ahmetbeyler
Yeni Üye
Bilinçaltınız ne durumda yahu? Neler saklıyorsunuz o art belleklerinizde. Beni soracak olursanız askerliği bitirip geleli yaklaşık 16 sene oldu hala hayalimde askere gidiyorum. birebir vakitte 15 günlüğüne. Ne vakit düşümde karşıma askeri inzibat çıksa çabucak o hayalin bir benzerini gördüğümü anımsıyorum. Yer ve vakit ne kadar değişirse değişsin koluma iki inzibat giriyor “Kardeşim on beş gün askerliğin kaldı” diyor.
Yeminler, kurallar etsem de inzibatlar dinlemiyor ve kolumdan tuttuğu üzere askere gdolayıyor. Tabi sabah kan ter ortasında uyanmam bu hayalin armağanı olarak hafızama kazınıyor. En yakın arkadaşım Fazilet var misal (oyuncu) o da bu duşun diğer formunu görüyormuş daima.
Onun da düşünde okulu bir türlü bitmiyor ve apar topar Eskişehir yoluna düşüyormuş. daha sonrasında imtihanlar, dersler derken sabaha kadar uğraşıyormuş. “Sabah diplomayı almış oluyor musun” diyorum, “Yok ya bir türlü alamıyorum birkaç dersten kalıp dönüyorum” diyor.
Bu orta yakın etrafımın daima anlattığı bir şey var. Bilmem size de oluyor mu lakin etrafımdaki herkes olağanın üstünde düş görüyor. Gerçi ne düşü, anlattıklarını dinleseniz vallahi yapımlı Hollywood sineması bu ayol, düş değil dersiniz.
Birebir durum benim için de geçerli. Bir gece Putin ve Zelenski’yi Allah’ın ismini vererek meskene yemeğe gdolayıp “Oturun derdiniz külfetiniz ne, konuşun bakalım” diyerek rakı açıyorum. Başka gece helikopter sürerken konutun mutfağına inip “Yolumuz uzun, midemiz kazınmasın” diyerek dolaptan yanıma kıyıntı alıyorum.
Bu olağan bir durum mu olağandışı mi bilmiyorum ancak biroldukça arkadaşım üzere daima ben de hayal görüyorum. Komplo teoricileri tahminen artık çıkıp “Virüs ile beyinlere girip hayaller ile sınırsızlığı deniyorlar” diyebilir. Ben o kadarına hakim değilim lakin yorganımda her yerimi kapattığı biçimde o denli bu biçimde değil efsane düşler görüyorum.
Efendim bu haftada geldik bize ayrılan mühletin sonuna. Huzurlarınızdan çekilirken bir ateş başı kıssası bırakıyor, keyifli ve keyifli hafta sonları diliyorum.
Merhum Erdal İnönü bir gün iş icabı taksiye biner. Taksici muhabbeti açsa da aynadan daima Erdal beyefendisi inceler. En sonunda dayanamayıp:
– Beyefendi kusura bakmayın fakat siz Erdal İnönü’ye ne kadar benziyorsunuz.
– O benim kardeşim esasen.
– Allah Allah, yahu Harbiye’nin orada birisi geziyor. O da birebir Erdal İnönü’ye benziyor.
– O da benim kardeşim.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşça kalın…
Erdem Düzyatanlar
Yeminler, kurallar etsem de inzibatlar dinlemiyor ve kolumdan tuttuğu üzere askere gdolayıyor. Tabi sabah kan ter ortasında uyanmam bu hayalin armağanı olarak hafızama kazınıyor. En yakın arkadaşım Fazilet var misal (oyuncu) o da bu duşun diğer formunu görüyormuş daima.
Onun da düşünde okulu bir türlü bitmiyor ve apar topar Eskişehir yoluna düşüyormuş. daha sonrasında imtihanlar, dersler derken sabaha kadar uğraşıyormuş. “Sabah diplomayı almış oluyor musun” diyorum, “Yok ya bir türlü alamıyorum birkaç dersten kalıp dönüyorum” diyor.
Bu orta yakın etrafımın daima anlattığı bir şey var. Bilmem size de oluyor mu lakin etrafımdaki herkes olağanın üstünde düş görüyor. Gerçi ne düşü, anlattıklarını dinleseniz vallahi yapımlı Hollywood sineması bu ayol, düş değil dersiniz.
Birebir durum benim için de geçerli. Bir gece Putin ve Zelenski’yi Allah’ın ismini vererek meskene yemeğe gdolayıp “Oturun derdiniz külfetiniz ne, konuşun bakalım” diyerek rakı açıyorum. Başka gece helikopter sürerken konutun mutfağına inip “Yolumuz uzun, midemiz kazınmasın” diyerek dolaptan yanıma kıyıntı alıyorum.
Bu olağan bir durum mu olağandışı mi bilmiyorum ancak biroldukça arkadaşım üzere daima ben de hayal görüyorum. Komplo teoricileri tahminen artık çıkıp “Virüs ile beyinlere girip hayaller ile sınırsızlığı deniyorlar” diyebilir. Ben o kadarına hakim değilim lakin yorganımda her yerimi kapattığı biçimde o denli bu biçimde değil efsane düşler görüyorum.
Efendim bu haftada geldik bize ayrılan mühletin sonuna. Huzurlarınızdan çekilirken bir ateş başı kıssası bırakıyor, keyifli ve keyifli hafta sonları diliyorum.
Merhum Erdal İnönü bir gün iş icabı taksiye biner. Taksici muhabbeti açsa da aynadan daima Erdal beyefendisi inceler. En sonunda dayanamayıp:
– Beyefendi kusura bakmayın fakat siz Erdal İnönü’ye ne kadar benziyorsunuz.
– O benim kardeşim esasen.
– Allah Allah, yahu Harbiye’nin orada birisi geziyor. O da birebir Erdal İnönü’ye benziyor.
– O da benim kardeşim.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşça kalın…
Erdem Düzyatanlar