amerikali
Yeni Üye
ZEKİ UZUNDURUKAN – TARAFTAR KADAR SAVAŞMADILAR!
Bunca yıldır statlarda maç izledim. Dünya Kupası, Avrupa Şampiyonası izledim. Dün geceki kadar mükemmel bir tribün atmosferi görmedim. Top, Kopenhag’lı oyunculara gelince kulakları sağır eden bir ıslık sesi, oyun Trabzonspor’da iken inanılmaz bir coşku… Anlatılmaz yaşanır fakat.
Bu atmosferde başlayan maçın çabucak başında Djaniny ile kaçan gol, umutlarımızı artırdı. Kopenhag fazlaca fizikli ve kuvvetli oyunculardan şurası grup. Cornelius’un harikulade baş vuruşunu Ryan tıpkı Djaniny’nin şutundaki üzere harikulade çıkardı. Birinci maçta olduğu üzere dün de kornerlerde topu art direkteki Daramy’ye servis etmeye çalıştılar.
Savunmanın önüne dörtlü setler kurmayı bu maçta da sürdürdüler. Abdülkadir Ömür bir türlü sıradan oynamayı öğrenemedi. Çok şey yapıyormuş üzere göründü lakin hiç bir şey yapamadı.
Kopenhag oyunu epeyce soğuttu; Hollandalı hakem bu duruma göz yumdu. Bizim Kopenhag’da oynamamız gereken futbolu dün rakip oynadı. 0-0’ı fazlaca düzgün oynadılar birinci yarıda. Ve birinci yarıda sahanın en uygunu tribündeki taraftarlardı.
Evet birinci yarıda 3 net durum bulduk fakat yavaş oynadık. Cornelius’u topla buluşturamadık. Sol kanat hiç çalışmadı desek yeridir. Alanda bir oyun başkanı yoktu. Bu kadar yumuşak bir orta saha ile gol bulmamız imkansızdı.
Savunma ile atak çizgisi içindeki kopukluğu fazlaca yeterli kullandı Kopenhag. Birinci yarıda rakibi yoramadık bile. Trabzonspor’un Hemen sorun çözen oyunculara muhtaçlığı var. Geçen yılki Trabzonspor, bu Kopenhag’ı perişan ederdi.
İkinci yarıya Kopenhag süratli başladı. Kabus üzere dakikalar izledik. Maç elden gidiyor, alanda tepki veren yok. Abdülkadir Ömür – Trezeguet değişikliği ise daha erken olabilirdi. Tam berbat oynadığımız anlarda Cornelius akıllara ziyan bir gol kaçırdı. Kopenhag’ın setlerini aşmayı bir türlü başaramayınca, rakibin öz itimadı daha da arttı.
Dün futbol ismine bütün doğruları çöpe attık. Yana, geriye oynama rekoru kırdık. Hal bu biçimde olunca tarihi fırsatı kaçırdı Trabzonspor. Güya Kopenhag alanda 15 kişi de biz 8 kişiymiş üzere bir maç oldu. Alanda sinen ve sorumluluk almayan oyuncular vardı. Kopenhag hocası Jesus Thorup da kenardan alandaki futbolcuları kadar savaştı.
YUNUS EMRE SEL – ÖZ TENKİT ZAMANI
Trabzonspor rotasyonu düzgün ayarlayamadığı için ligde de yara aldığı bir müddetçten geçti. Saha haricinde kağıt üstünde müsabaka daha sonrası konuşmalarında olduğunu sandığı, argüman ettiği şeylerin gerçekte o denli olmadığını, yani var sandığı şeylerin aslında yok olduğunu gördü. Lakin en acısı da Şampiyonlar ligi hayalinin bu dönem özelinde yok olması oldu.
Trabzonspor’un gerçekçi bir baskısı yoktu, niçinse birinci maç sonunda “var” sanıyordu. Trabzonspor’un rakibi zorlayacak süreklilikte bir temposu yoktu. Var sanıyordu. Trabzonspor’un rakibin ön alan baskısına karşı üretebildiği bir tahlil yoktu, var sanıyordu.
Bu yokların var sanıldığı ortamda gerçeklerle yüzleşmek için en temel muhtaçlık öz tenkit. Trabzonspor’un 180 dakika boyunca gerçekçi hiç bir üretimi ve yaklaşımı yoktu. halbuki birinci maç bir epey bahiste fikir verebilirdi, ancak niçinse Trabzonspor cephesi bu fikirlere muhtaçlığı yok sanıyordu.
Trabzonspor geçen dönem kendini bir daha var etmesini bilirken aklı başında, ayakları yere sağlam basan, kolektif bir ekipti her şeyiyle. Kulübesinden tribününe kadar. Kentin ve kulübün kaybettiği sanılan, artık yok olduğu sanılan şeylerin varlıklarını bir daha göstermesiyle “Buradayım” demişti Trabzonspor.
Artık bir daha var olma vakti. Aklı, eleştiriyi, kendinden oburunu yok saymadan… Bordo-mavili grup bundan daha sonraki süreçte Avrupa Ligi’nde taraftarını keyifli etmek için çalışmalı.
Bunca yıldır statlarda maç izledim. Dünya Kupası, Avrupa Şampiyonası izledim. Dün geceki kadar mükemmel bir tribün atmosferi görmedim. Top, Kopenhag’lı oyunculara gelince kulakları sağır eden bir ıslık sesi, oyun Trabzonspor’da iken inanılmaz bir coşku… Anlatılmaz yaşanır fakat.
Bu atmosferde başlayan maçın çabucak başında Djaniny ile kaçan gol, umutlarımızı artırdı. Kopenhag fazlaca fizikli ve kuvvetli oyunculardan şurası grup. Cornelius’un harikulade baş vuruşunu Ryan tıpkı Djaniny’nin şutundaki üzere harikulade çıkardı. Birinci maçta olduğu üzere dün de kornerlerde topu art direkteki Daramy’ye servis etmeye çalıştılar.
Savunmanın önüne dörtlü setler kurmayı bu maçta da sürdürdüler. Abdülkadir Ömür bir türlü sıradan oynamayı öğrenemedi. Çok şey yapıyormuş üzere göründü lakin hiç bir şey yapamadı.
Kopenhag oyunu epeyce soğuttu; Hollandalı hakem bu duruma göz yumdu. Bizim Kopenhag’da oynamamız gereken futbolu dün rakip oynadı. 0-0’ı fazlaca düzgün oynadılar birinci yarıda. Ve birinci yarıda sahanın en uygunu tribündeki taraftarlardı.
Evet birinci yarıda 3 net durum bulduk fakat yavaş oynadık. Cornelius’u topla buluşturamadık. Sol kanat hiç çalışmadı desek yeridir. Alanda bir oyun başkanı yoktu. Bu kadar yumuşak bir orta saha ile gol bulmamız imkansızdı.
Savunma ile atak çizgisi içindeki kopukluğu fazlaca yeterli kullandı Kopenhag. Birinci yarıda rakibi yoramadık bile. Trabzonspor’un Hemen sorun çözen oyunculara muhtaçlığı var. Geçen yılki Trabzonspor, bu Kopenhag’ı perişan ederdi.
İkinci yarıya Kopenhag süratli başladı. Kabus üzere dakikalar izledik. Maç elden gidiyor, alanda tepki veren yok. Abdülkadir Ömür – Trezeguet değişikliği ise daha erken olabilirdi. Tam berbat oynadığımız anlarda Cornelius akıllara ziyan bir gol kaçırdı. Kopenhag’ın setlerini aşmayı bir türlü başaramayınca, rakibin öz itimadı daha da arttı.
Dün futbol ismine bütün doğruları çöpe attık. Yana, geriye oynama rekoru kırdık. Hal bu biçimde olunca tarihi fırsatı kaçırdı Trabzonspor. Güya Kopenhag alanda 15 kişi de biz 8 kişiymiş üzere bir maç oldu. Alanda sinen ve sorumluluk almayan oyuncular vardı. Kopenhag hocası Jesus Thorup da kenardan alandaki futbolcuları kadar savaştı.
YUNUS EMRE SEL – ÖZ TENKİT ZAMANI
Trabzonspor rotasyonu düzgün ayarlayamadığı için ligde de yara aldığı bir müddetçten geçti. Saha haricinde kağıt üstünde müsabaka daha sonrası konuşmalarında olduğunu sandığı, argüman ettiği şeylerin gerçekte o denli olmadığını, yani var sandığı şeylerin aslında yok olduğunu gördü. Lakin en acısı da Şampiyonlar ligi hayalinin bu dönem özelinde yok olması oldu.
Trabzonspor’un gerçekçi bir baskısı yoktu, niçinse birinci maç sonunda “var” sanıyordu. Trabzonspor’un rakibi zorlayacak süreklilikte bir temposu yoktu. Var sanıyordu. Trabzonspor’un rakibin ön alan baskısına karşı üretebildiği bir tahlil yoktu, var sanıyordu.
Bu yokların var sanıldığı ortamda gerçeklerle yüzleşmek için en temel muhtaçlık öz tenkit. Trabzonspor’un 180 dakika boyunca gerçekçi hiç bir üretimi ve yaklaşımı yoktu. halbuki birinci maç bir epey bahiste fikir verebilirdi, ancak niçinse Trabzonspor cephesi bu fikirlere muhtaçlığı yok sanıyordu.
Trabzonspor geçen dönem kendini bir daha var etmesini bilirken aklı başında, ayakları yere sağlam basan, kolektif bir ekipti her şeyiyle. Kulübesinden tribününe kadar. Kentin ve kulübün kaybettiği sanılan, artık yok olduğu sanılan şeylerin varlıklarını bir daha göstermesiyle “Buradayım” demişti Trabzonspor.
Artık bir daha var olma vakti. Aklı, eleştiriyi, kendinden oburunu yok saymadan… Bordo-mavili grup bundan daha sonraki süreçte Avrupa Ligi’nde taraftarını keyifli etmek için çalışmalı.