir daha Orhan Pamuk’tur. Ona “Büyük Ortadoğu Projesi” çerçevesinde NOBEL bile verdiler. Daha bu dinamiti patlatmadan onun vasat ve karşıdevrimci bir müellif olduğunu anlatıyorduk. bir epey kıymetli edebiyatçı da bu biçimde tıpkı görüşteydi. Hakikaten bu biçimde, balık hafıza unuttu gitti. Ama esasen NOBEL bunun için verildi. Rüzgar bilakis döndü. O denli bir yellenmeye maruz kaldılar ki daha evvel onu yerden yere vuranlar dayanamadı, uyandıklarında kendilerini HDP’ci ve Pamukçu buldular. Yukardaki liste bu dönüşümün küçük bir yansımasıdır. Para, ün kuyruğunda kaç hoş bayanlar hoş erkekler o hoş dolarlara bindiler, ülke vicdanından çekip gittiler.
Türkiye’nin gelmiş geçmiş en kıymetli eleştirmeni Fethi Naci, Pamuk beyin birinci yapıtlarını beğeniyordu. Ama çabucak sonrasında ona önemli tenkitler getirmeye başladı. Pamuk’un siyasal planlarını birinci teşhir edenlerden biri Ahmet Taner Kışlalı’ydı ve bu aydınımız aslına bakarsan bu taraftaki ikazları kararı öldürüldü. Cengiz Gündoğdu, Tahsin Yücel, Pamuk’un edebi “tırıllığını” sağlam temellerle birinci gösterenlerdendi. daha sonradan İlber beyefendi de Pamuk beyin yüzeysel tarih bilgisini komik yanlışlarıyla ortaya koydu. Pamuk’un önemli intihallerinden birini Ahmet Yıldız ta 1998 yılında belgeledi. Bu konularda örnekli, ispatlı öteki yazanlar da oldu, hepsini sayamıyorum.
ASLAN HİSSESİ İLBER ORTAYLI’YA
Laf İlber beyefendiye gelmişken… Onun kitapları için de 34 sefer para ödenmiş. Proje kapsamında az sayıda kuramsal kitaba takviye verilmiş, aslan hissesini İlber Ortaylı kapmış. Demek ki Türkiye’de ondan diğer tarihçi yokmuş. İktidara yaptığı onca hizmetten daha sonra Cumhurbaşkanlığı mükafatını alması da, mali dayanaklar de hakkıdır, helaldir. Yalnız burada tuhaf olan şey, geniş bir cumhuriyetçi, Atatürkçü muhalif bölümün kimi birtakım ettiği birkaç lafdan ötürü onu Atatürkçü ve muhalif sanmasıdır. Fethullah Gülen’e tekraren övgüler düzmüş, onun projelerinde çalışmış ve bundan da pişman olmamış biridir. Atatürk düşmanlarıyla onları överek kitaplar çıkarmıştır. Ama beni bunlardan hayli Atatürk’ün lisan ve tarih tezi için, Güneş – Lisan Kuramı için “bilimsel değildir” demesi ilgilendiriyor. hiç bir hususta hiç bir özgün fikri bulunmayan bu bilim adamımız TV kanallarında tek kale maç yapmaktan Atatürk’ün lisan ve tarihte niye bilimsel düşünmediğini iki paragraf yazamamıştır. Ölünceye kadar da yazamaz, zira onların biliminin sonu budur, bilim demek onlar için tartışma kapatmak, bilgi karartmak demektir.
Ben İlber beyefendi, Orhan beyefendi, yukardaki güruh için “iktidardaki muhalefet” diyorum ki, bu kavram için bundan yeterli örnekleme getirilemez. Teorik yapıtlara pek az yer verilmiş, birçoklarını da İlber beyefendi kapmış dedik. halbuki bu projenin ortasına (hiç yakınlaşamadık ama) Yalçın Küçük ve yapıtları ne kadar hoş yakışırdı. Şebeke, Tekeliyet, Tenkit, Kir… ortalara serpiştirilse ne hoş süslerdi panayırı, ne âlâ teşhir ederdi malum lobiyi. O yok, Ziya Gökalp bile yok, Hikmet Kıvılcımlı yok, “Osmanlı Tarihinin Maddesi” yok, Türkiye’de özgün fikir üretmiş, üreten hiç kimse yok.
Peki ne kadar para ödeniyor? Medyada yanlışsız dürüst haber bulmak epeyce sıkıntı, güya devlet sırrı… Saklanıyor. Bulabildiklerimden en sağlamı 2018 tarihindeki TRT haberi. Oradan hesapladığıma nazaran kitap başı 15 binin üstünde bir sayı. Bugünün parasıyla 41 bin…
Aynı tezgah Kültür Bakanlığı aracılığıyla sinema dalında de devam ediyor. 40 yıldır PKK savaşı veriyoruz, bu hususta tek bir önemli sinema yok. Türkiye’yi kötüleyen sinemalar bol ve devlet bunları paraya boğuyor. Sinemamız, bırakın PKK’yı önemli hiç bir probleme eğilmiyor. Yoz, liberal bir kısmın karanlık hallerini anlatan sinemalara dış takviye aslına bakarsan bol, bizim hükumet de onlarla yarışıyor. Eski Kültür Bakanı Yetenekli Ünal’ın bir açıklaması: “2014 yılında 100’üncü yılını kutladığımız sinemamızın, ülkemiz kültürel ve ekonomik ömrüne katkıları her geçen gün artıyor. Bu kapsamda 2015 yılında; 49 uzun metraj kurgu sinema imal projesine 22 milyon lira, 63 belgesel sinema imal projesine 3 milyon lira, 66 senaryo yazım projesine 714 bin lira, 69 kısa sinema imal projesine 680 bin lira, 7 animasyon sinema imal projesine 139 bin lira…”
Ulusal bir sanat, yurtsever bir edebiyat ve sinema istemek epeyce mu ayıp?
Kaan Arslanoğlu