ahmetbeyler
Yeni Üye
Sözcü müellifi Yılmaz Özdil, bugünkü köşe yazısında, Metro Goldwyn-Mayer (MGM) üretim şirketi tarafınca 2017 yılında vizyona giren sinemanın tarihini kaleme aldı. Başrolünde Christian Bale’ın oynadığı sinema, kelamda Ermeni soykırımını kabul edip anlatması ile reaksiyon toplamış ve Türkiye’de vizyona girmemişti.
Özdil, “Soykırım korosu, cehalet ikliminden yürek alıyor” başlıklı yazısında sinemanın daha evvel de senaryolaştırılıp, çekilmek istendiğini lakin Türkiye’nin teşebbüsü ile engellendiği belirtti.
Yılmaz Özdil’in yazısı şöyleki:
“1933 yılıydı.
Cumhuriyetimiz onuncu yılına gelmişti, pırıl pırıl parlıyordu.
Şak…
ABD’de bir roman piyasaya çıktı.
Musa Dağı’nda Kırk Gün…
Avusturyalı müellif Franz Werfel’in romanıydı.
Ansızın, en epeyce satan kitaplar listesinde bir numara oldu.
Tehcir sırasında Hatay’daki Musa Dağı’na sığınan dört bin kadar Ermeni’nin kırk gün boyunca Osmanlı güçlerine direnişini anlatıyordu, Osmanlı’yı yerden yere vuruyor, Türkleri canilikle suçluyor, insanlık dışı davranmakla suçluyor, çocuk kıyımı yaptığımızı tez ediyordu.
Pekala gerçek bu muydu?
olağan olarak değildi.
Birinci Dünya Savaşı’nda İngiltere ve Fransa, İskenderun kıyılarına çıkarma yapacaktı. Bu askeri harekatı kolaylaştırmak için silahlı Ermeni teşkilatlarıyla işbirliği yapmışlardı.
Bölgedeki yedi Ermeni köyü isyan çıkarmış, vergilerini vermemişler, zarurî askerlik misyonlarını yerine getirmemişler, Musa Dağı’nda toplanarak, Osmanlı ordusuna karşı silahlı direniş başlatmışlar, direniş başarısız olunca da, topluca Fransız savaş gemilerine binerek, Mısır’a Süveyş Kanalı’ndaki mülteci kampına taşınmışlardı.
Fransız resmi evraklarına göre, Port Said’teki mülteci kampına getirilen Ermenilerden 500’den çoksı, bir daha Fransız savaş gemileriyle Kıbrıs’a gdolayılmüş, Monarga lejyoner kampında eğitilmiş, Fransız üniformasıyla Adana-Maraş-Antep işgaline katılmışlardı.
Ama…
Kelam konusu roman “soykırım” diyordu!
New York Times’ın başı çektiği Amerikan gazeteleri, adeta koro halinde bu kitabı yazıyordu, ballandıra ballandıra övüyorlardı.
Hollywood’ta kesinlikle sinema olması için davette bulunuyorlardı.
Gişe rekoru kırar diyerek teşvik ediyorlardı.
Hollywood’un devlerinden olan Metro Goldwyn-Mayer şirketi, bu romanın yayın haklarını satın aldı, senaryo çalışmalarına başladı.
Washington büyükelçimiz Ahmet Münir Ertegün’dü, bu gelişmelerden haberi oldu, derhal Ankara’yı bilgilendirdi.
Ankara da derhal ABD’nin Ankara büyükelçisini dışişleri bakanlığımıza çağırdı, uyardı.
bununla birlikte, Türkiye Cumhuriyeti hükümeti ismine Metro Goldwyn-Mayer şirketine resmi yazı gönderildi.
“Takdir elbet sizin, lakin, şayet bu karalama sinemasını çekerseniz, bundan bu biçimde sizin şirketinize ilişkin hiç bir sinema Türkiye’ye giremez” denildi.
Hem diplomatik, hem ticari rest çekilmişti.
“Ya gerçekleri ve bizi tercih edeceksiniz, ya da palavraları ve diasporayı tercih edeceksiniz” denildi.
Sonuç?
Türkiye’yi ve gerçekleri tercih ettiler.
Türklere yönelik iftiralarla dolu sinema, çekilmedi, çekilemedi.
Hollywood üzerinden dünya çapında propaganda yapmayı planlayan Ermeni diasporası, duvara toslamıştı, başaramamışlardı.
Türkiye Cumhuriyeti’nin Washington nazarındaki itibarı, kıymet biçilmezdi, Ankara aleyhine rastgele bir adım asla atılamazdı.
Gel vakit git zaman…
Kirk Kerkorian.
Tehcirden çoook hayli evvel, 1800’lü yılların sonunda Maraş’tan ABD’ye göçetmiş Ermeni bir ailenin çocuğuydu.
1917’de Kaliforniya’da doğdu.
Okumadı, girip çıkmadığı iş kalmadı, ticarete atıldı, ikinci el küçük uçakları alıp satmaya başladı, para biriktirdi, Los Angeles’tan Las Vegas’a charter uçuşlar yapan havayolu şirketi kurdu, voliyi vurdu, Las Vegas’ta kumarhane otelleri inşa etti, Las Vegas’taki yatak kapasitesinin yarısına, kumar makinelerinin yüzde 40’ına sahip oldu, 16 milyar dolar servet yaptı, dünyanın en varlıklı 41’inci insanı oldu, vakıf kurdu, Ermenistan’a bir milyar dolardan fazla bağış yaptı, Ermenistan’a tek kuruş karşılık beklemeden otoyol yaptı, üç bin konut yaptı, okullar yaptı, hastaneler yaptı, Ermenistan’ın en büyük unvanı olan Yurt Madalyası’nı aldı, Ermeni diasporasının milyar dolarlarla tabir edilen sermayesini Vatikan bankası IOR’ye kanalize etti, bunun karşılığında, Papa’nın 1915 olaylarını “soykırım” olarak nitelendirmesini sağladı, lobi yaptı, ABD eyaletlerinin tek tek kelamda soykırımı tanımasını sağladı, Los Angeles Üniversitesi/UCLA’e 20 milyon dolar bağışta bulundu, Ermeni Tarihi ismi altında “soykırım” kürsüsü kurulmasını sağladı.
Ve…
Hollywood’a girdi.
Metro Goldwyn Mayer’i satın aldı.
Hani şu iftiralarla dolu kelamda soykırım sinemasını çekmeyen Metro Goldwyn Mayer vardı ya… İşte onu satın aldı.
Beklediler.
Beklediler.
Beklediler.
AKP iktidarıyla umutlandılar.
Fırsat bu fırsat dediler.
Kirk Kerkorian tarafınca satın alınan Metro Goldwyn Mayer şirketi, 2016 yılında, tarihte birinci defa Hollywood’ta “soykırım” sineması çekti.
“The Promise” isimli sinema, romantik sahnelerle dolu bir aşk öyküsü etrafında, alenen soykırım propagandası yapıyor.
Biz Türklerin çoluk çocuk bayan demeden, bütün Ermenileri kestiğimizi, soylarını kurutmaya çalıştığımızı anlatıyor.
The Promise’in direktörlüğünü, Ruanda soykırımını mevzu alan Hotel Ruanda sinemasının Oscar ödüllü direktörü Terry George yaptı.
bu biçimdece, daha vizyona bile girmeden “soykırım tescili” almış oldu.
Başrolünde, Oscar ödüllü Christian Bale oynadı; Ermeni halkının uğradığı kelamda soykırımı dünyaya duyuran Amerikalı mert (!) gazeteciyi, Associated Press muhabirini canlandırdı.
bu biçimdece, günümüzde sahiden var olan Associated Press’in ismi kullanılarak, sinemadaki “haber”lerin de büsbütün “gerçek” olduğu algısı yaratıldı.
Türk nefretiyle dolu olan, seyredenleri Türk nefretiyle dolduran bu iftira sineması, 2017’de vizyona girdi.
Los Angeles’taki galaya, George Clooney, Sylvester Stallone, Cher, Kim Kardashian üzere şöhretler katıldı.
Christian Bale bu galada açıklama yaptı, “Ermeni soykırımı, o tarihten bu yana bütün soykırımları kışkırttı” dedi.
Yani bu arkadaşa nazaran, Yahudi soykırımı dahil, hepsi bizim başımızın altından çıkmıştı!
İspanya, Portekiz ve Malta’da çekilen The Promise sineması, ABD’nin yanısıra Avrupa’dan Avustralya’ya, Kanada’dan Mısır’a, Tayland’tan İran’a, Türkiye hariç, bütün dünyada yayınlandı.
1933’ten beri deniyorlar, asla başaramıyorlardı.
AKP iktidarında başardılar.
Cumhuriyet’in kurucu vizyonu ve cumhuriyet hükümetleri, hem diplomatik hem ticari açıdan rest çekiyordu.
AKP iktidarı gık çıkarmadı.
“Ermeni soykırımının TBMM tarafınca tanınması” için kanun teklifi veren HDP milletvekili Garo Paylan, işte bu atmosferden yürek alıyor.
AKP’nin “soykırım” iftirasına karşı direnç göstermemesine güveniyor.
AKP iktidardayken fırsat bu fırsat diye düşünüyor.
Hazır Türk medyası bu kadar satılık ve kiralık tiplerden oluşuyorken, muhalif denilen medya bile binbir hızlı mutantlar tarafınca ele geçirilmişken… Biraz daha bastırırsak, Türkiye’deki genç jenerasyonları bile soykırım palavrasına inandırırız diye düşünüyor.”
Özdil, “Soykırım korosu, cehalet ikliminden yürek alıyor” başlıklı yazısında sinemanın daha evvel de senaryolaştırılıp, çekilmek istendiğini lakin Türkiye’nin teşebbüsü ile engellendiği belirtti.
Yılmaz Özdil’in yazısı şöyleki:
“1933 yılıydı.
Cumhuriyetimiz onuncu yılına gelmişti, pırıl pırıl parlıyordu.
Şak…
ABD’de bir roman piyasaya çıktı.
Musa Dağı’nda Kırk Gün…
Avusturyalı müellif Franz Werfel’in romanıydı.
Ansızın, en epeyce satan kitaplar listesinde bir numara oldu.
Tehcir sırasında Hatay’daki Musa Dağı’na sığınan dört bin kadar Ermeni’nin kırk gün boyunca Osmanlı güçlerine direnişini anlatıyordu, Osmanlı’yı yerden yere vuruyor, Türkleri canilikle suçluyor, insanlık dışı davranmakla suçluyor, çocuk kıyımı yaptığımızı tez ediyordu.
Pekala gerçek bu muydu?
olağan olarak değildi.
Birinci Dünya Savaşı’nda İngiltere ve Fransa, İskenderun kıyılarına çıkarma yapacaktı. Bu askeri harekatı kolaylaştırmak için silahlı Ermeni teşkilatlarıyla işbirliği yapmışlardı.
Bölgedeki yedi Ermeni köyü isyan çıkarmış, vergilerini vermemişler, zarurî askerlik misyonlarını yerine getirmemişler, Musa Dağı’nda toplanarak, Osmanlı ordusuna karşı silahlı direniş başlatmışlar, direniş başarısız olunca da, topluca Fransız savaş gemilerine binerek, Mısır’a Süveyş Kanalı’ndaki mülteci kampına taşınmışlardı.
Fransız resmi evraklarına göre, Port Said’teki mülteci kampına getirilen Ermenilerden 500’den çoksı, bir daha Fransız savaş gemileriyle Kıbrıs’a gdolayılmüş, Monarga lejyoner kampında eğitilmiş, Fransız üniformasıyla Adana-Maraş-Antep işgaline katılmışlardı.
Ama…
Kelam konusu roman “soykırım” diyordu!
New York Times’ın başı çektiği Amerikan gazeteleri, adeta koro halinde bu kitabı yazıyordu, ballandıra ballandıra övüyorlardı.
Hollywood’ta kesinlikle sinema olması için davette bulunuyorlardı.
Gişe rekoru kırar diyerek teşvik ediyorlardı.
Hollywood’un devlerinden olan Metro Goldwyn-Mayer şirketi, bu romanın yayın haklarını satın aldı, senaryo çalışmalarına başladı.
Washington büyükelçimiz Ahmet Münir Ertegün’dü, bu gelişmelerden haberi oldu, derhal Ankara’yı bilgilendirdi.
Ankara da derhal ABD’nin Ankara büyükelçisini dışişleri bakanlığımıza çağırdı, uyardı.
bununla birlikte, Türkiye Cumhuriyeti hükümeti ismine Metro Goldwyn-Mayer şirketine resmi yazı gönderildi.
“Takdir elbet sizin, lakin, şayet bu karalama sinemasını çekerseniz, bundan bu biçimde sizin şirketinize ilişkin hiç bir sinema Türkiye’ye giremez” denildi.
Hem diplomatik, hem ticari rest çekilmişti.
“Ya gerçekleri ve bizi tercih edeceksiniz, ya da palavraları ve diasporayı tercih edeceksiniz” denildi.
Sonuç?
Türkiye’yi ve gerçekleri tercih ettiler.
Türklere yönelik iftiralarla dolu sinema, çekilmedi, çekilemedi.
Hollywood üzerinden dünya çapında propaganda yapmayı planlayan Ermeni diasporası, duvara toslamıştı, başaramamışlardı.
Türkiye Cumhuriyeti’nin Washington nazarındaki itibarı, kıymet biçilmezdi, Ankara aleyhine rastgele bir adım asla atılamazdı.
Gel vakit git zaman…
Kirk Kerkorian.
Tehcirden çoook hayli evvel, 1800’lü yılların sonunda Maraş’tan ABD’ye göçetmiş Ermeni bir ailenin çocuğuydu.
1917’de Kaliforniya’da doğdu.
Okumadı, girip çıkmadığı iş kalmadı, ticarete atıldı, ikinci el küçük uçakları alıp satmaya başladı, para biriktirdi, Los Angeles’tan Las Vegas’a charter uçuşlar yapan havayolu şirketi kurdu, voliyi vurdu, Las Vegas’ta kumarhane otelleri inşa etti, Las Vegas’taki yatak kapasitesinin yarısına, kumar makinelerinin yüzde 40’ına sahip oldu, 16 milyar dolar servet yaptı, dünyanın en varlıklı 41’inci insanı oldu, vakıf kurdu, Ermenistan’a bir milyar dolardan fazla bağış yaptı, Ermenistan’a tek kuruş karşılık beklemeden otoyol yaptı, üç bin konut yaptı, okullar yaptı, hastaneler yaptı, Ermenistan’ın en büyük unvanı olan Yurt Madalyası’nı aldı, Ermeni diasporasının milyar dolarlarla tabir edilen sermayesini Vatikan bankası IOR’ye kanalize etti, bunun karşılığında, Papa’nın 1915 olaylarını “soykırım” olarak nitelendirmesini sağladı, lobi yaptı, ABD eyaletlerinin tek tek kelamda soykırımı tanımasını sağladı, Los Angeles Üniversitesi/UCLA’e 20 milyon dolar bağışta bulundu, Ermeni Tarihi ismi altında “soykırım” kürsüsü kurulmasını sağladı.
Ve…
Hollywood’a girdi.
Metro Goldwyn Mayer’i satın aldı.
Hani şu iftiralarla dolu kelamda soykırım sinemasını çekmeyen Metro Goldwyn Mayer vardı ya… İşte onu satın aldı.
Beklediler.
Beklediler.
Beklediler.
AKP iktidarıyla umutlandılar.
Fırsat bu fırsat dediler.
Kirk Kerkorian tarafınca satın alınan Metro Goldwyn Mayer şirketi, 2016 yılında, tarihte birinci defa Hollywood’ta “soykırım” sineması çekti.
“The Promise” isimli sinema, romantik sahnelerle dolu bir aşk öyküsü etrafında, alenen soykırım propagandası yapıyor.
Biz Türklerin çoluk çocuk bayan demeden, bütün Ermenileri kestiğimizi, soylarını kurutmaya çalıştığımızı anlatıyor.
The Promise’in direktörlüğünü, Ruanda soykırımını mevzu alan Hotel Ruanda sinemasının Oscar ödüllü direktörü Terry George yaptı.
bu biçimdece, daha vizyona bile girmeden “soykırım tescili” almış oldu.
Başrolünde, Oscar ödüllü Christian Bale oynadı; Ermeni halkının uğradığı kelamda soykırımı dünyaya duyuran Amerikalı mert (!) gazeteciyi, Associated Press muhabirini canlandırdı.
bu biçimdece, günümüzde sahiden var olan Associated Press’in ismi kullanılarak, sinemadaki “haber”lerin de büsbütün “gerçek” olduğu algısı yaratıldı.
Türk nefretiyle dolu olan, seyredenleri Türk nefretiyle dolduran bu iftira sineması, 2017’de vizyona girdi.
Los Angeles’taki galaya, George Clooney, Sylvester Stallone, Cher, Kim Kardashian üzere şöhretler katıldı.
Christian Bale bu galada açıklama yaptı, “Ermeni soykırımı, o tarihten bu yana bütün soykırımları kışkırttı” dedi.
Yani bu arkadaşa nazaran, Yahudi soykırımı dahil, hepsi bizim başımızın altından çıkmıştı!
İspanya, Portekiz ve Malta’da çekilen The Promise sineması, ABD’nin yanısıra Avrupa’dan Avustralya’ya, Kanada’dan Mısır’a, Tayland’tan İran’a, Türkiye hariç, bütün dünyada yayınlandı.
1933’ten beri deniyorlar, asla başaramıyorlardı.
AKP iktidarında başardılar.
Cumhuriyet’in kurucu vizyonu ve cumhuriyet hükümetleri, hem diplomatik hem ticari açıdan rest çekiyordu.
AKP iktidarı gık çıkarmadı.
“Ermeni soykırımının TBMM tarafınca tanınması” için kanun teklifi veren HDP milletvekili Garo Paylan, işte bu atmosferden yürek alıyor.
AKP’nin “soykırım” iftirasına karşı direnç göstermemesine güveniyor.
AKP iktidardayken fırsat bu fırsat diye düşünüyor.
Hazır Türk medyası bu kadar satılık ve kiralık tiplerden oluşuyorken, muhalif denilen medya bile binbir hızlı mutantlar tarafınca ele geçirilmişken… Biraz daha bastırırsak, Türkiye’deki genç jenerasyonları bile soykırım palavrasına inandırırız diye düşünüyor.”