ahmetbeyler
Yeni Üye
Birgün gazetesi müellifi Melih Pekdemir bugünkü köşesinde sosyalistlerin HDP’yi desteklememe öne sürülen nedenini yazdı.
HDP’nin Amerikan emperyalizmine karşı olmadığını belirten Melih Pekdemir, “HDP yöneticileri de laiklik sözüne aralıklıdır ve bilhassa Ortadoğu siyaseti bağlamında Amerikan emperyalizmine ses çıkarmaz bir noktadadır” dedi.
Melih Pekdemir’in “Sosyalistlerin cevapları” başlıklı yazısı şu biçimde:
“Her seçim sürecinde, şu soru kesinlikle sorulur yahut akla gelir yahut akla getirilir: Sosyalistler seçimlerde niye fazla oy alamazlar?
Sosyalistler de daima emsal yanıtları vermek zorunda kalırlar. Seçimlerde oy kazanmak kıymetlidir lakin sosyalist siyaset bakımından en kıymetli şey değildir. Zira sosyalistler milliyetçilik ve dincilik üzerinden değil işçi sınıflar, ezilenler için siyaset yaparlar. Ulusal ve dinî hareketler ise tarihî bakımdan da aslına bakarsanız basitçe kitleselleşebilme potansiyeli taşırlar. Zira bu hareketlere aidiyet “doğuştandır”, o denli söylenir. Fazla şuur gerekmez. halbuki sınıf hareketlerine ilişkin olmak için taban bir şuur ya da farkındalık kesinlikle mecburidir. Gerçi bu bahisleri daha evvelce de yazmış olmalıyım.
İşte ‘Sosyalist hareket örneğin niye AKP üzere ya da hatta HDP üzere kitleselleşmedi?’ sorusu bu bakımdan saçma bir sorudur. Sınıf hareketlerinde, ulusal ve dinî hisleri aşmak ve bu aşkınlık halinin bir devamı olarak zulmün ve sömürünün asıl kaynağını gorebilen farklı bir şuur düzebir daha erişmek lazımdır.
Peki fakat sosyalistler oy almak uğruna seçmenleri “ikna edebilmek” için dinî ve milliyetçi argümanlara azıcık sahip çıksalar ne olur? Yani muvaffakiyetin tarifini değiştirip o taraflarda bükebildikleri ölçüde daha fazla “başarılı” sayılabilirler mi? şüphesiz hayır. Zira bu cins “başarılar” sosyalizmin yerine milliyetçiliği yahut dinselliği ikame etmekten diğer mana taşımaz. Sosyalistler oy almak uğruna kendileri olmaktan vazgeçemezler.
“KÜRT-TÜRK FARK ETMEZ”
Sosyalistlerin siyaseti, evvela sömürüye ve zulme karşı işçi sınıfın bilinçlenmesidir.
Sosyalistlerin asıl siyaseti, demek ki (Kürt-Türk fark etmez) milliyetçilerin ve İslamcıların başardığını başarmak değil, bilakis insanları din ve millet formatı haricindeki gerçek özgürlüğe sevk edebilmektir.
Sosyalistlerin gayelerinin güç olmasının niçini epeyce sıradantir: İşçiler gereğince örgütlü ve şuurlu değiller; diğer bir deyişle örgütlenmeleri, bilinçlenmeleri önünde sermaye sınıfının koyduğu sistematik (ideolojik, yasal, fiili vb) birfazlaca mahzur var. Sınıfsal bakımdan Kürt ve Türk, Alevi ve Sünni işçiler birebir safta olmak zorundalar, fakat olamıyorlar; zira karşılarında kendileri için din, milliyet gözetmeden sermaye çıkarları etrafında yekvücut biçimdeki bir oligarşi, onları milliyet ve dinî kimlikleriyle bölmeyi ve bu biçimdece rahatlıkla kendilerine tabi kılmayı beceriyor.
Unutmayalım, AKP Genel Lideri sermayeye teminat verirken 15 Temmuz’u tarihe bir de şu vecizeyle geçirmişti: “Şimdi grev tehdidi olan yere biz OHAL’den istifadeyle anında müdahale ediyoruz. Diyoruz ki, ‘Hayır, burada greve müsaade etmiyoruz, zira iş dünyamızı sarsamazsınız.’ Ee bunun için kullanıyoruz biz OHAL’i.” Motamot bu biçimde demişti. Öteki ne diyecekti ki.
“AMERİKAN EMPERYALİZMİNE SES ÇIKARMAZ”
çoğunlukla sorulan bir öbür soru da şudur: Sosyalistler seçimlerde niye CHP yahut HDP çatısı altında değiller ya da en azından onları direkt desteklemiyorlar? Yanıtı üstteki paragraflarda yer alıyor. Ancak şunu da ek etmek lazım ki öbür kıymetli konular yanı sıra bağımsızlık ve laiklik hassasiyeti de epeyce değerlidir. Uzun müddettir ağzına laiklik sözünü alamayan Kılıçdaroğlu samimi bir NATO muhibbi değil midir? HDP yöneticileri de laiklik sözüne aralıklıdır ve bilhassa Ortadoğu siyaseti bağlamında Amerikan emperyalizmine ses çıkarmaz bir noktadadır. ABD himayesindeki PYD siyasetine takviye vermekte ve “Kürtlerin Birliği” amacına odaklanmaktadır. Bir vakitler HDP çatısı altındaki “sosyalizan unsurlar” (ifade bir HDP’liye aitti) sosyalistlere dönüp “Türklerin birliğine ehemmiyet veren CHP çekiminden çıkmak lazım” derken, Kürtlerin birliği davasında hangi ideolojinin çekim alanına girmişlerdi, anlayamamıştık. Her her neyse, yöneticileri cezaevinde olan bir harekete yönelik müspet ayrımcılık anlayışıyla tenkit dozunu elbette en alt düzeyde tutmaya devam edeceğiz. Fakat elbette sosyalistlerin HDP’ye aralı olunca CHP yanlısı, CHP’ye uzaklıklı olunca HDP yanlısı sayılması saçmalıktan ibarettir demeyi sürdüreceğiz.
bir daha alışılmış ki bütün bu uzaklık ve eleştirel tavır şu tercihi değiştirmeyecektir: Sosyalistler elbette faşizme karşı CHP ve HDP muhalefetine köstek olmayı akıllarından bile geçirmezler. Saray rejimine son verilmelidir. Nokta. Sosyalistler üstelik CHP’li ve HDP’li seçmenlerle gayret birliğine daha epey kıymet verirler. niye?
Çünkü Millet İttifakı iktidara gelse de muhalefette bir daha sosyalistler olacak. Zira sosyalistlerin devrimci muhalefeti sömürü tertibini kökten değiştirmek için devam edecek.”
HDP’nin Amerikan emperyalizmine karşı olmadığını belirten Melih Pekdemir, “HDP yöneticileri de laiklik sözüne aralıklıdır ve bilhassa Ortadoğu siyaseti bağlamında Amerikan emperyalizmine ses çıkarmaz bir noktadadır” dedi.
Melih Pekdemir’in “Sosyalistlerin cevapları” başlıklı yazısı şu biçimde:
“Her seçim sürecinde, şu soru kesinlikle sorulur yahut akla gelir yahut akla getirilir: Sosyalistler seçimlerde niye fazla oy alamazlar?
Sosyalistler de daima emsal yanıtları vermek zorunda kalırlar. Seçimlerde oy kazanmak kıymetlidir lakin sosyalist siyaset bakımından en kıymetli şey değildir. Zira sosyalistler milliyetçilik ve dincilik üzerinden değil işçi sınıflar, ezilenler için siyaset yaparlar. Ulusal ve dinî hareketler ise tarihî bakımdan da aslına bakarsanız basitçe kitleselleşebilme potansiyeli taşırlar. Zira bu hareketlere aidiyet “doğuştandır”, o denli söylenir. Fazla şuur gerekmez. halbuki sınıf hareketlerine ilişkin olmak için taban bir şuur ya da farkındalık kesinlikle mecburidir. Gerçi bu bahisleri daha evvelce de yazmış olmalıyım.
İşte ‘Sosyalist hareket örneğin niye AKP üzere ya da hatta HDP üzere kitleselleşmedi?’ sorusu bu bakımdan saçma bir sorudur. Sınıf hareketlerinde, ulusal ve dinî hisleri aşmak ve bu aşkınlık halinin bir devamı olarak zulmün ve sömürünün asıl kaynağını gorebilen farklı bir şuur düzebir daha erişmek lazımdır.
Peki fakat sosyalistler oy almak uğruna seçmenleri “ikna edebilmek” için dinî ve milliyetçi argümanlara azıcık sahip çıksalar ne olur? Yani muvaffakiyetin tarifini değiştirip o taraflarda bükebildikleri ölçüde daha fazla “başarılı” sayılabilirler mi? şüphesiz hayır. Zira bu cins “başarılar” sosyalizmin yerine milliyetçiliği yahut dinselliği ikame etmekten diğer mana taşımaz. Sosyalistler oy almak uğruna kendileri olmaktan vazgeçemezler.
“KÜRT-TÜRK FARK ETMEZ”
Sosyalistlerin siyaseti, evvela sömürüye ve zulme karşı işçi sınıfın bilinçlenmesidir.
Sosyalistlerin asıl siyaseti, demek ki (Kürt-Türk fark etmez) milliyetçilerin ve İslamcıların başardığını başarmak değil, bilakis insanları din ve millet formatı haricindeki gerçek özgürlüğe sevk edebilmektir.
Sosyalistlerin gayelerinin güç olmasının niçini epeyce sıradantir: İşçiler gereğince örgütlü ve şuurlu değiller; diğer bir deyişle örgütlenmeleri, bilinçlenmeleri önünde sermaye sınıfının koyduğu sistematik (ideolojik, yasal, fiili vb) birfazlaca mahzur var. Sınıfsal bakımdan Kürt ve Türk, Alevi ve Sünni işçiler birebir safta olmak zorundalar, fakat olamıyorlar; zira karşılarında kendileri için din, milliyet gözetmeden sermaye çıkarları etrafında yekvücut biçimdeki bir oligarşi, onları milliyet ve dinî kimlikleriyle bölmeyi ve bu biçimdece rahatlıkla kendilerine tabi kılmayı beceriyor.
Unutmayalım, AKP Genel Lideri sermayeye teminat verirken 15 Temmuz’u tarihe bir de şu vecizeyle geçirmişti: “Şimdi grev tehdidi olan yere biz OHAL’den istifadeyle anında müdahale ediyoruz. Diyoruz ki, ‘Hayır, burada greve müsaade etmiyoruz, zira iş dünyamızı sarsamazsınız.’ Ee bunun için kullanıyoruz biz OHAL’i.” Motamot bu biçimde demişti. Öteki ne diyecekti ki.
“AMERİKAN EMPERYALİZMİNE SES ÇIKARMAZ”
çoğunlukla sorulan bir öbür soru da şudur: Sosyalistler seçimlerde niye CHP yahut HDP çatısı altında değiller ya da en azından onları direkt desteklemiyorlar? Yanıtı üstteki paragraflarda yer alıyor. Ancak şunu da ek etmek lazım ki öbür kıymetli konular yanı sıra bağımsızlık ve laiklik hassasiyeti de epeyce değerlidir. Uzun müddettir ağzına laiklik sözünü alamayan Kılıçdaroğlu samimi bir NATO muhibbi değil midir? HDP yöneticileri de laiklik sözüne aralıklıdır ve bilhassa Ortadoğu siyaseti bağlamında Amerikan emperyalizmine ses çıkarmaz bir noktadadır. ABD himayesindeki PYD siyasetine takviye vermekte ve “Kürtlerin Birliği” amacına odaklanmaktadır. Bir vakitler HDP çatısı altındaki “sosyalizan unsurlar” (ifade bir HDP’liye aitti) sosyalistlere dönüp “Türklerin birliğine ehemmiyet veren CHP çekiminden çıkmak lazım” derken, Kürtlerin birliği davasında hangi ideolojinin çekim alanına girmişlerdi, anlayamamıştık. Her her neyse, yöneticileri cezaevinde olan bir harekete yönelik müspet ayrımcılık anlayışıyla tenkit dozunu elbette en alt düzeyde tutmaya devam edeceğiz. Fakat elbette sosyalistlerin HDP’ye aralı olunca CHP yanlısı, CHP’ye uzaklıklı olunca HDP yanlısı sayılması saçmalıktan ibarettir demeyi sürdüreceğiz.
bir daha alışılmış ki bütün bu uzaklık ve eleştirel tavır şu tercihi değiştirmeyecektir: Sosyalistler elbette faşizme karşı CHP ve HDP muhalefetine köstek olmayı akıllarından bile geçirmezler. Saray rejimine son verilmelidir. Nokta. Sosyalistler üstelik CHP’li ve HDP’li seçmenlerle gayret birliğine daha epey kıymet verirler. niye?
Çünkü Millet İttifakı iktidara gelse de muhalefette bir daha sosyalistler olacak. Zira sosyalistlerin devrimci muhalefeti sömürü tertibini kökten değiştirmek için devam edecek.”