ahmetbeyler
Yeni Üye
İstiklal Caddesinde travestilerin meskenlerinin önünde birikmiş olan yüze yakın göçmenin nümayiş yaptığı görüntüyü görür görmez hem üzüldüm birebir vakitte endişelendim.
Aslında beni kaygıya sevk eden durum Beyoğlu’nun bir sokağında yaşanan arsızlıktan epeyce daha fazlasıydı.
“Oğlancılık” külçeşidinin olağan karşılandığı coğrafyalardan akın akın gelen binlerce erkeğin kentlerimizin sokaklarını işgal etmesi karşısında bugün ne kız ne de erkek çocuklarımız inançta değil.
Zira;
O coğrafyalarda kanun hâkimiyeti olmadığı için “gücü gücü yetene” kuralı hâkimdir.
TÜRKİYE’DE KOL GEZEN ZİHNİYET
Türkiye’deki bir kentte bıyık burduğu yahut tenhada denk düşürdüğü çelimsiz kız yahut oğlan çocuğunun ona teslim olması gerekirken direnmesine mana veremeyecek olan bir zihniyet ortamızda kol gezmekte…
Beyoğlu’ndaki travesti sokağının yeni müdavimleri “göçmenler” olmuştu. Toplumsal medyaya düşen imgeler epeyce acayipti!
Beyoğlu gruplar amirliği yaptığım yıllar gözlerimin önünden şerit üzere geçti.
Travestiler, toplum ve polis algısı gözümün önünde barizleşti.
Travesti sokağında mültecilerin tezahüratlarının yeri göğü inlettiği görüntüyü izlerken olay yerinde hiç polis olmaması dikkatimi çekti.
Travestilere de, göçmenlere de polis gözlerini yummuştu.
90’LARDA TRAVESTİ SOKAĞI
90’lı yıllar aklıma düştü…
Travestilerin güvenlik güçleri tarafınca “hortumla terbiye” edildiği eşik çabucak hemen aşılmıştı!
Eğitimler, yeni tayinler, zihniyetteki değişim süreci, emniyette, travestilere yalnızca travesti oldukları için zulüm etme eğilimi bitmiş oldurmişti.
Lakin travestilerin sokakları fuhuş için müşteri bulma yeri olarak kullandığı gerçeği değişmemişti! Polis açısından ise sokakların asayişini sağlamak gerekliliği hala geçerliydi.
Açıkçası, biz travestileri sokaklardan uzaklaştırmaya çalışırken onlara olan talebin fazlalığını görmek bizi hakikaten hayrete düşürüyordu!
TRAVESTİLER KENDİ TEDBİRLERİNİ ALDI
Alınan tedbirlerle travestilerin büyük çoğunluğu sokaklarda “çarka çıkmaktan” vaz geçmişti. Yeni yerleri olan gay barlarda buluşup anlaşıyorlardı. Çok azı da hala çarka çıkmaya devam ediyordu. Onlar da polisin takibinden kurtulmak için ekseriyetle iki ilçenin kavşak noktasında bekliyorlardı. Beyoğlu polisi bastırınca Şişli tarafına Şişli polisi bastırınca Beyoğlu tarafına kaçıyorlardı.
Yaşadıkları travmalar, hayata tutunma eforları ve ruhsal durumları bir polis müdahalesi anında polise yahut en epey da kendilerine ziyan vermeleri ile sonuçlanabiliyordu. Kendisi şahsen deklare ettiğı için burada rahatlıkla yazabilirim: Varlıklı bir ailenin çocuğu iken cinsel tercihi yüzünden bu yola düşmek zorunda kalan Selin Ciğerci, bu insanların yaşadıklarını ve psikolojilerini kamuoyuna fazlaca yeterli anlatmıştı.
KOLLUK KUVVETLERİNİN “GRİ BÖLGELERİ”
vakit içinde artık travestiler de yakalanmamak için kendilerince teknikler geliştirmişlerdi. Yaşadıkları apartman girişlerini kale kapısı üzere yapmışlardı.
İçerden açılmadığı sürece o kapıları kırarak girmek neredeyse imkânsızdı. bir daha bir gün o meskenlere yaptığımız baskında demir kapılar kırılarak ve kesilerek açılmış, bina ziyan görmüş, ortalık toz –duman olmuştu.
Bina sakinlerinden yaşlı bir hanım ilçe müdürümüzü oracıkta yakalamış ve savcılığa şikâyet edeceğini söyleyerek avazı çıktığınca bağırıyordu. Müdür beyefendi neredeyse çaresiz kalmıştı. Yeterli giysili polis arkadaşlardan birisi çabucak devreye girerek, “Buyurun hanımefendi, savcı benim” dedi.
Müdür beyefendi de bu gelişmeye epey şaşırmıştı ancak bozuntuya vermedi. Savcıyı(!) bir anda karşısında goren kadıncağız, sesini yumuşatarak “Aman savcı beyefendi sizi fark etmedim, kusura bakmayın. Polisler apartmanımızı mahvetti. Yarın gelip şikâyet dilekçemi size vereceğim” dedi.
Bunun üzerine polis arkadaş “Olur mu hanımefendi, ben savcı olarak operasyonun şahsen başındayım. Siz yarın zahmet etmeyin ben sizi aslına bakarsanız dinledim, gereğini yapacağım” diyerek hanımı geçiştirdi.
Bayan bu ilgiye epey sevinmişti. Teşekkürler ederek minnet ortasında oradan ayrıldı.
Bu okuduklarını yadırgayanlar olabilir ancak kolluk bakılırsavi gri bölgeleri bulunan, sıkıntı durumlar karşısında anlık karar almayı gerektiren güç bir vazifedir.
Devlet sizden vazifesi tam ister lakin işler sarpa sarınca da asla sahip çıkmaz! Düşünün bir kere Beyoğlu üzere birebir anda bin kurnazın volta attığı bir yerde polis de kurnaz şayet olmazsa başı davadan kurtulur mu?
Yazımın sonunu başladığım üzere bitireyim.
İstiklal Caddesinde travestilerin konutlarının önünde birikmiş olan yüze yakın göçmenin nümayiş yaptığı görüntüyü görür görmez hem üzüldüm tıpkı vakitte endişelendim.
yıllar geçmesine karşın hiç bir şey değişmemişti! Bizim o dönemki gayretlerimiz da boşa gitmişti.
Feramuz Erdin
Feramuz Erdin 1992 -2007 yılları içinde Emniyet Genel Müdürlüğü bünyesinde çeşitli ünitelerde bakılırsav yaptı.
2007-2020 yılları içinde fazlaca uluslu kurumsal şirketlerde profesyonel güvenlik yöneticiliği nazaranvlerinde bulundu.
Hala kurumsal ve şahsi güvenlik, acil durum ve kriz idaresi danışmanlığı yapmaktadır.
Aslında beni kaygıya sevk eden durum Beyoğlu’nun bir sokağında yaşanan arsızlıktan epeyce daha fazlasıydı.
“Oğlancılık” külçeşidinin olağan karşılandığı coğrafyalardan akın akın gelen binlerce erkeğin kentlerimizin sokaklarını işgal etmesi karşısında bugün ne kız ne de erkek çocuklarımız inançta değil.
Zira;
O coğrafyalarda kanun hâkimiyeti olmadığı için “gücü gücü yetene” kuralı hâkimdir.
TÜRKİYE’DE KOL GEZEN ZİHNİYET
Türkiye’deki bir kentte bıyık burduğu yahut tenhada denk düşürdüğü çelimsiz kız yahut oğlan çocuğunun ona teslim olması gerekirken direnmesine mana veremeyecek olan bir zihniyet ortamızda kol gezmekte…
Beyoğlu’ndaki travesti sokağının yeni müdavimleri “göçmenler” olmuştu. Toplumsal medyaya düşen imgeler epeyce acayipti!
Beyoğlu gruplar amirliği yaptığım yıllar gözlerimin önünden şerit üzere geçti.
Travestiler, toplum ve polis algısı gözümün önünde barizleşti.
Travesti sokağında mültecilerin tezahüratlarının yeri göğü inlettiği görüntüyü izlerken olay yerinde hiç polis olmaması dikkatimi çekti.
Travestilere de, göçmenlere de polis gözlerini yummuştu.
90’LARDA TRAVESTİ SOKAĞI
90’lı yıllar aklıma düştü…
Travestilerin güvenlik güçleri tarafınca “hortumla terbiye” edildiği eşik çabucak hemen aşılmıştı!
Eğitimler, yeni tayinler, zihniyetteki değişim süreci, emniyette, travestilere yalnızca travesti oldukları için zulüm etme eğilimi bitmiş oldurmişti.
Lakin travestilerin sokakları fuhuş için müşteri bulma yeri olarak kullandığı gerçeği değişmemişti! Polis açısından ise sokakların asayişini sağlamak gerekliliği hala geçerliydi.
Açıkçası, biz travestileri sokaklardan uzaklaştırmaya çalışırken onlara olan talebin fazlalığını görmek bizi hakikaten hayrete düşürüyordu!
TRAVESTİLER KENDİ TEDBİRLERİNİ ALDI
Alınan tedbirlerle travestilerin büyük çoğunluğu sokaklarda “çarka çıkmaktan” vaz geçmişti. Yeni yerleri olan gay barlarda buluşup anlaşıyorlardı. Çok azı da hala çarka çıkmaya devam ediyordu. Onlar da polisin takibinden kurtulmak için ekseriyetle iki ilçenin kavşak noktasında bekliyorlardı. Beyoğlu polisi bastırınca Şişli tarafına Şişli polisi bastırınca Beyoğlu tarafına kaçıyorlardı.
Yaşadıkları travmalar, hayata tutunma eforları ve ruhsal durumları bir polis müdahalesi anında polise yahut en epey da kendilerine ziyan vermeleri ile sonuçlanabiliyordu. Kendisi şahsen deklare ettiğı için burada rahatlıkla yazabilirim: Varlıklı bir ailenin çocuğu iken cinsel tercihi yüzünden bu yola düşmek zorunda kalan Selin Ciğerci, bu insanların yaşadıklarını ve psikolojilerini kamuoyuna fazlaca yeterli anlatmıştı.
KOLLUK KUVVETLERİNİN “GRİ BÖLGELERİ”
vakit içinde artık travestiler de yakalanmamak için kendilerince teknikler geliştirmişlerdi. Yaşadıkları apartman girişlerini kale kapısı üzere yapmışlardı.
İçerden açılmadığı sürece o kapıları kırarak girmek neredeyse imkânsızdı. bir daha bir gün o meskenlere yaptığımız baskında demir kapılar kırılarak ve kesilerek açılmış, bina ziyan görmüş, ortalık toz –duman olmuştu.
Bina sakinlerinden yaşlı bir hanım ilçe müdürümüzü oracıkta yakalamış ve savcılığa şikâyet edeceğini söyleyerek avazı çıktığınca bağırıyordu. Müdür beyefendi neredeyse çaresiz kalmıştı. Yeterli giysili polis arkadaşlardan birisi çabucak devreye girerek, “Buyurun hanımefendi, savcı benim” dedi.
Müdür beyefendi de bu gelişmeye epey şaşırmıştı ancak bozuntuya vermedi. Savcıyı(!) bir anda karşısında goren kadıncağız, sesini yumuşatarak “Aman savcı beyefendi sizi fark etmedim, kusura bakmayın. Polisler apartmanımızı mahvetti. Yarın gelip şikâyet dilekçemi size vereceğim” dedi.
Bunun üzerine polis arkadaş “Olur mu hanımefendi, ben savcı olarak operasyonun şahsen başındayım. Siz yarın zahmet etmeyin ben sizi aslına bakarsanız dinledim, gereğini yapacağım” diyerek hanımı geçiştirdi.
Bayan bu ilgiye epey sevinmişti. Teşekkürler ederek minnet ortasında oradan ayrıldı.
Bu okuduklarını yadırgayanlar olabilir ancak kolluk bakılırsavi gri bölgeleri bulunan, sıkıntı durumlar karşısında anlık karar almayı gerektiren güç bir vazifedir.
Devlet sizden vazifesi tam ister lakin işler sarpa sarınca da asla sahip çıkmaz! Düşünün bir kere Beyoğlu üzere birebir anda bin kurnazın volta attığı bir yerde polis de kurnaz şayet olmazsa başı davadan kurtulur mu?
Yazımın sonunu başladığım üzere bitireyim.
İstiklal Caddesinde travestilerin konutlarının önünde birikmiş olan yüze yakın göçmenin nümayiş yaptığı görüntüyü görür görmez hem üzüldüm tıpkı vakitte endişelendim.
yıllar geçmesine karşın hiç bir şey değişmemişti! Bizim o dönemki gayretlerimiz da boşa gitmişti.
Feramuz Erdin
Feramuz Erdin 1992 -2007 yılları içinde Emniyet Genel Müdürlüğü bünyesinde çeşitli ünitelerde bakılırsav yaptı.
2007-2020 yılları içinde fazlaca uluslu kurumsal şirketlerde profesyonel güvenlik yöneticiliği nazaranvlerinde bulundu.
Hala kurumsal ve şahsi güvenlik, acil durum ve kriz idaresi danışmanlığı yapmaktadır.