bilimsel
Üye
Herkes gibi ben de spor arabaları sevsem de hiçbir zaman yarışçı olmadım. Her zaman, gerçekten alışırsan, pistte birkaç saat ayır ve başkalarının güvenliğini tehlikeye atmadan dişini çıkaracağını düşünmüşümdür.
Diğer şeylerin yanı sıra, kişi arabanın ve kendisinin sınırlarını keşfetmenin, yol tutuşu, ayarların, frenlemenin özelliklerini bilmenin yanı sıra boynunu kırma ve muhtemelen ayağını yere basma korkusunu bilme gibi önemli bir avantaja sahip olacaktır. Nuvolari , Fangio veya Senna onu daha da derinden ezebilirdi.
Dokuz yaşında göz kamaştırıcı alev kırmızısı bir Nuffield traktöründe, çiftçiler çektiğim vagona samanları kaldırırken yürüme hızında gitmeyi öğrendim. Tek yapmam gereken, durmamı istediklerinde debriyajı bırakmak veya devre dışı bırakmaktı; herkesin işine küçük bir katkı (saati 50 lira öde!) dışında yapacak pek bir şey yoktu, bana hız için endişelenmek yerine titiz olmayı öğretirken, senkronize olduğum bir topluluğun parçası olma hissini verdi.
Doğal olarak ben de bir çocuktum, adrenalin pompalamıştım ve ehliyetimin ilk aylarında bir motosiklette veya arabada deli gibi yarışacak kadar aptaldım ama neyse ki uzun sürmedi.
O zamandan beri, yeni arabalardan çok eski arabaların hayranıyım, her zaman yol performansından çok uzun ömürleriyle ilgilendim ve rekabetin çılgınlığından yoksun, ihtiyatlı bir sürücü oldum – ve olmaya devam ediyorum. Bu nedenle, ne zaman otoyolda bir yolculuğa çıksam, İtalyanların kendilerini her zaman ve sadece sollayanda kalmaya layık sürücüler olarak görüp, köpek gibi arabaların dibini koklamaya kadar sağ şeridi şerefsiz olarak görmelerine şaşırıyorum. hız sınırlarının çok ötesindeki yolu istemek için öfkeyle yanıp sönmeden önce.
Öte yandan, yavaş şeritlere, tırların, küçük arabaların ve aşırı yüklü kamyonetlerin soluduğu ve birbirine karışması çirkin görünen “yoksulların şeritlerine” dönerek kendilerini aşağılanmış hissedenler de var. merkez, sonsuz kuyruklara neden olur ve tehlikelidir çünkü soldan geçmek zorunda kalırsınız ve çok hızlı koklayıcılarla çarpışma riskiyle karşı karşıya kalırsınız. Veya sağda (yalnızca zaten şeritteyseniz izin verilir), salyangozun aniden yolunuzu kesmeye karar vermesi riskini göze alarak.
Yavaşlamaları, duran araçları, sizi kontrol eden hocayı bildiren çift dilli yol tabelasında ara sıra “sağ şeritte kalan zengindir” gibi güven verici bir cümle çıkması hiç de fena olmaz. ve seçkin beyefendi” (sağ şeritte duran zengin ve seçkin bir beyefendidir), yolcuda sosyal kompleksleri ve istem dışı yol güvenliğine yönelik saldırıları önlemek için.
Diğer şeylerin yanı sıra, kişi arabanın ve kendisinin sınırlarını keşfetmenin, yol tutuşu, ayarların, frenlemenin özelliklerini bilmenin yanı sıra boynunu kırma ve muhtemelen ayağını yere basma korkusunu bilme gibi önemli bir avantaja sahip olacaktır. Nuvolari , Fangio veya Senna onu daha da derinden ezebilirdi.
Dokuz yaşında göz kamaştırıcı alev kırmızısı bir Nuffield traktöründe, çiftçiler çektiğim vagona samanları kaldırırken yürüme hızında gitmeyi öğrendim. Tek yapmam gereken, durmamı istediklerinde debriyajı bırakmak veya devre dışı bırakmaktı; herkesin işine küçük bir katkı (saati 50 lira öde!) dışında yapacak pek bir şey yoktu, bana hız için endişelenmek yerine titiz olmayı öğretirken, senkronize olduğum bir topluluğun parçası olma hissini verdi.
Doğal olarak ben de bir çocuktum, adrenalin pompalamıştım ve ehliyetimin ilk aylarında bir motosiklette veya arabada deli gibi yarışacak kadar aptaldım ama neyse ki uzun sürmedi.
O zamandan beri, yeni arabalardan çok eski arabaların hayranıyım, her zaman yol performansından çok uzun ömürleriyle ilgilendim ve rekabetin çılgınlığından yoksun, ihtiyatlı bir sürücü oldum – ve olmaya devam ediyorum. Bu nedenle, ne zaman otoyolda bir yolculuğa çıksam, İtalyanların kendilerini her zaman ve sadece sollayanda kalmaya layık sürücüler olarak görüp, köpek gibi arabaların dibini koklamaya kadar sağ şeridi şerefsiz olarak görmelerine şaşırıyorum. hız sınırlarının çok ötesindeki yolu istemek için öfkeyle yanıp sönmeden önce.
Öte yandan, yavaş şeritlere, tırların, küçük arabaların ve aşırı yüklü kamyonetlerin soluduğu ve birbirine karışması çirkin görünen “yoksulların şeritlerine” dönerek kendilerini aşağılanmış hissedenler de var. merkez, sonsuz kuyruklara neden olur ve tehlikelidir çünkü soldan geçmek zorunda kalırsınız ve çok hızlı koklayıcılarla çarpışma riskiyle karşı karşıya kalırsınız. Veya sağda (yalnızca zaten şeritteyseniz izin verilir), salyangozun aniden yolunuzu kesmeye karar vermesi riskini göze alarak.
Yavaşlamaları, duran araçları, sizi kontrol eden hocayı bildiren çift dilli yol tabelasında ara sıra “sağ şeritte kalan zengindir” gibi güven verici bir cümle çıkması hiç de fena olmaz. ve seçkin beyefendi” (sağ şeritte duran zengin ve seçkin bir beyefendidir), yolcuda sosyal kompleksleri ve istem dışı yol güvenliğine yönelik saldırıları önlemek için.